Η Zahraa Cheikhouna είχε μόνο μία επιθυμία: «Να βρούμε ένα μόνιμο σπίτι, όπου μπορούμε να νιώθουμε μια ελάχιστη ασφάλεια». Καθώς τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη παρακολούθησης του Ισραήλ έτριζαν στον ουρανό, την Τρίτη 1 Οκτωβρίου, αυτή η 26χρονη γυναίκα διηγήθηκε τη νύχτα που είχε μόλις περάσει με τον σύζυγό της και τα δύο μικρά παιδιά τους, στη σκηνή που κατάφεραν να βρουν: Ακούσαμε τον ήχο από κτυπήματα στα νότια (της Βηρυτού) και μετά ήρθε η βροχή.
Στην άκρη, όπως όλη η χώρα, έδειξε ένα ξένο βομβαρδιστικό –ο Λίβανος δεν έχει– που είχε αρχίσει να κατεβαίνει προς το αεροδρόμιο, ανατριχιάζοντας: «Τι είναι αυτό; Θα μας βομβαρδίσει;» Ούτε ο σύζυγός της είχε κοιμηθεί ένα κλείσιμο του ματιού: «Κρατά σκοπιά κάθε βράδυ, από φόβο μήπως πλησιάσουν τραμπούκοι». Μια ριπή ανέμου σήκωσε ένα τμήμα της μικρής σκηνής, που ήταν τοποθετημένη σε ένα πεζοδρόμιο στο κέντρο της Βηρυτού, ανάμεσα σε ένα θαμνώδες χωράφι και την παραλία δίπλα στον κόλπο Zaitunay, μια μαρίνα γιοτ γεμάτη εστιατόρια που ήταν πλέον κλειστά και της οποίας οι είσοδοι είχαν λουκέτο αποτρέπει την πρόσβαση των εκτοπισμένων.
Προφυλαγμένοι στα σχολεία
Η Cheikhouna τράπηκε σε φυγή με την οικογένειά της, «τέσσερις από εμάς σε ένα σκούτερ», από τη συνοικία Laylaki, στα νότια προάστια της πρωτεύουσας, το βράδυ της Παρασκευής, μετά τους μαζικούς ισραηλινούς βομβαρδισμούς που σκότωσαν τον Hassan Nasrallah, τον ηγέτη της Hezbollah. Αυτές οι επιθέσεις, μαζί με τις εντολές εκκένωσης που ακολούθησαν και τις σφοδρές νυχτερινές απεργίες, οδήγησαν πολλούς κατοίκους των τεράστιων σιιτικών προαστίων, του προπύργιου της Χεζμπολάχ, σε φυγή. Εκεί συνήθως ζουν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.
Άλλες οικογένειες έστησαν στρατόπεδο κάτω από σκηνές ή αυτοσχέδιους μουσαμάδες στο ίδιο πεζοδρόμιο. Ανενόχλητοι κάτοικοι της Βηρυτού πέρασαν με τρέξιμο. Λίγο πριν, εθελοντές μοίρασαν λίγο φαγητό στους εκτοπισμένους. “Έχουμε καλέσει τα σχολεία (που άνοιξαν ως καταφύγια για τους εκτοπισμένους) για να βρούμε θέσεις, αλλά είναι γεμάτα. Δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσουμε καταλύματα”, εξήγησε η Cheikhouna. Δεν πήραν κανένα αντικείμενο μαζί τους και δεν μπορούν να επιστρέψουν για να πάρουν τίποτα: «Ο δρόμος που οδηγεί στο σπίτι μας είναι κλειστός, γεμάτος μπάζα». Σφοδροί ισραηλινοί βομβαρδισμοί στα νότια προάστια ακούστηκαν ξανά το βράδυ της Τρίτης.
Σε αυτή τη χώρα των 5,5 εκατομμυρίων κατοίκων, η ισραηλινή επίθεση που ξεκίνησε στις 23 Σεπτεμβρίου με στόχο να γονατίσει τη Χεζμπολάχ έχει αναγκάσει περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπους να βγουν στους δρόμους, σύμφωνα με τις λιβανικές αρχές – αριθμός που επιβεβαιώθηκε από τον ΟΗΕ. Αυτοί οι άνθρωποι έφυγαν σε κατάσταση χάους και επείγουσας ανάγκης από τα νότια και ανατολικά της χώρας, καθώς και από τα νότια προάστια της πρωτεύουσας, που είναι κατά κύριο λόγο σιιτικές περιοχές.
Σας απομένει να διαβάσετε το 55,69% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα είναι μόνο για συνδρομητές.
