Τδύο χρόνια πριν, λίγο πολύ όλοι συμφώνησαν ότι μια από τις μεγάλες φούσκες έσκαγε. Μια εποχή χαμηλών επιτοκίων πλησίαζε στο τέλος της, κλονίζοντας τα θεμέλια σχεδόν κάθε κατηγορίας περιουσιακών στοιχείων. Οι τιμές των μετοχών έπεφταν, τα κρατικά ομόλογα σφυρηλατήθηκαν, οι αγορές κρυπτογράφησης ήταν σε ελεύθερη πτώση. Οι προφήτες της καταστροφής της Wall Street λαλούσαν από χαρά. Η συναίνεση της προηγούμενης δεκαετίας – ότι ο πληθωρισμός ήταν νεκρός και ότι τα φτηνά χρήματα εδώ για να μείνουν – φαινόταν τόσο γελοία όσο η ομαδική σκέψη οποιασδήποτε προηγούμενης οικονομικής μανίας. Έτσι το εκκρεμές ήταν έτοιμο να ταλαντευτεί: από την πληθωρικότητα στον σκεπτικισμό, την ανάληψη κινδύνων στη συσσώρευση μετρητών και την απληστία στον φόβο. Θα έπαιρνε πολύ χρόνο για να γυρίσει πίσω.
