«Ένας σχεδιαστής γράφει πάντα μια ιστορία μέσα από τις δημιουργίες του, αντλώντας από εμπειρίες μιας ζωής», λέει η Deepika Khatri, μια ανεξάρτητη σχεδιάστρια μόδας της οποίας τα σχέδια παρουσιάστηκαν στο κόκκινο χαλί στο Φεστιβάλ των Καννών. «Δεν είναι ένα όνειρο μιας μέρας αλλά ένα ταξίδι ζωής. Κάθε σχέδιο αντικατοπτρίζει τη ζωή που έχουν ζήσει. Μέσα από τα σχέδιά μου, ζω τη ζωή μου».
Η Deepika έχει σχεδιάσει για διεθνείς μάρκες όπως οι Matalan, Tally Weijl, UCB και Dorothy Perkins και επιλέχθηκε επίσης για το Πρόγραμμα Γυναικείας Επιχειρηματικότητας από το Πανεπιστήμιο Cornell. Από την εγκατάλειψη του προγράμματος BA στο Lucknow και την εισαγωγή στο NIFT, Bengaluru, μέχρι τη δημιουργία μιας εταιρείας βιώσιμης μόδας, η πορεία της ήταν κάθε άλλο παρά συμβατική.
Πάθος για τη μόδα
Το πάθος της Deepika για τη μόδα φούντωσε στην τάξη 8 όταν το σχολείο της εισήγαγε ένα μάθημα σπουδών μόδας. «Συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν το φόρτε μου», λέει, μετά από βιντεοκλήση από τη Φρανκφούρτη στη Γερμανία, όπου εδρεύει. Ωστόσο, το όνειρό της για τη μόδα αντιμετώπισε αντίσταση από την οικογένειά της.
Deepika Khatri | Photo Credit: Special Arrangement
Το σημείο καμπής ήρθε κατά τη διάρκεια του τρίτου έτους της στο κολέγιο, όταν είδε τον αδερφό της να επιδιώκει ναυτική μηχανική με την υποστήριξη της οικογένειας. «Αυτό με χτύπησε πολύ. Πώς μπορούσε να αποφασίσει τι ήθελε να κάνει, όταν μου είπαν τι δεν μπορούσα να κάνω;» Αποφάσισε να κάνει ένα τολμηρό βήμα προς το όνειρό της κάνοντας αίτηση στις εισαγωγικές εξετάσεις NIFT (Εθνικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας Μόδας). Καθαρίζοντας το, σηματοδότησε την αρχή της επίσημης εκπαίδευσής της στο σχέδιο μόδας.
Άτυπος μαθητής
Το NIFT Bengaluru έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μεταμόρφωση της Deepika από ονειροπόλο σε επαγγελματία. Μετά τη μετάβαση από το Lucknow στο NIFT Bengaluru το 2011, βρέθηκε ανάμεσα σε «μοντέρνους» συνομηλίκους της ενώ ήταν ντυμένη με παραδοσιακά salwar kameez με τα μαλλιά της τακτοποιημένα πλεγμένα.
Παρά το ότι ένιωθε σαν αουτσάιντερ, το ταλέντο της Deepika κέρδισε τον θαυμασμό των δασκάλων της. Ενώ οι συμμαθητές της απολάμβαναν την κοινωνική σκηνή της πόλης, η Deepika αφοσιώθηκε στην τέχνη της, η οποία της χάρισε το βραβείο πιο δημιουργικής σχεδιάστριας πλεκτών. Αν και εσωστρεφής, τα σχέδια της Deepika απέπνεαν μια τόλμη εμπνευσμένη από τη φαντασία της. «Συνειδητοποίησα ότι αυτό ήθελα να κάνω».
Χτίζοντας ένα brand
Η πρώτη δουλειά της Deepika αφορούσε την ενασχόληση με έναν προκλητικό ανώτερο σχεδιαστή. Παρά τις αρχικές δυσκολίες, η συμβουλή του πατέρα της να επιμείνει αποδείχτηκε ανεκτίμητη. «Αν μπορείς να δουλέψεις με αυτό το άτομο, θα μπορείς να συνεργαστείς με κάθε άτομο στη ζωή σου», της είπε. Με την πάροδο του χρόνου, όχι μόνο κέρδισε τον σεβασμό αυτού του σχεδιαστή, αλλά και ανέβηκε στις τάξεις για να γίνει επικεφαλής σχεδιάστρια.
Η Deepika Khatri (κέντρο) και τα μοντέλα φορούν τις δημιουργίες της | Photo Credit: Special Arrangement
Το 2019, η Deepika παντρεύτηκε και μετακόμισε στη Γερμανία. Μετά τη γέννηση του παιδιού της, η Deepika επέστρεψε στη δουλειά στο Fashion Lounge της Φρανκφούρτης. Συμμετείχε σε έναν διαγωνισμό βιώσιμου σχεδιασμού, υποβάλλοντας ένα έργο με ύφασμα Khadi και παραδοσιακά έργα Lucknowi όπως π.χ. τσικανκάρι και σύμφωνα με. Η νίκη του διαγωνισμού της παρείχε την υποστήριξη που χρειαζόταν για να ξεκινήσει η εταιρεία μόδας της, Deepika Khatri.
Η ετικέτα της Deepika εστιάζει σε οικολογικά υφάσματα και υποστηρίζει τους τεχνίτες. «Χρησιμοποιούμε χειροποίητα υφάσματα και κεντήματα για να δημιουργήσουμε τα ρούχα μας», εξηγεί. Προμηθεύοντας υφάσματα από το Βαρανάσι και εμπλέκοντας άμεσα τεχνίτες, διασφαλίζει ότι τα σχέδιά της είναι βιώσιμα και αυθεντικά. “Κάθε κομμάτι γίνεται στο χέρι και είναι μοναδικό.”
Στρώστε το κόκκινο χαλί
Σταδιακά τα σχέδιά της απέκτησαν διεθνή αναγνώριση, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή της στο Φεστιβάλ των Καννών. Το ταξίδι της Deepika στις Κάννες διευκολύνθηκε από τις διασυνδέσεις της που έγιναν κατά τη διάρκεια διαφόρων εβδομάδων μόδας, ιδιαίτερα εκείνων στο Παρίσι. «Όταν είσαι σε ένα καλό δίκτυο, συνδέεσαι με ανθρώπους», σημειώνει, τονίζοντας τη συνεργατική φύση της βιομηχανίας της μόδας.
Το φόρεμα που είχε σχεδιάσει για την ηθοποιό Rebecca Kunikowski για το κόκκινο χαλί των Καννών, είχε λεπτομερώς ζάρδοσι και πόσο συχνά εργασία. «Όταν κοιτάς αυτό το σχέδιο και το φόρεμα, τα μάτια σου κινούνται παντού», λέει, περιγράφοντας την περίπλοκη δουλειά του.
Η ηθοποιός Rebecca Kunikowski στο 77ο ετήσιο Φεστιβάλ των Καννών στις 20 Μαΐου 2024, φορώντας μια δημιουργία Deepika Khatri | Φωτογραφία: Getty Images
Η εκπροσώπηση της χώρας της στις Κάννες ήταν μια σουρεαλιστική εμπειρία για την Deepika. «Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα συνέβαιναν αυτά τα πράγματα», λέει. Το ότι βρισκόταν στη Γερμανία της παρείχε ευκαιρίες που ίσως ήταν πιο δύσκολο να βρεθούν στην Ινδία. «Εδώ, οι διασημότητες και το δίκτυο που δημιουργείτε, θέλουν πραγματικά να σας υποστηρίξουν», εξηγεί, αντιπαραβάλλοντάς το με τις προκλήσεις της απόκτησης αναγνώρισης στην Ινδία.
Παρά την επιτυχία της στο εξωτερικό, η Deepika παραμένει βαθιά συνδεδεμένη με τις ρίζες της. Η έμπνευσή της πηγάζει από την παιδική της ηλικία στο Λάκνοου, όπου ήταν περιτριγυρισμένη από παραδοσιακά κεντήματα και τεχνίτες. «Η αγάπη για chikankari, mukaish και ζάρδοσι ξεκίνησε για μένα από εκεί», λέει. Αυτή η πολιτιστική κληρονομιά είναι ο ακρογωνιαίος λίθος των σχεδίων της και πιστεύει ότι η ζήτηση για τέτοια παραδοσιακή χειροτεχνία δεν θα εξασθενίσει ποτέ. «Ωστόσο, είναι δουλειά του σχεδιαστή να το κάνει καινούργιο κάθε φορά», λέει, μιλώντας για τη διατήρηση της παραδοσιακής χειροτεχνίας ζωντανή και σχετική.
Μέλλον προς τα εμπρός
Η Deepika ανυπομονεί να ανοίξει ένα κατάστημα στη Γερμανία και να συμμετάσχει στην Εβδομάδα Μόδας της Φρανκφούρτης.
Για τους επίδοξους σχεδιαστές μόδας, η συμβουλή της Deepika είναι σαφής: «Κοιτάξτε τον εαυτό σας και αισθάνεστε πάντα ελεύθεροι ότι αν υπάρχει κάτι μέσα σας, μπορείτε να το βγάλετε και να το βάλετε σε χαρτί». Δίνει έμφαση στην επιμονή, ειδικά απέναντι σε οικονομικές προκλήσεις. «Διατηρήστε τον εαυτό σας με κίνητρο. Οι άνθρωποι θα πρέπει να συνεχίσουν να σε βλέπουν κάθε χρόνο και έτσι θα φτάσεις κάπου κάποτε».
