ΟΤην 1η Μαΐου 2003, στο αεροπλανοφόρο Abraham Lincoln, ο George W. Bush ανακοίνωσε εμφατικά τη νίκη του αμερικανικού στρατού στο Ιράκ στην επιχείρηση “Iraki Freedom”. Λίγο αργότερα, η χώρα βυθίστηκε σε μια ατελείωτη τραγωδία από την οποία ακόμα δεν έχει ανακάμψει πραγματικά.
Είκοσι χρόνια αργότερα, στις 19 Οκτωβρίου 2023, ο Τζο Μπάιντεν, έχοντας επίγνωση της ψυχικής κατάστασης του Ισραηλινού πρωθυπουργού μετά τις απεχθής σφαγές της 7ης Οκτωβρίου που διέπραξε η Χαμάς και σκεφτόταν εκείνη την ιρακινή καταστροφή, του εξέδωσε αυτή την προειδοποίηση σε συνέντευξη Τύπου στο Τελ Αβίβ: «Μην κάνετε τα ίδια λάθη που κάναμε».
Σαν να παρασύρθηκε από τον ίλιγγο της εξουσίας που του προσέφερε η παντοδυναμία του σε έναν ισχυρό στρατό, ο Νετανιάχου δεν άκουσε τα λόγια του. Επομένως, πρέπει να τον πάρουμε πολύ στα σοβαρά όταν επαναλαμβάνει ότι διεξάγει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο για μια ολοκληρωτική νίκη και μην ξεγελιόμαστε διαφορετικά από τους δεδηλωμένους στόχους του.
Τουλάχιστον μέχρι τις 5 Νοεμβρίου
Όταν λέει ότι θέλει να εξαλείψει τη Χαμάς, στην πραγματικότητα θέλει να διευθετήσει το Παλαιστινιακό ζήτημα σε όλες του τις διαστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της UNRWA (United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees, την οποία το ισραηλινό στέλεχος κατηγορεί για συνενοχή με τη Χαμάς).
Όταν ισχυρίζεται ότι βάζει τέλος στη Χεζμπολάχ για να επιτρέψει σε 80.000 Ισραηλινούς να επιστρέψουν στα σπίτια τους στον Βορρά, στην πραγματικότητα θέλει να επιβάλει αδιαίρετη κυριαρχία στον Λίβανο για να ελέγξει – με τον έναν ή τον άλλον τρόπο – το έδαφος του Ισραήλ από τα σύνορα μέχρι τον ποταμό Λιτάνι.
Για να πετύχει τους στόχους του, συλλαμβάνει ένα μόνο μέσο, τη χρήση απεριόριστης βίας, με απόλυτη περιφρόνηση όχι μόνο για τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αλλά και για το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Σε αυτή τη λογική, δεν μένει περιθώριο στη διπλωματία ούτε να προσπαθήσει να απελευθερώσει τους ομήρους, κάτι που ποτέ δεν έχει θέσει ως προτεραιότητα. Ο Νετανιάχου αρνήθηκε την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, όπως ακριβώς απέρριψε απροσδόκητα τη γαλλοαμερικανική πρόταση για εκεχειρία στον Λίβανο.
Είναι σε θέση να το κάνει αυτό γιατί ξέρει ότι οι δυτικοί υποστηρικτές του δεν θα τον απογοητεύσουν. Όπου κι αν πάει και ό,τι κι αν κάνει. Οι ΗΠΑ δεν θα κάνουν τίποτα για να τον αντιμετωπίσουν τουλάχιστον μέχρι τις 5 Νοεμβρίου, ημερομηνία των προεδρικών εκλογών από τις οποίες, αναμφίβολα ελπίζει, ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να βγει νικητής. Μέχρι τότε, η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν μπορεί να αντέξει την παραμικρή αμφιταλάντευση στην υποστήριξή της προς το Τελ Αβίβ, καθώς κάτι τέτοιο θα κινδύνευε να τιμωρηθεί από τους ψηφοφόρους.
Μια διχασμένη Ευρώπη
Ο Νετανιάχου γνωρίζει επίσης ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από μια διχασμένη Ευρώπη. Η Γαλλία είναι αποφασισμένη να επέμβει στον Λίβανο, ενώ η Γερμανία συνεχίζει να προμηθεύει στη χώρα αυτή ένα σημαντικό μέρος των όπλων που χρειάζεται. Τέλος, γνωρίζει ότι, για διάφορους λόγους, το Ιράν δεν θα παρέμβει για να υποστηρίξει τη Χεζμπολάχ, όπως έκανε μετά τη δολοφονία του (ηγέτη της Χαμάς) Ismail Haniyeh στην Τεχεράνη στις 31 Ιουλίου. Και αν συμβεί αυτό, Παρόλα αυτά, τα σχέδια για αντεπίθεση είναι έτοιμα: «Έχω ένα μήνυμα», είπε κατά την ομιλία του στον ΟΗΕ στις 27 Σεπτεμβρίου, «για τους τυράννους της Τεχεράνης: αν μας χτυπήσετε, θα σας χτυπήσουμε»
Σας απομένει να διαβάσετε το 51,75% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα είναι μόνο για συνδρομητές.
