Απόψεις | Αν το εφέ μέσων είναι συνώνυμο με την τέχνη

Κωμικός. Πρέπει να ξεκινήσουμε από τον τίτλο του έργου του Maurizio Cattelan που δημοπρατήθηκε στον οίκο Sotheby’s στη Νέα Υόρκη και αγοράστηκε για 6,2 εκατομμύρια δολάρια από τον μεγιστάνα των κρυπτονομισμάτων, τον Κινέζο συλλέκτη Justin Sun. Επομένως, μια μπανάνα κολλημένη στον τοίχο αξίζει πολύ περισσότερο από πολλούς πίνακες που αναπαράγονται σε βιβλία ιστορίας της τέχνης. Μια δημιουργία στερούμενη πρωτοτυπίας, που απλώς επαναλανσάρει τις διαισθήσεις του Duchamp: η αξία της τέχνης δεν βρίσκεται στη χειρωνακτική σοφία του καλλιτέχνη αλλά στην εννοιολογική διάσταση που κρύβεται πίσω από το έργο.

Δεν χρειάζεται να αγανακτείτε. Απεναντίας. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ενδεικτική ιστορία για να κατανοήσουμε τη λειτουργία του λεγόμενου κόσμου τέχνης. Και για να αποκρυπτογραφήσουμε αυτό που έχει οριστεί ως το «σύγχρονο παράδειγμα», του οποίου τα χαρακτηριστικά είναι: γούστο για σκάνδαλο. υποστήριξη για την έρευνα παραβατικών καλλιτεχνών, οι οποίοι εγγυώνται σημαντικές απαντήσεις όσον αφορά την απήχηση των μέσων ενημέρωσης· κατασκευή στρατηγικών που στοχεύουν να αποδείξουν ότι το νόημα της τέχνης καθορίζεται από ένα σύνθετο παιχνίδι πρακτικών λόγου, ικανό να μας κάνει παρόμοιους με τους θεατές μιας παρτίδας σκακιού. Σε αυτό το σύστημα, όπως επιβεβαιώνεται από την υπόθεση-Κωμικόςο ρόλος της αγοράς είναι καθοριστικός, ο οποίος, ήθελε να επαναλαμβάνει ο Robert Hughes, στην εποχή μας έχει γίνει «το πολιτιστικό τεχνούργημα πιο εξαιρετικό από κάθε άλλο πίνακα ή γλυπτό». Όμως προκύπτει μια υποψία. Κι αν ήταν όλα κωμωδία; Και τι θα γινόταν αν ο πραγματικός δημιουργός αυτής της σκηνοθεσίας ήταν ο ίδιος ο Cattelan, ένα ικανό επικοινωνιακό ταλέντο, ένας μεταμοντέρνος μανιεριστής ειδικός στα αστεία, ένας πνευματώδης σκηνοθέτης παράδοξων ιδεών που διασκεδάζουν, προκαλούν την περιέργεια και κάνουν τον κόσμο να μιλάει;