«Επεκτείνουν τα ορυκτά καύσιμα»: Ινδός ακτιβιστής Harjeet Singh για την υποκρισία των πλούσιων χωρών στο COP29

AMY GOODMAN: Αυτό είναι Δημοκρατία τώρα!demokracinow.org. Είμαι η Amy Goodman, με τη Nermeen Shaikh. Μεταδίδουμε από τη διάσκεψη κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, με την Harjeet Singh, παγκόσμια διευθύντρια δέσμευσης με τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των ορυκτών καυσίμων, συνιδρυτή της Satat Sampada, μιας ομάδας κοινωνικών επιπτώσεων, για περισσότερες πληροφορίες. Είναι από το Νέο Δελχί της Ινδίας.

Πόσο αποτέλεσμα μπορείς να έχεις εδώ, Χάρτζετ; Έχετε πάει σε πολλούς από αυτούς τους COP. Γίνονται, έξω, εννοώ, στην κοινωνία των πολιτών, όλο και πιο κατασταλτικοί, πέρυσι στο ΗΑΕεδώ και από έξω, η πίεση του κράτους, αλλά ακόμα και μέσα. Έχουμε πολλούς ανθρώπους εδώ – θα τους μιλήσουμε σε λίγα λεπτά – που έχουν φορέσει ταινία στο στόμα τους που λέει «πλήρωσε». Η απάντησή σας σε αυτό που κυκλοφορεί σε αυτό το σημείο και τι θέλετε να δείτε να συμβαίνει; Φοράτε — το κορδόνι σας λέει «πλήρωσε 5 τρισεκατομμύρια δολάρια».

HARJEET SINGH: Αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε, και αυτό είναι που απαιτεί το κίνημα της κοινωνίας των πολιτών, γιατί αυτά είναι τα χρήματα που οφείλουν οι πλούσιες χώρες στις αναπτυσσόμενες χώρες για όλες τις αδικίες που έχουν κάνει σε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στον αναπτυσσόμενο κόσμο, και βλέπετε στην κλιματική κρίση που αντιμετωπίζουμε.

Πρέπει να πω ότι αυτό είναι, για μένα, το πιο σημαντικό ΜΠΑΤΣΟΣόπου πρέπει να παραδοθεί η χρηματοδότηση, γιατί πήραμε τη Συμφωνία του Παρισιού. Η πραγματικότητα είναι ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν βάλει στο τραπέζι κάποια φιλόδοξα σχέδια, είτε πρόκειται για τη μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα είτε για την προστασία των ανθρώπων τους από τις κλιματικές επιπτώσεις. Αλλά δεν υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα.

Και μπορείτε να φανταστείτε ότι μετά από τρία χρόνια για να συμφωνήσουμε σε έναν νέο στόχο χρηματοδότησης για το κλίμα, είχαμε 14 συναντήσεις, αρκετές υπουργικές συνεδριάσεις, και όμως δεν είδαμε κανέναν αριθμό να προέρχεται από πλούσιες χώρες, και έχουμε ήδη περάσει 11 ημέρες εδώ; Την προτελευταία μέρα, οι πλούσιες χώρες δεν αποκαλύπτουν τη δέσμευση που αναλαμβάνουν να παράσχουν σε αυτόν τον νέο στόχο χρηματοδότησης για το κλίμα, ο οποίος πρόκειται να αντικαταστήσει τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία ήταν αρκετά προσχήματα, επειδή αυτά που παρείχαν ήταν σε μεγάλο βαθμό δάνεια. Έτσι, τίποτα δεν πρόκειται να προχωρήσει εάν δεν επιτύχουμε έναν φιλόδοξο νέο στόχο χρηματοδότησης για το κλίμα, ο οποίος πρέπει να είναι σε τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.

NERMEEN ΣΑΙΧ: Λοιπόν, Harjeet, θέλω να σε ρωτήσω — εννοώ, είσαι ο επικεφαλής της Συνθήκης για τη μη διάδοση των ορυκτών καυσίμων και ένας παγκόσμιος διευθυντής δέσμευσης για αυτήν τη συνθήκη. Τι γίνεται με τη συμφωνία που επιτεύχθηκε πέρυσι στο COP28 στο Ντουμπάι, όπου αναλήφθηκαν δεσμεύσεις, ή τουλάχιστον υπήρχε διατύπωση, για μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα; Υπήρξε μια τεράστια αντίθεση σε αυτό στη φετινή συνάντηση, μεταξύ άλλων από χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και ακόμη και η Βολιβία. Λοιπόν, πού βρίσκονται αυτές οι διαπραγματεύσεις;

HARJEET SINGH: Nermeen, αυτό που συνέβη στο COP28 — και ήμασταν όλοι εκεί — ήταν ιστορικό. Δεν ήταν τέλειο, αλλά για πρώτη φορά, μετά από 30 χρόνια, μπορούσαμε να καταφέρουμε να αποκτήσουμε ορυκτά καύσιμα σε μια συμφωνία για το κλίμα και να συμφωνήσουμε να απομακρυνθούμε από τα ορυκτά καύσιμα. Φυσικά, δεν ήταν τέλειο, γιατί είχαμε αρκετούς, όπως λέμε, επικίνδυνους περισπασμούς ή ψεύτικες λύσεις με τη μορφή αντισταθμίσεων και αφαιρέσεων ακόμα και να μιλάμε για πυρηνικά. Αυτό δεν ήταν τέλειο. Αλλά την ίδια στιγμή, αυτό ήταν ένα βήμα μπροστά. Και εδώ, παλεύουμε να το βάλουμε στην ημερήσια διάταξη.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι ανεπτυγμένες χώρες προσπαθούν να παρουσιαστούν ως ηγέτες του κλίματος. Θέλουν μια συζήτηση για αυτό, αλλά στην πατρίδα τους επεκτείνουν τα ορυκτά καύσιμα. Όλοι γνωρίζουμε ότι χώρες όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Νορβηγία, ο Καναδάς και η Αυστραλία θα είναι υπεύθυνες για την επέκταση των ορυκτών καυσίμων από τώρα έως το 2050. Αυτό είναι περισσότερο από το 50% των σχεδίων που έχουν υποβάλει. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και η υποκρισία είναι ότι θέλουν μια συζήτηση για αυτό, αλλά δεν θέλουν να ενεργήσουν μετά από αυτό στο σπίτι. Και χωρίς να παρέχουν καμία χρηματοδότηση, θέλουν αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Κολομβία ή το Ανατολικό Τιμόρ να απομακρυνθούν από αυτό. Άρα, ο πυρήνας του ζητήματος παραμένει το οικονομικό. Αν δεν τεθούν χρήματα στο τραπέζι, η μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα δεν θα είναι πραγματικότητα στις αναπτυσσόμενες χώρες.

NERMEEN ΣΑΙΧ: Έτσι, αν θα μπορούσατε να εξηγήσετε ήδη πόσο από — εννοώ, ξέρετε, οι χώρες του παγκόσμιου Νότου φέρουν ένα τεράστιο ποσό χρέους. Πόσο χρέος έχει συσσωρευτεί από τις αναπτυσσόμενες χώρες ή τις χώρες του Παγκόσμιου Νότου που είναι ήδη μέσω της χρηματοδότησης για το κλίμα;

HARJEET SINGH: Λοιπόν, το –

NERMEEN ΣΑΙΧ: Γιατί είναι δάνεια και όχι επιχορηγήσεις, όπως είπες.

HARJEET SINGH: Ακριβώς. Ο αριθμός που ισχυρίζονται ότι παρέχουν αυτή τη φορά οι πλούσιες χώρες είναι περίπου 112 δισεκατομμύρια δολάρια. Και η δική τους παραδοχή είναι ότι το 69% αυτού είναι δάνεια. Φανταστείτε λοιπόν ότι στην πραγματικότητα αυξάνουν τα δάνεια προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, προσθέτοντας στην κρίση χρέους που ήδη αντιμετωπίζουν. Και ακόμη και τώρα η συζήτηση είναι ότι τα περισσότερα από τα χρήματα που πρόκειται να παρασχεθούν ως μέρος του νέου στόχου χρηματοδότησης για το κλίμα θα είναι είτε δάνεια είτε επενδύσεις. Πολύ λίγα χρήματα συζητούνται με τη μορφή επιχορηγήσεων. Και αυτό είναι το ερώτημα που θέτουν οι αναπτυσσόμενες χώρες. Η Ινδία έχει παρουσιάσει έναν αριθμό που τουλάχιστον 600 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως πρέπει να είναι υπό μορφή επιχορηγήσεων.

Και πρέπει να υπογραμμίσω το σημείο ότι όταν πρόκειται για προσαρμογή, που σημαίνει προετοιμασία για τις κλιματικές επιπτώσεις ή ανάκαμψη από καταστροφές, δεν μπορείτε να περιμένετε από τις φτωχές κοινότητες και χώρες να δανείζονται χρήματα, γιατί αυτό είναι ένα επιπλέον κόστος που πρέπει να πληρώσουν. Και όταν μιλάμε για απώλεια και ζημιά, είχα ένα σπίτι, το έχασα και μετά μου ζητάς να πάρω δάνειο για αυτό.

AMY GOODMAN: Λοιπόν, να σε ρωτήσω κάτι. Η κυβέρνηση Μπάιντεν φεύγει. Ο πρόεδρος Τραμπ επανεξελέγη. Θέλει να αποχωρήσει από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα. Και έχετε πολλούς ανθρώπους που λένε, «Γιατί να έχουμε καμία σχέση με οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό; Και γιατί να πληρώσουν οι ΗΠΑ για εσάς ή για οποιονδήποτε εδώ, τις χώρες τους, για τα κλιματικά τους προβλήματα;».

HARJEET SINGH: Επειδή οι ΗΠΑ έχουν προκαλέσει το πρόβλημα εξαρχής. Οι ΗΠΑ είναι υπεύθυνες για το ένα τέταρτο των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου σωρευτικά. Και έχει ωφεληθεί περισσότερο από αυτή την εκβιομηχάνιση που βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα, και οι άνθρωποι στη χώρα απολαμβάνουν τους καρπούς αυτής. Έτσι, οι ΗΠΑ, ως χώρα, είναι υπόχρεες να πληρώσουν και, μάλλον, το χρέος για το κλίμα που οφείλουν στις αναπτυσσόμενες χώρες. Είναι δική τους ευθύνη. Είναι υποχρέωσή τους. Και άλλο ένα τέταρτο πρέπει να έρθει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Έτσι, οι ΗΠΑ πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη και να καταβάλουν χρηματοδότηση για το κλίμα στις αναπτυσσόμενες χώρες για τον μετριασμό, την προσαρμογή και την αντιμετώπιση απωλειών και ζημιών.

NERMEEN ΣΑΙΧ: Harjeet, πολύ γρήγορα, ζεις στο Δελχί, που είναι τώρα, σήμερα, η πιο μολυσμένη πόλη στον κόσμο. Περιγράψτε τις συνθήκες εκεί και γιατί η κατάσταση είναι τόσο κακή που τα σχολεία έχουν κλείσει και ο κύριος υπουργός έχει καλέσει έκτακτη ανάγκη, επείγουσα ιατρική κατάσταση.

HARJEET SINGH: Ναι, είναι. Είναι έκτακτη ανάγκη. Αλλά θα έλεγα ότι είναι δική μας δημιουργία. Είναι το ίδιο μοντέλο ανάπτυξης που έχει υιοθετήσει η Ινδία και το οποίο προωθεί η Δύση σε όλο τον κόσμο. Και είναι η ίδια ανάπτυξη που βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα. Υπάρχει πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ αυτού που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο Δελχί λόγω της υψηλής ρύπανσης από οχήματα, λόγω της βιομηχανικής χρήσης ορυκτών καυσίμων, και έχουμε κολλήσει με αυτό το σύστημα.

Και το AQI είναι πλέον πάνω από 500. Είναι εθνική έκτακτη ανάγκη. Η δική μου κόρη σπουδάζει από το σπίτι γιατί δεν της επιτρέπεται να πάει σχολείο. Τα σχολεία κλείνουν. Και οι κυβερνήσεις μας πρέπει να δράσουν. Και νομίζω ότι το κοινό μέρος είναι: Πώς θα απομακρυνθούμε από τα ορυκτά καύσιμα, τα οποία έχουν προκαλέσει την κλιματική κρίση, που ευθύνεται για τη ρύπανση; Και αυτή η περιβαλλοντική υποβάθμιση που συμβαίνει εξαιτίας αυτού του μοντέλου πρέπει να αμφισβητηθεί. Έτσι, ενώ η ρύπανση παραμένει τοπικό ζήτημα, αλλά στο επίκεντρό της βρίσκεται η ανάπτυξη με βάση τα ορυκτά καύσιμα, από την οποία πρέπει να απομακρυνθούμε.

AMY GOODMAN: Ο Χάρτζετ Σινγκ είναι μαζί μας. Είναι με τον συνασπισμό της Συνθήκης για τη μη διάδοση των ορυκτών καυσίμων.