Ο Μάικλ Άνκραμ, κορυφαίος αριστοκράτης που έγινε βουλευτής των Τόρις, ανώτερος υπουργός της κυβέρνησης, πρόεδρος κόμματος, αναπληρωτής αρχηγός και μεγαλόπρεπος, πέθανε σε ηλικία 79 ετών.
Ως υπουργός επικρατείας για τη Βόρεια Ιρλανδία υπό τον John Major, ήταν αρχιτέκτονας στην ειρηνευτική διαδικασία που τελικά οδήγησε σε τη Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής που υπέγραψε ο Τόνι Μπλερ.
Τελευταίο συνέδριο των Τόρις: «Η Κίνα πρέπει να πληρώσει για την Πέπα Πιγκ», λέει ο Έξυπνος
Ένας από τους πιο έμπιστους συμμάχους του κ. Major, ήταν ο πρώτος εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου που συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις με τον IRA, μια κίνηση που ήταν ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη εκείνη την εποχή.
Ανακοινώνοντας τον θάνατό του, το Συντηρητικό Κόμμα είπε ότι ο Λόρδος Λόθιαν πέθανε τα ξημερώματα της Τρίτης, πέθανε ειρηνικά στο νοσοκομείο μετά από σύντομη ασθένεια, περιτριγυρισμένος από τη στενή οικογένειά του.
«Σταθερός του Συντηρητικού Κόμματος και σεβαστή προσωπικότητα της βρετανικής πολιτικής, ο θάνατος του Λόρδου Λόθιαν σηματοδοτεί το τέλος μιας διακεκριμένης καριέρας που εκτείνεται σε πάνω από πέντε δεκαετίες», ανέφερε το κόμμα.
Η οικογένειά του ανέφερε σε ανακοίνωσή του: «Πέρα από τα πολιτικά του επιτεύγματα, ο Λόρδος Λόθιαν ήταν γνωστός για την πνευματική του περιέργεια και το πάθος του για τις τέχνες, ιδιαίτερα τη κάντρι και τη λαϊκή μουσική.
«Συχνά τον έβλεπαν να παίζει ακουστική κιθάρα σε συνέδρια του Συντηρητικού Κόμματος, φέρνοντας μια νότα ευγένειας στον συχνά σοβαρό κόσμο της πολιτικής και στη σκηνή να εμφανίζει – πολλές φορές με μια ή και τις δύο κόρες του να τραγουδούν δίπλα του – στο Macmillan Cancer Support Κοινοβουλευτικό Παλάτι των Ποικιλιών.
«Ήταν δεινός δρομέας σκι· καπετάνιος και των ομάδων σκι του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και των Βρετανικών Πανεπιστημίων».
Η δήλωση της οικογένειας προσέθεσε: «Η αριστοκρατική κληρονομιά του Λόρδου Λόθιαν, μαζί με την προσωπική του ταπεινότητα και γενναιοδωρία, και οι σύγχρονες συντηρητικές αξίες του τον έκαναν μια μοναδική προσωπικότητα στη δημόσια ζωή».
Μετά την ήττα των Συντηρητικών το 1997, ο κ. Ancram έγινε πρόεδρος των Τόρις υπό τον William Hague και αφού ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος το 2001 ήταν αναπληρωτής αρχηγός υπό τον Iain Duncan Smith και τον Michael Howard μέχρι που ο David Cameron έγινε αρχηγός το 2005.
Γεννημένος σε μια αριστοκρατική Ρωμαιοκαθολική οικογένεια ως κόμης του Άνκραμ, έγινε αργότερα Μαρκιονίστα του Λόθιαν το 2004 και αφού επέστρεψε στη Βουλή των Λόρδων το 2010 ήταν γνωστός ως Λόρδος Κερ του Μοντεβιό μέχρι τον θάνατό του.
Ο Λόρδος Λόθιαν έμεινε από τη σύζυγό του, τη λαίδη Τζέιν Φιτζαλάν-Χάουαρντ, κόρη του 16ου Δούκα του Νόρφολκ, τον οποίο παντρεύτηκε το 1975, δύο κόρες και τρία εγγόνια.
Μετά το Ampleforth College και τα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Εδιμβούργου, ο κ. Ancram έγινε δικηγόρος στο Scottish Bar και έγινε βουλευτής, ανεπιτυχώς, στο West Lothian το 1970.
Εξελέγη βουλευτής για το Berwickshire και το East Lothian στις γενικές εκλογές τον Φεβρουάριο του 1974, αλλά έχασε την έδρα στις εκλογές του Οκτωβρίου του ίδιου έτους.
Στη συνέχεια εξελέγη βουλευτής του Νότου του Εδιμβούργου το 1979, νικώντας έναν νεαρό πυροσβέστη των Εργατικών που ονομαζόταν Γκόρντον Μπράουνο μελλοντικός πρωθυπουργός. Η πρώτη του υπουργική δουλειά ήταν ως κατώτερος υπουργός του γραφείου της Σκωτίας από το 1983 έως ότου έχασε την έδρα του στις εκλογές του 1987.
Επέστρεψε στα Κοινά το 1992 ως βουλευτής για την ασφαλή συντηρητική έδρα των Devizes στο Wiltshire. Ένα χρόνο αργότερα έγινε κατώτερος υπουργός στο Γραφείο της Βόρειας Ιρλανδίας και στη συνέχεια προήχθη σε υπουργός Επικρατείας το 1994.
Μετά τη συντριβή των Εργατικών το 1997, εντάχθηκε στο σκιερό υπουργικό συμβούλιο του Χέιγκ ως εκπρόσωπος για συνταγματικές υποθέσεις έως ότου έγινε πρόεδρος των Τόρις από το 1998 έως τις εκλογές του 2001.
Μετά τη συντριπτική ήττα του κ. Χέιγκ, ο κ. Άνκραμ ήταν υποψήφιος για ηγεσία μαζί με τους Ντάνκαν Σμιθ, Μάικλ Πορτίλο, Κένεθ Κλαρκ και Ντέιβιντ Ντέιβις.
Εξαιρέθηκε γρήγορα, αλλά στήριξε τον κ. Ντάνκαν Σμιθ και ανταμείφθηκε με τη θέση του αναπληρωτή ηγέτη και του σκιώδους υπουργού Εξωτερικών, παραμένοντας και στις δύο θέσεις όταν εκδιώχθηκε το IDS και ο Μάικλ Χάουαρντ έγινε αρχηγός.
Αποχώρησε από το μέτωπο της αντιπολίτευσης όταν ο κ. Κάμερον έγινε αρχηγός το 2005 και το 2006 διορίστηκε στην ισχυρή Επιτροπή Πληροφοριών και Ασφάλειας του Κοινοβουλίου.
Επικρίθηκε για τους ισχυρισμούς του στο σκάνδαλο των κοινοβουλευτικών εξόδων του 2009 και αποχώρησε από τα Κοινά στις εκλογές του 2010, πριν επιστρέψει στη Βουλή των Λόρδων