Γνώμη | Juan Ramón Amores, ποικιλόμορφη πολιτική

«Σήμερα γίνομαι 8 χρονών με αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση (ALS). Μου είχαν δώσει τρία, αλλά η τύχη και ο αγώνας μου έδωσαν περισσότερο χρόνο. Έχω ακόμα όνειρα, ελπίδες και σχέδια να πραγματοποιήσω και αγκαλιές, χαμόγελα και φιλιά να μοιραστώ. Έχω ακόμα χρόνο να ζήσω! Ένα πραγματικό δώρο», έγραψε στο Twitter τον περασμένο Νοέμβριο, ο Juan Ramón Amores, δήμαρχος της La Roda (μιας ισπανικής πόλης όχι μακριά από το Albacete, στο δρόμο μεταξύ Μαδρίτης και Μεσογείου) και σοσιαλιστής γερουσιαστής της αυτόνομης κοινότητας Castile-La Mancha. Σε αυτές τις συγκινητικές γραμμές υπάρχει όλη του η ζωή, δεχόμενος επίθεση από μια πολύ σοβαρή ασθένεια. Και μπορούμε να αισθανθούμε τη δέσμευση προς τους άλλους, ιδιαίτερα προς αυτούς που υποφέρουν. «Επέλεξα την πολιτική –λέει– για να βοηθήσω αυτούς που επιλέγουν να πεθάνουν επειδή δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ζήσουν».

Αυτή η δέσμευση έγινε πράξη, πριν από λίγες ημέρες, με την έναρξη της συζήτησης στο Κοινοβούλιο (χάρη σε μια συμφωνία μεταξύ των Σοσιαλιστών, του Λαϊκού Κόμματος, των Sumar και των Junts για την Καταλονία) ενός νόμου για τη βοήθεια και τη θεραπεία όσων έχουν πληγεί από το ALS ή άλλο εκφυλιστικές ασθένειες. Ο στόχος, υπογραμμίζει ο Amores, είναι ότι ένας άρρωστος «δεν χρειάζεται να εξαρτάται από τον τραπεζικό του λογαριασμό και να μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια». Με την ίδια περηφάνια, ο δήμαρχος της La Roda ψήφισε στη Γερουσία, τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους, να επικυρώσει τη μεταρρύθμιση του άρθρου 49 του Συντάγματος για να αντικαταστήσει τον όρο «disminuidos», που μπορεί να μεταφραστεί ως «ανάπηροι», με «personas». con discapacidad», δηλαδή «άτομα με αναπηρία». «Θέλουμε», είπε εκείνη την ημέρα, «το πνεύμα αυτής της αλλαγής να επεκταθεί σε όλες τις πτυχές της ζωής: εργασία, σπίτι, αθλητισμός και πολιτισμός».

Σαράντα επτά ετών, πτυχιούχος κινητικών επιστημών από το Πανεπιστήμιο Complutense της Μαδρίτης, πρώην εκπαιδευτής κολύμβησης, Ο Amores εξελέγη δήμαρχος το 2019 όταν ήταν ήδη άρρωστος, κερδίζοντας την απόλυτη πλειοψηφία σε ένα μέρος όπου η αριστερά δεν είχε κερδίσει ποτέ. Στη συνέχεια η υποψηφιότητα στη Γερουσία. «Θέλω να αφήσω στα παιδιά μου – είπε – έναν καλύτερο κόσμο από αυτόν που μου άφησαν οι γονείς μου. Και μπορώ να το κάνω χάρη στην πολιτική, γιατί η πολιτική χρησιμεύει για την επίλυση των προβλημάτων των ανθρώπων». Μια υποδειγματική διαθήκη, που πάει κόντρα στην τάση, στη θορυβώδη εποχή του εγωισμού.