Το μεσημέρι της Τρίτης, συγγενείς συγκεντρώθηκαν σε ένα νεκροταφείο σε αυτή την πόλη του νότιου Λιβάνου για να θάψουν μερικούς από τους νεκρούς σε ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στο κοντινό χωριό Ain Al-Deleb.
Αν και η απεργία – η οποία κατέστρεψε δύο πολυκατοικίες – συνέβη την Κυριακή, τα συνεργεία διάσωσης δεν ολοκλήρωσαν να βγάλουν όλα τα πτώματα μέχρι την Τρίτη. Ο αριθμός των νεκρών ήταν 45, αλλά πιθανόν να αυξηθεί, ανέφεραν οι αρχές.
Καθώς η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χεζμπολάχ εξερράγη περαιτέρω την Τρίτη, οι Λιβανέζοι προσπάθησαν να μείνουν μακριά από τη βία. Τις τελευταίες ημέρες, περισσότεροι από 1.000 σκοτώθηκαν σε όλη τη χώρα και σχεδόν 1 εκατομμύριο εκτοπίστηκαν.
Το Ισραήλ, το οποίο ξεκίνησε χερσαία εισβολή την Τρίτη, έχει εξαπολύσει εκατοντάδες αεροπορικές επιδρομές και προειδοποίησε τους κατοίκους σε πολλές πόλεις να απομακρυνθούν αμέσως, επειδή περισσότεροι ήταν καθ’ οδόν.
Μέσα στην αίθουσα προσευχής του νεκροταφείου στη Σιδώνα, τα μέλη της οικογένειας συγκέντρωσαν γύρω στα 12 ανοιχτά κασετίνες. Μια από τις γυναίκες, με τα μάτια της πρησμένα από πολύωρο κλάμα, κάθισε δίπλα σε ένα φέρετρο με την ένδειξη «Deniz Al-Baba» και έβαλε το κεφάλι της στην τσάντα του σώματος. Με το χέρι της, άπλωσε το χέρι της στο φέρετρο με το σώμα του Ali Al-Rawaas, του γιου του Baba.
Καθισμένος σε μια κοντινή καρέκλα με πατερίτσες στο πλευρό του ήταν ο 62χρονος Abdul Hamid Ramadan. Είχε τραυματιστεί στην επίθεση της Κυριακής, η οποία σκότωσε επίσης την κόρη του, την 28χρονη Τζούλια, και τη σύζυγό του Τζινάν Αλ Μπάμπα.
«Το Ισραήλ ήρθε και άλλαξε την πορεία της ζωής μου με μιας. Η γυναίκα μου, η κόρη μου, το σπίτι που πλήρωσα τα τελευταία 20 χρόνια», είπε.
Ο ίδιος κατηγόρησε την Αμερική, αποδοκιμάζοντας τους ηγέτες της επειδή «έλεγαν ότι θέλουν κατάπαυση του πυρός και στη συνέχεια έστειλαν στο Ισραήλ 1 εκατομμύριο — ένα εκατομμύριο! — τόνους πυρομαχικών».
Είπε ότι δεν κατηγορούσε τη Χεζμπολάχ.
«Δούλεψα σκληρά όλο αυτό το διάστημα, για να πω ότι θυσιάστηκα για την οικογένειά μου και κανέναν άλλον», είπε. «Και τώρα η γυναίκα μου, η σύντροφος της ζωής μου, έφυγε. Και η Τζούλια, το χαμόγελο του σπιτιού μας, έφυγε».