Η μελέτη των εφημερίδων μας αναγκάζει να αντιμετωπίζουμε καθημερινά μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από το ξέσπασμα ολοένα και πιο δειλών συγκρούσεων: ο πόλεμος σπέρνει τόση ποσότητα ανθρώπινης καταστροφής που πρέπει να αναχαιτιστεί άμεσα, με άμεσα μέτρα ικανά να φανούν μακροπρόθεσμα.
Αυτά τα παιδιά που βλέπουμε να τραυματίζονται από τους βομβαρδισμούς σήμερα στον Λίβανο, για να αναφέρουμε μόνο τα πιο πρόσφατα, θα πρέπει να είναι στο σχολείο, καλοδεχούμενα και αγαπημένα στη μοναδικότητά τους. Και οι μικροί Λιβανέζοι είναι μόνο μια μερίδα ενός πληθυσμού διακοσίων πενήντα εκατομμυρίων παιδιών στον κόσμο που δεν πηγαίνουν σχολείο: πώς μπορεί κανείς να μείνει ακίνητος μπροστά σε μια τέτοια φιγούρα;

Ας ξεκινήσουμε από εδώ: από την εξασφάλιση της δυνατότητας πρόσβασης σε μέρη όπου μπορούν να μορφωθούν. Μόνο η εκπαίδευση μπορεί να επηρεάσει τη μοίρα τους, αλλάζοντας προς το καλύτερο τη ζωή τους και την κοινότητα στην οποία ανήκουν. Αλλά πρέπει να σκεφτούμε την εκπαίδευση με μια αυθεντική έννοια: η μάθηση είναι μια ανθρώπινη πράξη, που δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στην απόκτηση τεχνικών δεξιοτήτων ή ακαδημαϊκού περιεχομένου, περιλαμβάνει το άτομο ως σύνολο: λογική, καρδιά, διαπροσωπικές σχέσεις. Γνωρίζετε και μαθαίνετε όταν νιώθετε ότι σας αναγνωρίζουν και σας εκτιμούν για αυτό που είστε. Το έχουμε επιβεβαιώσει σε εκατοντάδες εκπαιδευτικά έργα που πραγματοποιήθηκαν σε περισσότερα από πενήντα χρόνια παρουσίας σε περιβάλλοντα ανάπτυξης και έκτακτης ανάγκης: μόνο η εκπαίδευση κατανοητή ως μια ολοκληρωμένη διαδικασία που εκπαιδεύει τους ανθρώπους με επίγνωση της αξίας του εαυτού τους και των άλλων έχει αυθεντικό και διαρκή αντίκτυπο, για να να είναι σεβαστός. Αυτό ισχύει για τις χώρες της G7, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή.




















































Δεν μπορείς ποτέ να ενδώσεις στη βία ή στις πιο απελπιστικές συνθήκες. Ακόμη και όταν φαίνεται ότι υπάρχουν άλλες προτεραιότητες, είναι απαραίτητο να επενδύσουμε σε εκπαιδευτικά προγράμματα -ενσωματωμένα με άλλες παρεμβάσεις- που φτάνουν και σε αυτούς που βρίσκονται στις πιο δύσκολες καταστάσεις.. Στον Λίβανο, για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια εφαρμόσαμε μια υβριδική μέθοδο διδασκαλίας (προσωπικά και εικονικά) για να εγγυηθούμε σε 7.000 παιδιά Σύρους πρόσφυγες και παιδιά από την κοινότητα υποδοχής ένα σύστημα διδασκαλίας που βασίζεται σε μια συμμαχία μεταξύ δασκάλων και γονέων. Βλέποντας αυτά τα μέρη να βομβαρδίζονται και να καταστρέφονται τώρα, μας πείθει ότι δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε τη δέσμευση για την εκπαίδευση τώρα, αλλά να την ξαναξεκινήσουμε και μας ωθεί να παρουσιάσουμε πολύ συγκεκριμένες συστάσεις στην G7 που συνεδριάζει στη χώρα μας.

Πρέπει και μπορούμε να φτιάξουμε ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα, για να φτάσει κάθε παιδί μέχρι το τελευταίο χωριό. Ας αυξήσουμε τον αριθμό των σχολείων και ας τα κάνουμε προσβάσιμα και ασφαλή για όλους, αλλά μαζί, ας αυξήσουμε τον αριθμό των δασκάλων και την ποιότητα της διδασκαλίας. υποστηρίζουμε δασκάλους που πρέπει να διαχειριστούν τάξεις που μπορούν να περιλαμβάνουν έως και 200 ​​παιδιά διαφορετικών ηλικιών και με τραυματικές εμπειρίες: ας τους εκπαιδεύσουμε για να τους διαβεβαιώσουμε ότι δεν είναι μόνοι, προσφέρουμε εργαλεία που τους βοηθούν να βρουν δημιουργικούς τρόπους για να κάνουν τους μαθητές παθιασμένους με τη μελέτη και κάνουμε αξιοπρεπείς τους μισθούς τους? Χρειαζόμαστε κεφάλαια και πολλά από αυτά, αλλά πρέπει να δαπανηθούν μέσω συντονισμένης δράσης από κρατικούς και τοπικούς φορείς, τοπικές κοινότητες, οικογένειες και εκπαιδευτικούς και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών: λειτουργούμε μαζί ως μια ενιαία εκπαιδευτική κοινότητα. ας ξαναφτιάξουμε κοινωνικά δίκτυα που επιτρέπουν στα παιδιά να αισθάνονται μέρος αυτής της κοινότητας: δημιουργούμε ασφαλείς χώρους όπου μπορούν να παίξουν, να μελετήσουν και να αναπτύξουν θετικές σχέσεις ακόμη και με ενήλικες αναφοράς, απαραίτητο πλεονέκτημα.
Αυτή ακριβώς η εκπαίδευση, η οποία βασίζεται στη βεβαιότητα της μεταμορφωτικής δύναμης των ανθρώπινων σχέσεων, είναι η μόνη ικανή να δημιουργήσει ειρήνη και βιώσιμη ανάπτυξη διαχρονικά.. Για να οικοδομήσουμε τη δίκαιη και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνία που φιλοδοξούμε.

1 Οκτωβρίου 2024