Απόψεις | Το νέο μέτωπο

Η ταυτόχρονη έκρηξη χιλιάδων τηλεειδοποιητών στα χέρια (ή τσέπες) εκπροσώπων της Χεζμπολάχ στο Λίβανο και τη Συρία, και χθες εκείνη των ραδιοτηλεφώνων, αποκατέστησαν για μια στιγμή την αιώνια φήμη των ισραηλινών πληροφοριών. Η Fauda, ​​η τηλεοπτική σειρά που έκανε διάσημες αυτές τις μυστικές υπηρεσίες, είναι ξανά ανάμεσά μας. Ακριβώς την παραμονή της πρώτης επετείου της 7ης Οκτωβρίου, εκείνη η φήμη την είχε βλάψει με έναν ίσως οριστικό τρόπο. Με την έννοια ότι από εκείνη τη στιγμή κανένας Ισραηλινός πολίτης δεν θα μπορεί να εμπιστεύεται τυφλά τη φήμη της Μοσάντ.
Επίσης για αυτό που ακολούθησε την 7η Οκτωβρίου πριν από ένα χρόνο. Κατά τη διάρκεια δώδεκα μηνών, η Γάζα σχεδόν καταστράφηκε, το Ισραήλ σοκαρίστηκε από μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις με ρυθμό μία την εβδομάδα (μερικές φορές δύο ή τρεις), η κυβέρνηση εθνικής ενότητας που σχηματίστηκε για να αντιμετωπίσει την κρίση τον Ιούνιο καταστράφηκε. Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών στο Τελ Αβίβ και την Ιερουσαλήμ είχαν μια μάλλον πρόχειρη ιδέα για το υποκείμενο στρατιωτικό δίκτυο στη Γάζα. Και ότι για χρόνια υπήρχε ροή όπλων προς την κατεύθυνση αυτής της υπόγειας δομής για την οποία κανείς δεν είχε ακριβή απολογισμό. Και αποδείχθηκε επίσης ότι το Ισραήλ διέθετε τον χειρότερο μηχανισμό σε ολόκληρο τον κόσμο για να απεικονίσει τις συνθήκες στις οποίες βρέθηκε και τις επιλογές που έκανε.

Επιπλέον, μεγάλο μέρος των απαχθέντων βρίσκεται ακόμα στα χέρια των απαγωγέων τους, ένας εντυπωσιακός αριθμός στρατιωτών σκοτώθηκε για να τους απελευθερώσει και άνοιξαν νέα στρατιωτικά μέτωπα, που επίσης κάθε άλλο παρά απρόβλεπτα ήταν. Τώρα ο πόλεμος πιθανότατα θα κινηθεί προς τον Βορρά, στα σύνορα με τον Λίβανο, όπου υπάρχει μια εχθρική στρατιωτική δομή πολύ πιο ισχυρή από αυτή της Χαμάς, επίσης ένα υπόγειο δίκτυο της Χεζμπολάχ, που ωστόσο είναι ευάλωτο – όπως αποδεικνύεται από το συγκλονιστικό ατύχημα του τηλεειδοποιητές — και δεν το έχουν στα χέρια τους chatufim (όμηροι). Το Ισραήλ είναι υποχρεωμένο να ανοίξει αυτό το μέτωπο μόνο και μόνο για να φέρει στα σπίτια του, με ασφάλεια, χιλιάδες και χιλιάδες κατοίκους αυτής της περιοχής που έχουν αναγκαστεί να καταφύγουν σε αυτοσχέδια σπίτια για μήνες.

Όλα αυτά, συνοδευόμενα από ένα κύμα διεθνούς απαξίωσης που έχει μετακινήσει ακόμη και άτομα που προηγουμένως δεν ήταν εχθρικά εχθρικά προς την ισραηλινή υπόθεση, ακόμη και προσωπικότητες από την εβραϊκή διασπορά, σε ένα πεδίο εχθρότητας (ή σχεδόν). Και δημιούργησε ένα σχεδόν ομόφωνο αίσθημα εχθρότητας προς το πρόσωπο του Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Ένα συναίσθημα που δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι -όπως ειπώθηκε- μέχρι τον Ιούνιο ο Νετανιάχου ηγήθηκε ενός υπουργικού συμβουλίου εθνικής ενότητας: γι’ αυτό τα εννέα δέκατα των θυμάτων στη Γάζα αποδίδονται όχι μόνο στον Νετανιάχου αλλά σε πολιτικούς που ψηφίστηκαν κατά πλειοψηφία του εκλογικού σώματος του Ισραήλ. Και ότι όλοι οι προκάτοχοι του Νετανιάχου, σε καιρό πολέμου τουλάχιστον από το 1967 και μετά (αλλά και πριν, για παράδειγμα κατά τον πόλεμο του Σουέζ του ’56), χαιρετίστηκαν από ευρέως διαδεδομένα αντιπαθητικά συναισθήματα. Σχεδόν παντού, σε όλο τον κόσμο.
Στο παρελθόν, όμως, οι Ισραηλινοί είχαν στο πλευρό τους τους προέδρους των ΗΠΑ, κάτι που δεν ισχύει πλέον. Ο Μπάιντεν έδειξε αρχικά αλληλεγγύη για τον ισραηλινό σκοπό, ωστόσο εντάχθηκε στη χορωδία εκείνων που πρότειναν στο εβραϊκό κράτος τι «να μην κάνει» (μετά την 7η Οκτωβρίου, το προέτρεψε να μην συμπεριφερθεί με τον τρόπο που είχε ο Μπους Τζούνιορ. αντέδρασε στην κατεδάφιση των Δίδυμων Πύργων). Τότε ο Μπλίνκεν τον έστειλε περίπου δέκα φορές με μια διφορούμενη εντολή τόσο ενθάρρυνσης όσο και αυτοσυγκράτησης. Η άμεση συμμετοχή σε μια διαπραγμάτευση της οποίας ο ορίζοντας, πρέπει να ειπωθεί, είναι αδύνατο ή σε κάθε περίπτωση πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί. Τώρα, εξάλλου, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκεται παγωμένος για τους μήνες από τώρα έως τις 20 Ιανουαρίου που θα φύγει από τον Λευκό Οίκο και έχει δώσει τα λεφτά στον φτωχό Χάρις που κινδυνεύει, λόγω της συνέχισης της σύγκρουσης, να χάσει μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος που συμπάσχει ή τρέφουν αισθήματα αντιπάθειας και προς τους δύο διεκδικητές.

Η Ευρώπη συμπεριφέρθηκε παρόμοια με του Μπάιντεν, χωρίς τη βοήθεια των Ηνωμένων Εθνών, τα οποία αποδείχθηκαν πολύ αναίσθητα, παρά μόνο με τελετουργικό και εντελώς γενικό τρόπο, απέναντι στη μοίρα των Ισραηλινών ομήρων.
Σίγουρα η ιστορία των εκρηκτικών τηλεειδοποιητών – καθώς και η ικανότητα να αποκρούουν πυραύλους και ρουκέτες που έρχονται από κάθε κατεύθυνση και να χτυπούν θανάσιμα τους ηγέτες της Χαμάς και της Χεζμπολάχ – θα αποκαταστήσει τουλάχιστον εν μέρει την εμπιστοσύνη των Ισραηλινών στις στρατιωτικές δυνατότητες της χώρας τους. Αλλά ο δρόμος της επιστροφής στο σπίτι του chatufim (νεκρό ή ζωντανό) είναι ακόμα πολύ μακριά. Εξίσου μακρύς είναι ο δρόμος για τους Παλαιστίνιους της Γάζας και των εδαφών για να εξετάσουν τα λάθη που έχουν υποστεί επισκευασμένα. Ο στόχος της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ του Ισραήλ και των γύρω αραβικών χωρών εμφανίζεται ακόμη πιο μακρινός. Ούτε η σύλληψη ή η δολοφονία του Sinwar δεν θα άλλαζε στην πραγματικότητα αυτή την προοπτική. Έχει περάσει πάρα πολύς καιρός από τις 7 Οκτωβρίου για να λυθούν όλα με ένα δραματικό γεγονός. Αυτή τη φορά χρειάζεται μια ειρηνευτική λύση. Αληθινή ειρήνη. Ενδεχομένως οριστικό.