Τι θα μπορούσε να σκεφτεί το ζώο, με το βλέμμα του, ένα μείγμα περιέργειας και άγχους, καρφωμένο στο δικό μας; Ζωγραφισμένο από τον Théodore Géricault (1791-1824), ο Κεφάλι Λευκού Αλόγου (“White Horse’s Head”) είναι μια καλή απεικόνιση της γοητείας που είχαν οι ζωγράφοι για αυτά τα αινιγματικά πλάσματα. Το έργο τέχνης εκτίθεται στο Château de Versailles, ως μέρος μιας ευρείας έκθεσης με τίτλο “Cheval en Majesté” (“Horse in Majesty”) που εξερευνά τέσσερις αιώνες ιππικής τέχνης, από την Αναγέννηση έως τις αρχές του 20ου αιώνας. Η έκθεση ξετυλίγεται σε περίπου 10 από τα σαλόνια του παλατιού, με περίπου 300 έργα να εκτίθενται.
Οργανωμένη για τους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες – το πάρκο του πύργου φιλοξένησε τις ιππικές εκδηλώσεις – η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 3 Νοεμβρίου. Ο αριθμός των επισκεπτών είναι πιθανό να αυξηθεί με την αιφνιδιαστική άφιξη του Δία, του ασημένιου μηχανικού αλόγου που ενθουσίασε τους θεατές κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων με την πομπή του στον Σηκουάνα: Αφού εκτεθεί στην αυλή του Δημαρχείου του Παρισιού, ο Δίας θα εγκατασταθεί στις Βερσαλλίες από την 1η Οκτωβρίου.
Η τοποθεσία πιθανότατα επηρέασε την επιλογή των επιμελητών να επικεντρώσουν την έκθεση στη ζωή της αυλής, στην τέχνη και στον πόλεμο και όχι στην οικιακή ζωή ή στην εργασία στα χωράφια. Το άλογο απεικονίζεται με την ίδια μεγαλοπρέπεια με τους μονάρχες που κάποτε κατέλαβαν το μέρος. Από το πρώτο κιόλας δωμάτιο, αρκετά άλογα στέκονται περήφανα, χαίτη που φυσάει στον άνεμο σαν τον Κορτόμ ή περιποιημένα όπως ο Σουλτάνος, ζωγραφισμένα σε φυσικό μέγεθος σε μνημειώδεις καμβάδες.
Εντυπωσιακά μακριά χαίτη
Αυτά τα άλογα ήταν τα αγαπημένα του Καρόλου XI της Σουηδίας, ο οποίος τα απαθανάτισε από τον David Klöcker Ehrenstrahl (1628-1698). Ο Λουδοβίκος ΙΔ’ αγαπούσε επίσης τα άλογά του –οι στάβλοι του περιελάμβαναν έως και 2.300 από αυτά– τα ονόματα των οποίων, καταχωρημένα στο μητρώο των βασιλικών σπιτιών, αντανακλούσαν τον χαρακτήρα τους – Le Commode («εύκολα»), Le Charmant («γοητευτικό»), Le Pompeux (” πομπώδης»), και ούτω καθεξής. Όσο για το Marengo, που απεικονίζεται από τον Jacques-Louis David (1748-1825) στον διάσημο πίνακα του Ο Βοναπάρτης διασχίζει τον Μεγάλο Σεν Μπερνάρ (“Napoleon Crossing the Alps”), έγινε σχεδόν τόσο διάσημος όσο και ο αναβάτης του.
«Η ευγενέστερη κατάκτηση που έγινε ποτέ από τον άνθρωπο πάνω στην ωμή δημιουργία, είναι η μείωση αυτού του πνευματώδους και αγέρωχου ζώου, που μοιράζεται μαζί του την κούραση του πολέμου και τη δόξα της νίκης (…) Νιώθει ευχαρίστηση και στο κυνηγητό, και στα τουρνουά είναι όλο φωτιά», έγραψε ο Μπουφόν Φυσική ιστορία (Φυσική ιστορία1749-1789). Για τους εορτασμούς, τα ζώα στολίζονταν αφειδώς, με μια τελετουργική βελούδινη σέλα κεντημένη με ασήμι, ένα διπλωματικό δώρο από τον Λουδοβίκο ΙΔ’ στον βασιλιά της Πολωνίας, Auguste le Fort, και μια άλλη σε μεταξωτό βελούδο υφασμένα με χρυσό και ασημένιο νήμα, που δόθηκε στον Κάρολο. XI της Σουηδίας.
Σας απομένει να διαβάσετε το 53,06% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα είναι μόνο για συνδρομητές.
