Podozhera στην Εκκλησία του Lincoln -Avenue Βρείτε πίστη, ελπίδα για βοήθεια Altadena

Ο υπουργός Rodney Davis εγείρει το ζήτημα της συνάντησης ότι οι περισσότερες Κυριακές θα είναι απλά υποθετικές.

Πώς να ξεκινήσετε την ημέρα που μπορεί να υπάρξει κρίση;

Περίπου 40 άνθρωποι νεύουν σε έναν πάγκο όταν απαντά στη δική του ερώτηση – ακόμα και αν δεν είναι σαφές γι ‘αυτούς, αυτό είναι πιθανώς για τον Κύριο και υπάρχει άνεση σε αυτό.

Και σε τέτοιες στιγμές, η άνεση είναι εξαιρετικά απαραίτητη για τα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού στο Πασάντεν. Τουλάχιστον 10 οικογένειες από την εκκλησία με περίπου 75 μέλη έχασαν τα σπίτια τους στη φωτιά.

Σε λίγες εβδομάδες, από τότε κοίταξαν πίσω στην επιμήκη ζωή τους, θυμούνται χαμένα λείψανα, φωτογραφίες πολύτιμων αναμνήσεων και πολλά άλλα. Σύμφωνα με τον 64χρονο υπουργό, εκείνοι που έχουν πίστη που καταλαβαίνουν ότι ζείτε με τίποτα και δεν αφήνετε τίποτα, δεν μπορούν να βρουν εξουσία στο σώμα του Χριστού.

Δεδομένου ότι έρχονταν μοιραζόταν από το γεγονός ότι έχασαν μετά την πρόσφατη υπηρεσία, έσπασαν δάκρυα και υποσχέθηκαν επίμονα.

Τον περασμένο μήνα, ήρθαν να παραδώσουν ρούχα, προϊόντα και άλλα αγαθά από πάρκινγκ εκκλησίας σε μια μεγαλύτερη κοινότητα, ακόμη και αφού πολλοί από αυτούς χρειάζονται βοήθεια.

Παρά τα πάντα, οι ενορίτες της Εκκλησίας στο Lincoln -Avenue αισθάνονται ότι η πίστη τους είναι ισχυρότερη, ακόμα κι αν δεν μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Kevin και Warner

Warner Anderson στην Εκκλησία του Χριστού Lincoln -Avenue στην Πασαντένα. Ο Άντερσον, ο οποίος έχει χάσει το σπίτι του στη φωτιά, συμμετείχε στην εκκλησία από το 1965 και τώρα εργάζεται οικειοθελώς με τα τρόφιμα και τη διανομή της προσφοράς για άλλα θύματα της φωτιάς.

(Juliana Yamada/los -Angels Times)

Οι αδελφοί Kevin και Warner Anderson άκουγαν για τη φωτιά του αποτελέσματος πριν πάνε για ύπνο στις 7 Ιανουαρίου. Συσκευάστηκαν κάποια πράγματα στο αυτοκίνητο, αλλά ήταν πεπεισμένοι ότι η φωτιά δεν θα ήταν πρόβλημα και κοιμήθηκε.

“Αυτό είναι ένα θαύμα, Kevin και είμαι ακόμα ζωντανός”, δήλωσε ο 81χρονος Warner, κοιτάζοντας πίσω.

Περίπου στις 3 το πρωί ξύπνησαν από τον ήχο ενός δυνατού χτυπήματος στην πόρτα τους. Ο γείτονάς τους είπε ότι η πυρκαγιά της Ouitiona έφτασε στο δυτικό Altaden. Ο παχύς καπνός που καλύπτεται στην περιοχή και οι άνεμοι έστειλαν ότι η στέγη ανεβαίνει στον αέρα, θυμάται ο 65χρονος Kevin Anderson.

Σύμφωνα με τον Warner, εκτός από την κλήση του γείτονά τους, ο Andersons δεν έλαβε παραγγελίες για την εκκένωση. Ο πρώην εργολάβος υπολογιστών για το εργαστήριο της αντιδραστικής κυκλοφορίας προσπαθεί να μην σκεφτεί τι θα συνέβαινε αν συνέχιζαν να κοιμούνται.

“Υποθέτω ότι ποτέ δεν θα ξυπνήσουμε”, είπε.

Η Jane Callam τραγουδά σε μια Κυριακή κοινότητα στην Εκκλησία του Χριστού στο Πασάντεν.

(Στυλ Karlin/για το χρόνο)

Κατά τον περασμένο μισό αιώνα, το σπίτι του Άντερσον ήταν ένα από τα περισσότερα από 4.800 σπίτια ανά οικογένεια που η φωτιά του Iton κατέστρεψε τα χιλιόμετρα του. Φωτογραφίες των καθυστερημένων συγγενών, κοσμήματα, ανεκτίμητα λείψανα, μια συλλογή από UCLA και Urn της Warner με τα ερείπια των δύο νεκρών αδελφών τους εξαφανίστηκαν.

Σύμφωνα με τον Warner, ξεκινώντας πρώτα με την πλατεία, ταπεινώνει. Αυτός και ο αδελφός του βασίστηκαν όχι μόνο στην καλοσύνη της εκκλησιαστικής κοινότητας, αλλά και στην οικογένεια, τους φίλους και τους ξένους που παρείχαν ρούχα, οικιακά αντικείμενα και ένα μέρος για να χαλαρώσουν. Οι αδελφοί κινήθηκαν αρκετές φορές μετά τη φωτιά και τώρα εγκαταστάθηκαν στη Μονρόβια με τον πρώην συνάδελφο του Warner. Οι Andersons προσπαθούν να ανακτήσουν μια αίσθηση κανονικότητας, επισκέπτοντας το δεύτερο σπίτι τους – μια εκκλησία.

“Δεν πρόκειται να αφήσουμε το σπίτι μας να μας καίει από την άφιξη εδώ”, δήλωσε ο Kevin Anderson από τον μπροστινό ιστό σε πρόσφατη μελέτη της Βίβλου.

Ο κηπουρός από το επάγγελμα, θέλει να γίνει εθελοντής στην εκκλησία στην οποία επρόκειτο, αφού ήταν παιδί, ακόμη και όταν το έργο του επιβραδύνθηκε μετά από αρκετούς από τους πελάτες του έχασε επίσης τα σπίτια τους.

“Αυτό δεν με κατέστρεψε, αν και έχασα τα πάντα”, είπε. «Πιστεύω ακόμα στον Θεό και θα μας φέρει σε κάτι καλύτερο».

Keith και Jennifer

Ο Rochel Taylor Hudson, στα δεξιά, βοηθά τον Leon Walker να κοιτάξει μέσα από τα θύματα της πυρκαγιάς στην εκκλησία του Χριστού στο Πασάντεν. Ο Walker, κάτοικος της Altadena, έχασε το σπίτι του στη φωτιά του Iton και τώρα ζει από το φορτηγό του.

(Juliana Yamada/los -Angels Times)

Ο Keith και η Jennifer Gibbs αναμένουν την άφιξη του τρίτου εγγονού τους ενώ προσπαθούν να αποκαταστήσουν τη ζωή τους.

Ανέβαλαν το γιο τους στο σπίτι τους με τέσσερα υπνοδωμάτια στο δυτικό Altaden και πραγματοποίησαν όλο και περισσότερες οικογενειακές συναντήσεις, συμπεριλαμβανομένων των γενεθλίων, των Χριστουγέννων και της παραμονής της Πρωτοχρονιάς τον Δεκέμβριο.

Αλλά η βροχή της τέφρας και τα καύση κάρβουνα τη νύχτα της φωτιάς – την τελευταία εικόνα του σπιτιού τους, σημειωμένη στη μνήμη τους.

“Θα μπορούσαμε να προστεθούν σε … ανθρώπους που πέθαναν σε αυτές τις πυρκαγιές”, δήλωσε ο Keith Gibbs.

Στην εκκλησία στάθηκε πριν από τη συνάντηση και ευχαρίστησε τον Θεό για τη σωτηρία του και της συζύγου Του. Ένας άνθρωπος με θάνατο από τη φωτιά – 17 – προκάλεσε αναμνήσεις από την εποχή του στο στρατό, οι οποίες συνεχίζουν να τον ακολουθούν.

Ο Γκίμπς είπε ότι ήταν μέσα Camp Fuji στην Ιαπωνία 1979 Όταν η διαρροή καυσίμου έπεσε φωτιά και η φλόγα που ελέγχεται από τον άνεμο φώναξε στο στρατόπεδο, καίγοντας πάνω από δώδεκα καλύβες όπου οι θαλάσσιοι πεζοί κοιμήθηκαν, σκοτώνοντας 13.

Τώρα περνάει από μεγάλους περιπάτους στη νέα του περιοχή Tarzan για να ξεκαθαρίσει το μυαλό του όταν είναι αναισθητοποιημένος και θα χαθεί ξαφνικά. Χρησιμοποιεί το τηλέφωνό του για να βρει το δρόμο πίσω στη Jennifer.

Ο Kevin Anderson σηκώνει το τραπέζι στο φορτηγό κατά τη διάρκεια της διανομής για τα θύματα της πυρκαγιάς στην Εκκλησία του Χριστού Lincoln -Avenue.

(Juliana Yamada/los -Angels Times)

“Ήταν σίγουρα ο βράχος μου”, είπε.

Αλλά η Jennifer είπε ότι ακόμη και έχει στιγμές θλίψης. Νωρίτερα αυτό το μήνα, είπε ότι έγινε συναισθηματική, φτάνοντας για μια σπάτουλα που δεν ήταν εκεί, και αυτό της υπενθύμισε το σπίτι στο Altaden.

Μαζί, το ζευγάρι προσπάθησε να παραμείνει ισχυρό για τα εγγόνια τους, τον 3χρονο Knox και το 2χρονο Μάλια, που ήταν ευπρόσδεκτη απόσπαση της προσοχής και δεν συνειδητοποίησαν το σπίτι με μακρύ δρόμο και αυλή με τραμπολίνο.

“Ήταν σαν το ασφαλές καταφύγιο τους”, είπε η Jennifer.

Δεν θέλει να εξηγήσει στα παιδιά ότι το σπίτι τους έχει εξαφανιστεί. Αλλά η φροντίδα τους σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να συγκεντρώσει όλη της την ενέργεια στην απώλεια. Μπορεί να είναι παρόν για την οικογένειά της, και αυτό αρκεί.

Τα παιδιά καλούν και λένε ότι πήγαν στο σπίτι τους στο Altaden. Ο Kit θέλει να τους δείξει τι συνέβη, αλλά η Jennifer ενάντια σε αυτή την ιδέα.

“Δεν θέλω να δουν καταστροφές”, είπε. “Αυτή είναι μια ερώτηση που έχουν και αναρωτιούνται τι συνέβη.”

Ενώ η Jennifer αισθάνεται ότι είχε αρκετό χρόνο να θεραπεύσει από την εποχή της φωτιάς, ο Kit λέει ότι ήταν ακόμα φρουρός και τακτικά εξάγει δύναμη από το εμπνευσμένο απόσπασμα για άνεση, την οποία τραβάει στο τηλέφωνό του.

“Ο Ουράνιος Πατέρας, δεν μπορώ να καταλάβω πώς όλα θα λειτουργήσουν, αλλά σε εμπιστεύομαι”, είπε. “Τώρα όλα μπορούν να φαίνονται σκοτεινά και ζοφερά, αλλά πιστεύω ότι η αυγή μου. Στο όνομα του Ιησού. Αμήν.”

Την Πέμπτη, οι παππούδες χαιρέτισαν τον εγγονό τους Cody, ο οποίος γεννήθηκε 8 κιλά, 4 ουγγιές.

«Δώστε όλα αυτά στον Θεό»

Μπορεί να είναι δύσκολο να κατανοήσουμε την καταστροφή.

Η Εκκλησία του Χριστού στο Altaden, με τη μέτρια βιτρίνα της για το Fair -Uks -Avenue, ήταν μια σχετική εκκλησία στο σπίτι της λατρείας της Πασαντένα και καταστράφηκε στη φωτιά του αποτελέσματος.

Το μέλος της Εκκλησίας Linda D’Aglar ήταν έξω από την πόλη όταν η εκκλησία της καίγεται, αλλά έλαβε μια προειδοποίηση τηλεφωνικά, παρ ‘όλα αυτά, για να εκκενώσει το σπίτι της στους πρόποδες του Altaden. Κάλεσε την εγγονή της, που παρέμεινε στο σπίτι του D’Agilar με το παιδί της και της είπε να φύγει.
“Δεν άκουσε καμία προειδοποίηση, έτσι είπα:” Πρέπει να εκκενωθεί και πρέπει να πάρετε ένα παιδί και να τρέξετε όσο το δυνατόν γρηγορότερα “, δήλωσε ο 73 -έτος -OLD d’Aglar. “Μέχρι τη στιγμή που συναντήθηκε και προσπάθησε να συλλέξει κάποια πράγματα, η φωτιά ήταν ακριβώς στο κατώφλι μας.”

Έφυγαν, αλλά τα περισσότερα από τα σπίτια στην οδό D’Agilar καταστράφηκαν – όλα εκτός από αυτήν, η οποία ήταν μόνο ελαφρώς κατεστραμμένη. Παρ ‘όλα αυτά, η ζημιά από τον καπνό ενώ ζει στο ξενοδοχείο.

Δεν έχει καμία εξήγηση για το γιατί το σπίτι της ήταν εξοικειωμένο όταν η εκκλησία της δεν ήταν. Ο D’Agilar πιστεύει ότι ίσως μεγάλες πέτρες και τσιμέντο που περιβάλλει μέρος της ιδιοκτησίας της βοήθησε να ξανακάνει τη φωτιά, αλλά ποιος ξέρει.

«Θα το δώσω όλα αυτά στον Θεό», είπε. “Είναι ο μόνος που βάζει το σπίτι μου.”

Η Κυριακή της πραγματοποιείται τώρα στην Εκκλησία του Χριστού στην Πασαντένα που περιβάλλεται από φίλους που χαίρονται μαζί.

Υπάρχει ακόμα ανάγκη

Τα μέλη της Εκκλησίας εγκαταλείπουν την Κυριακή Κοινότητα στην Εκκλησία του Χριστού στο Πασάντεν.

(Στυλ Karlin/για το χρόνο)

Ενώ το κίνημα που διέρχεται από το χώρο στάθμευσης του Pasadena επιβραδύνθηκε τις τελευταίες ημέρες, η εκκλησία παραμένει ανοιχτή τρεις ημέρες την εβδομάδα.

Η ώθηση από τους εθελοντές θα πρέπει να δώσει σε εκείνους που χρειάζονται όσο μπορούν να μεταφέρουν όταν έρχονται, αλλά αυτό δεν είναι πάντα δυνατό. Πολλοί χρειάζονται ξενοδοχεία και δωμάτια με περιορισμένο χώρο. Ωστόσο, κάθε μικρό κομμάτι βοηθά.

Ένα ζευγάρι πήρε τις πάνες. Οι εθελοντές βοήθησαν έναν άλλο άνθρωπο να αγοράσει ρούχα για δουλειά.

“Αυτό σημαίνει τον κόσμο”, δήλωσε ένα άτομο που σταμάτησε όταν πραγματοποίησε ένα κουτί αγαθών, αλλά αρνήθηκε να δώσει το όνομά του από τα προβλήματα με τη μοναξιά.

Η Dorothy Broadway, 74 ετών, εργάστηκε ως εθελοντής στην εκκλησία την τελευταία Κυριακή. Ο γιος της, ο James, έχασε επίσης το σπίτι του σε φωτιά.

“Υπάρχει ακόμα ανάγκη, και θα είναι εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα”, είπε.

Ο James Broadway βρίσκεται στην πόρτα του δωματίου γεμάτη προμήθειες για τα θύματα της φωτιάς στην Εκκλησία του Χριστού στην Πασαντένα. Ο Μπρόντγουεϊ και η μητέρα του ήταν ενεργά στην εκκλησία όλη του τη ζωή και ακόμα και αφού έχασε το σπίτι του, αισθάνθηκε αναγκασμένος να συμμετάσχει οικειοθελώς σε άλλα θύματα πυρκαγιάς.

(Juliana Yamada/los -Angels Times)

Ο γιος της συμφώνησε.

Σύμφωνα με τον James Broadway, 55 ετών, αυτά δεν είναι μόνο μερικές εκατοντάδες σπίτια, αλλά και χιλιάδες άνθρωποι, και οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη ζωή τους, σαν να μην υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στην εκκλησία και στα περίχωρά της.

“Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και μπορώ να το πω αυτό, πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν υπάρχει αύριο, αλλά υπάρχει”, είπε, δείχνοντας κιβώτια νερού και βοήθησε τους εθελοντές να ταξινομήσουν τα δωρεά αγαθών. “Δεν βάζει τίποτα μπροστά σου, δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις.”

Το Broadway έπρεπε να φύγει. Κάποιος χρειάστηκε ακόμα στο κέντρο.