Η ιστορία μιας εκκλησίας στο Sibiu, όπου οι υπάλληλοι του δημαρχείου εργάζονταν στην αποθήκη μπέικον

Ο τόπος προσευχής που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Λαδίσλαο χτίστηκε τον 13ο αιώνα, αλλά ο σεισμός του 1793, ακολουθούμενος από μια ισχυρή πυρκαγιά το καλοκαίρι του 1800, όταν κάηκαν 62 νοικοκυριά, οδήγησαν τη σαξονική κοινότητα να χτίσει μια νέα εκκλησία και να κατεδαφίσει το παλιό. Από τους επτά πύργους που ολοκλήρωσαν την οχύρωση, μόνο τρεις επέζησαν, σύμφωνα με μια ανάρτηση στον λογαριασμό Facebook του συμβουλίου της κομητείας Sibiu.

Τρία είναι τα χρόνια που χρειάζονται για να χτιστεί μια νέα εκκλησία, μεταξύ των οποίων οι ιδρυτές είναι ο βαρόνος Samuel von Brukenthal, ο οποίος δώρισε το ποσό των 1.000 φλωρινών, από τα σχεδόν 9.000 που κόστισε το όλο έργο.

Η κοινότητα του Nocrich ήταν κάποτε το διοικητικό κέντρο για τους οικισμούς που παρατάσσονταν στην κοιλάδα Hârtibaciului, μεταξύ Alţâna και Marpod, που αποτελούσαν τη σαξονική έδρα του Nocrich.

Μπροστά από την Ευαγγελική Εκκλησία, της οποίας ο πύργος είναι μοναδικός στην Τρανσυλβανία λόγω του ελικοειδούς κωνικού σχήματός του, βρίσκεται ο καθηγητής Achim Mihuleţ, πρώην διευθυντής του τοπικού σχολείου, επί του παρόντος συνταξιούχος και εθελοντής οδηγός. Πέρασε όλη του τη ζωή μιλώντας στους μαθητές του για την ιστορία του ρουμανικού λαού και γνωρίζει την εκκλησία που έχει γίνει ένα ιστορικό μνημείο σαν το πίσω μέρος του χεριού του.

«Αυτός είναι ο Πύργος του Μπέικον και των Επισήμων», ξεκινά την παρουσίασή του ο πρώην δάσκαλος, δείχνοντας μια κιτρινωπή κατασκευή, που βρίσκεται στην άκρη του οχυρωματικού τείχους, που είναι και ο πρώτος υποχρεωτικός στόχος που πρέπει να σημειωθεί: «Έχει δύο επίπεδα : στον επάνω όροφο, το μπέικον ήταν αποθηκευμένο. Εδώ έρχονταν οι Σάξονες τις Κυριακές, μετά τη λειτουργία, για να πάρουν ένα κομμάτι μπέικον. Κόπηκε παρουσία του φύλακα, όταν κοντεύτηκε και το ξύλο που κρέμονταν δίπλα του, που χρησίμευε ως μέτρο. Κάτω από την αποθήκη μπέικον, υπήρχε χώρος για τους δημοσίους υπαλλήλους. Εδώ εργάστηκαν μέχρι το 1900 που χτίστηκε το Δημόσιο Αρχηγείο όπου βρισκόταν και η Χωροφυλακή, το Δικαστήριο και το Δημαρχείο».

Πηγή φωτογραφίας: Facebook / County County Sibiu

Τα σκαλιά του πύργου είναι ο δεύτερος σταθμός της περιήγησης που προσφέρει ο Achim Mihuleţ: «Κάθε σκαλοπάτι είναι φτιαγμένο από ένα μόνο τεράστιο κομμάτι βελανιδιάς. Είναι συμπαγείς και στερεώθηκαν σε έναν μόνο άξονα, που ανεβαίνει στο ελβετικό ρολόι στον πύργο, που κατασκευάστηκε το 1900, στη Βέρνη».

Μόλις μπείτε στην εκκλησία, ο Ιησούς φαίνεται να σας κοιτάζει από έναν πίνακα του Franz Neuhauser Jr., ενός Βιεννέζου καλλιτέχνη που λέγεται ότι πείστηκε από τον βαρόνο Brukenthal να μετακομίσει στο Sibiu.

«Ο πίνακας εκτελέστηκε το 1816, από τον Neuhauser, ίσως τον πιο σημαντικό ζωγράφο από την Τρανσυλβανία εκείνη την εποχή. Είναι ένα όμορφο έργο, που τραβάει τα βλέμματα τόσο με τις διαστάσεις του όσο και με την εκφραστικότητά του», λέει ο δάσκαλος-ξεναγός δείχνοντας το έργο στο οποίο ο Ιησούς κρατά ένα δισκοπότηρο στο χέρι.

Πηγή φωτογραφίας: Facebook / County County Sibiu

Το αποτύπωμα της οικογένειας Brukenthal υπάρχει με τη μορφή θυρεού. Στην πραγματικότητα, είναι το πρώτο σύμβολο αυτής της οικογένειας: «Στον άμβωνα βρίσκεται το πρώτο εραλδικό οικόσημο της οικογένειας Brukenthal. Κατασκευάστηκε από τον πατέρα του βαρώνου Σάμουελ φον Μπρούκενταλ, όταν τον έλεγαν Μπρέκνερ. Για την υποστήριξη που δόθηκε στους Αψβούργους στην «Εξέγερση των Curuts», ο Michael Brekner διορίστηκε, το 1721, βασιλική κομητεία της Σαξονικής Έδρας του Nocrich και εξευγενίστηκε, το 1724, με το όνομα von Brukenthal.

Στην ησυχία της εκκλησίας, οι τουρίστες μπορούν να δουν τα στασίδια που κάποτε καταλάμβανε η οικογένεια Brukenthal, το όργανο που κατασκεύασε ο δάσκαλος Samuel Matz, τη κολυμβήθρα με επιχρυσωμένα διακοσμητικά ή τις χάλκινες καμπάνες που χυτεύτηκαν στο Sibiu το 1926, με τη συμβολή του ευαγγελικού συλλόγους ανδρών και γυναικών.