Αναπαραστατική εικόνα
Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία NASA κατέγραψε ένα απόκοσμο ηχητικό κλιπ που καταγράφει ηχητικά κύματα που βγαίνουν από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που βρίσκεται 250 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Τα ακουστικά κύματα, που βγαίνουν από τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στην καρδιά του σμήνους των γαλαξιών του Περσέα, μεταφέρθηκαν σε 57 και 58 οκτάβες για να γίνουν ακουστά για τα ανθρώπινα αυτιά.
Ο ήχος κυκλοφόρησε το 2022 και ήταν η πρώτη φορά που τα ηχητικά κύματα εξήχθησαν και έγιναν ηχητικά.
Τα ηχητικά κύματα υπάρχουν στο διάστημα, παρόλο που μπορεί να μην μπορούμε να τα ακούσουμε φυσικά.
Σε μια εκπληκτική ανακάλυψη το 2003, οι αστρονόμοι εντόπισαν ακουστικά κύματα που κυματίζουν τις τεράστιες ποσότητες αερίου που περιβάλλουν την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στο σμήνος των γαλαξιών του Περσέα, το οποίο είναι πλέον δημοφιλές για τους απόκοσμους θρήνους του.
Είναι δύσκολο να τα ακούσεις στην τρέχουσα ένταση τους, καθώς περιλαμβάνει τη χαμηλότερη νότα που έχει εντοπιστεί ποτέ στο σύμπαν από ανθρώπους – πολύ κάτω από τα όρια της ανθρώπινης ακοής.
Η πρόσφατη ηχοποίηση της NASA ενίσχυσε σε μεγάλο βαθμό αυτά τα ηχητικά κύματα, προκειμένου να αποκτήσει μια αίσθηση του πώς θα ακούγονταν ενώ κουδουνίζουν στον διαγαλαξιακό χώρο.
Η χαμηλότερη νότα, η οποία εντοπίστηκε το 2003, είναι ένα επίπεδο B και βρίσκεται πάνω από 57 οκτάβες κάτω από τη μέση C, ανέφερε η έκθεση, προσθέτοντας ότι η συχνότητά της είναι 10 εκατομμύρια χρόνια σε αυτό το βήμα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η χαμηλότερη νότα που μπορεί να ανιχνευθεί από ανθρώπινα αυτιά έχει συχνότητα ενός εικοστού του δευτερολέπτου.
Αφού εξήχθησαν ριζικά από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα, αυτά τα ηχητικά κύματα έπαιξαν αριστερόστροφα από το κέντρο.
Αυτό έγινε για να ακούγονται προς όλες τις κατευθύνσεις από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα στα βελτιωμένα βήματα των 144 τετρασεκατομμυρίων και 288 τετράδων δισεκατομμυρίων υψηλότερη από την αρχική τους συχνότητα.
Όπως πολλά άλλα κύματα που καταγράφηκαν από το διάστημα, το αποτέλεσμα και για αυτό ήταν τρομακτικό.
Το αδύναμο αέριο και το πλάσμα, που παρασύρεται μεταξύ των γαλαξιών, σε σμήνη γνωστά ως «μέσο εντός του σμήνου» είναι πυκνότερο και πολύ θερμότερο από το διαγαλαξιακό μέσο έξω από αυτό. Καθώς οι θερμοκρασίες βοηθούν στη ρύθμιση του σχηματισμού των άστρων, ως εκ τούτου τα ηχητικά κύματα θα μπορούσαν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των σμηνών γαλαξιών για μεγαλύτερες περιόδους.
