1. Ahmed Abu Hasira, 26, Azzawayda
Ο Ahmed Abu Hasira περιγράφει στο DN πώς έμοιαζε η καθημερινή ζωή όταν τραβήχτηκε η φωτογραφία:
– Δούλευα μέχρι τις 11 το βράδυ και μετά καθόμουν με τους φίλους μου έξω από το σπίτι κάποιου ή πήγαινα στην παραλία. Μερικές φορές ξυπνούσαμε μέχρι την ανατολή του ηλίου. Πηγαίναμε εκδρομές και κάναμε μπάρμπεκιου. Μετά ήρθε η 7η Οκτωβρίου και σκορπιστήκαμε, ο καθένας προς τη δική του κατεύθυνση.
Ήταν βοηθός μάγειρα στο εστιατόριο του πατέρα του στην πόλη της Γάζας και ήταν ερωτευμένος με μια γυναίκα. Λόγω των συνθηκών του πολέμου, η οικογένειά της δεν δέχτηκε να αρραβωνιαστούν.
Το διαμέρισμα του Ahmed καταστράφηκε πριν προλάβει να μετακομίσει σε αυτό.
Τώρα ζει σε ένα είδος κατασκήνωσης με τον πατέρα του και τις οικογένειες των έξι αδελφών του.
– Ανησυχώ για την ψυχική μου υγεία. Προσεύχομαι στον Θεό να τελειώσει ο πόλεμος όσο είμαστε ακόμα ψυχικά υγιείς.
2. Muhammad Saqr, 32, Khan Yunis
– Η φωτογραφία που τραβήχτηκε σε σχέση με τον γάμο φέρνει αναμνήσεις από υπέροχες μέρες, όταν βλέπαμε ο ένας τον άλλο σχεδόν κάθε μέρα.
Μετά τις 7 Οκτωβρίου, καμία μέρα δεν ήταν όμορφη, καμία συναναστροφή δεν ήταν διασκεδαστική, λέει ο Muhammad Saqr στο DN.
Κατέφυγε αρχικά στο νοσοκομείο al-Quds στην πόλη της Γάζας και στη συνέχεια στο νοσοκομείο al-Amal στην πόλη Khan Yunis στη νότια Λωρίδα της Γάζας. Μετά από μερικές εβδομάδες πολιορκίας, αναγκάστηκε να μετακομίσει στη Ράφα κοντά στα αιγυπτιακά σύνορα. Μετά την ισραηλινή εισβολή στη Ράφα, πήρε το δρόμο του προς το Ντέιρ αλ-Μπαλάχ στην κεντρική Γάζα και μετά επέστρεψε στο Χαν Γιούνις.
– Αυτό που μας συμβαίνει είναι τραγικό. Παλαιότερα μέναμε σε σπίτια, είχαμε μια καθημερινότητα με ό,τι αυτό συνεπάγεται, λέει.
– Μετά μείναμε άστεγοι. Μεταφερόμαστε από σκηνή σε σκηνή.
Η μεγάλη πρόκληση για αυτόν τώρα είναι να βελτιώσει τη σκηνή που μένει πριν έρθει ο χειμώνας.
3. Muhammad al-Madhoun, 42
Οι φίλοι δεν έχουν νέα του από τον Δεκέμβριο του 2023.
– Ο Μωάμεθ ήταν ένα αστείο και συμπαθητικό άτομο. Του άρεσε να μας πειράζει, τους φίλους του, λέει ο φωτογράφος Hussein Abdel Jawad.
– Του άρεσε η παρέα και οι εκδρομές.
Ο Muhammad al-Madhoun ήταν αστυνομικός της Παλαιστινιακής Αρχής πριν το τρομοκρατικό κίνημα Χαμάς πραγματοποιήσει το αιματηρό πραξικόπημα και πάρει τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας πριν από 18 χρόνια. Είναι παντρεμένος και έχει δύο κόρες και τρεις γιους.
– Η τελευταία φορά που του μίλησα ήταν τον περασμένο Δεκέμβριο. Είπε ότι δεν θα φύγει από την πόλη της Γάζας, λέει ο Abdel Jawad.
– Τον ξέρω από το 2004, είναι σαν αδερφός. Φοβάμαι ότι κάτι συνέβη σε αυτόν και στα αδέρφια του. Δεν μπορούμε να τους φτάσουμε.
4. Γαμπρός Sameh Murad, 30, Μελβούρνη, Αυστραλία
– Πονάει να κοιτάζω τη φωτογραφία από το πάρτι μου. Η γυναίκα μου είναι νεκρή, λέει ο Sameh Murad.
Η σύζυγος του Sameh, Dina, ήταν μόλις 24 ετών, σκοτώθηκε ήδη την πρώτη εβδομάδα του πολέμου όταν προσπάθησαν να δραπετεύσουν από την πόλη της Γάζας. Ο αδερφός του τραυματίστηκε σοβαρά στον μηρό.
Ο Sameh Murad ήταν στο νοσοκομείο al-Shifa φωτογραφίζοντας θύματα των βομβαρδισμών του Ισραήλ όταν έλαβε τα νέα για τη σύζυγό του.
– Είναι ακόμα δύσκολο να σκεφτείς τον θάνατο της Ντίνας. Παλεύεις όλη σου τη ζωή για να είναι δική σου και στο τέλος έρχεται το Ισραήλ και σου την παίρνει τόσο εύκολα λέει.
– Τότε και εκεί πήρα την απόφαση να φύγω από τη Λωρίδα της Γάζας με τις δύο κόρες μου.
Ο Sameh Murad είναι ο μόνος από την ομάδα φίλων που κατάφερε να φύγει από τη Λωρίδα της Γάζας. Ήταν επειδή έλαβε μια πρόσκληση από τη θεία του που ζει στην Αυστραλία.
– Δεν ήθελα οι κόρες μου να σπαταλήσουν τα παιδικά τους χρόνια στη Γάζα, όπως έκανα εγώ. Ήθελα να τους εξασφαλίσω ένα λαμπρό μέλλον.
Στη Μελβούρνη, όπου μετακόμισε η οικογένεια, όλα είναι διαθέσιμα, λέει.
– Εδώ υπάρχει ασφάλεια, σταθερότητα, θέσεις εργασίας, ρεύμα και νερό.
5. Jumaa Abu Hasira, 38, Azzawayda
Ο Jumaa Abu Hasira νοσταλγεί τους φίλους στη φωτογραφία, τις κοινωνικές συναναστροφές και το μεταδοτικό γέλιο τους, λέει.
– Ήμασταν μεγαλύτερη παρέα και διασκεδάζαμε. Είθε ο Θεός να εκδικηθεί όποιον προκάλεσε αυτό το βάσανο. Κατέστρεψαν τη ζωή μας και των οικογενειών μας.
Η Jumaa Abu Hasira έχει δύο κόρες, 14 και 13, και έναν γιο, 10.
Οι υψηλές τιμές των τροφίμων στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Γάζα τον εξοργίζουν.
– Κανείς δεν μας λυπάται. Η Χαμάς, οι Ισραηλινοί και ο λαός είναι εναντίον σας. Αν δεν σε βομβαρδίσουν οι Ισραηλινοί, θα σε κτυπήσει η Χαμάς. Διαφορετικά θα έρθουν έμποροι και πολεμοκλέφτες και θα σε εκμεταλλευτούν.
Η τιμή για ένα κιλό πατάτες ή ένα κιλό ντομάτες έχει τριπλασιαστεί κατά τη διάρκεια του πολέμου και τώρα κοστίζει το ισοδύναμο των SEK 42. Οι μελιτζάνες κοστίζουν περίπου 55 SEK το κιλό. Πολλά από τα αγαθά που κυκλοφορούν στην αγορά έχουν κλαπεί από αποστολές βοήθειας, λέει.
6. Μουσταφά Τζαρούρ, 34, Ντέιρ αλ-Μπαλάχ
Ο δημοσιογράφος Μουσταφά Τζαρούρ αναφέρει για την ανεξάρτητη παλαιστινιακή ειδησεογραφική ιστοσελίδα al-Youm. Για τη φωτογραφία λέει:
– Αμφιβάλλω ότι θα ξαναδούμε τέτοια μέρα χαράς, λέει.
Ο Jarour αρραβωνιάστηκε τον Ιούνιο του 2023. Όταν ήρθε ο πόλεμος, τα σχέδια γάμου κατέρρευσαν. Έχει τραπεί σε φυγή πέντε φορές, ξεκινώντας από τις 7 το πρωί της 7ης Οκτωβρίου. Αρκετοί από τους συναδέλφους και τους συγγενείς του έχουν χάσει τη ζωή τους στον πόλεμο.
Τώρα ζει με άλλους δημοσιογράφους σε έναν διάδρομο στο νοσοκομείο Μαρτύρων al-Aqsa στην πόλη Deir al-Balah στην κεντρική Λωρίδα της Γάζας.
– Πώς θα μπορούσε η ζωή να είναι χειρότερη; Είναι μια σκηνή! Μια σκηνή! Ζώντας 359 συνεχόμενες μέρες σε μια σκηνή, δουλεύοντας, τρώγοντας, κοιμάμαι και πεθαίνω σε μια σκηνή. Είναι ντροπιαστικό, προσβλητικό και λυπηρό, λέει.
7. Hussain Abdel Jawad, 48, Khan Yunis
Κατά τη διάρκεια των 23 χρόνων του ως παρουσιαστής και φωτογράφος, ο Hussain Abdel Jawad ήταν πάντα περιτριγυρισμένος από συναδέλφους που με τον καιρό έγιναν στενοί φίλοι. Κατά τη διάρκεια του εορτασμού του Sameh Murad, όπου ο Hussain ήταν φωτογράφος, τα παιδιά ήταν πιο αυθόρμητα από ό,τι συνήθως, πιο ζεστά, λέει στο DN.
Τώρα θυμάται εκείνη την εποχή και με χαρά και με πόνο καρδιάς.
– Δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα ερχόντουσαν τόσο επώδυνες στιγμές. Η φωτογραφία που τραβήχτηκε σε άλλη εποχή προκαλεί ζεστά συναισθήματα.
– Τώρα μας λείπει η καθημερινότητα που είχαμε, παλεύουμε να αποκτήσουμε τα πιο βασικά πράγματα που χρειάζεται ένας άνθρωπος για να τα βγάλει πέρα, λέει.
Ο Abdel Jawad και η οικογένειά του πρέπει να μαζέψουν καυσόξυλα, να φέρουν νερό, να κάνουν ουρές σε κουζίνες και να αναζητήσουν μέρη για να φορτίσουν τα κινητά τους τηλέφωνα. Και όλο αυτό το διάστημα είναι έτοιμοι για νέες ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές και εντολές εκκένωσης.
8. Mahmoud Abu Halima, 31, Deir al-Balah
Ο Mahmoud Abu Halima είναι το παιδί νούμερο εννέα στην ομάδα των αδερφών, το μικρότερο. Πάντα ένιωθε ότι οι γονείς και τα αδέρφια του ήταν δίπλα του αν χρειαζόταν βοήθεια – μέχρι να έρθει ο πόλεμος.
– Τώρα είμαι μόνος. Νιώθω σαν να είμαι ξένος στην πατρίδα μου, λέει.
– Είναι λυπηρό όταν σκέφτεσαι πώς ζούσες και έκανες παρέα με αγαπημένα πρόσωπα.
Είναι δημοσιογράφος και είναι πεπεισμένος ότι το Ισραήλ επιτέθηκε σκόπιμα σε δημοσιογράφους, πολύ πριν από τις 7 Οκτωβρίου.
Αυτός και η οικογένειά του ήταν κοντά όταν η οικογένεια του γαμπρού Sameh Murad δέχτηκε επίθεση και η γυναίκα του Sameh πέθανε.
– Θυμάμαι τη μέρα που γιορτάσαμε τον Σαμέχ. Όταν η αρραβωνιαστικιά μου με είδε με όλους τους δημοσιογράφους ανησύχησε – με έβαλε να της υποσχεθώ ότι δεν θα δουλέψω ως δημοσιογράφος αν γίνει πόλεμος, λέει.
