Maryland: Η φλεγμονή του εγκεφάλου, ενώ μια σημαντική πτυχή της ανοσοαπόκρισης, παίζει αρνητική επίδραση στη νόσο του Alzheimer. Σε αντίθεση με την οξεία, βραχύβια φλεγμονή που καταπολεμά τη λοίμωξη, η φλεγμονή που σχετίζεται με το Alzheimer είναι χρόνιο και επίμονο. Οι επιστήμονες προσπαθούν να καταλάβουν γιατί συμβαίνει αυτό.
Η νέα έρευνα αποκαλύπτει βασικές διαφορές στον τρόπο με τον οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα του εγκεφάλου ανταποκρίνεται στην ασθένεια σε σύγκριση με μια βακτηριακή λοίμωξη. Το έργο παρουσιάζεται στην ετήσια συνάντηση της 69ης Βιοφυσικής Εταιρείας στο Λος Άντζελες.
Η μελέτη επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο τα ανοσοποιητικά κύτταρα αντιδρούν στις πλάκες αμυλοειδούς-βήτα (ΑΒ), ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του Alzheimer και πώς αυτή η ανοσοαπόκριση διαφέρει από την αντίδραση σε βακτηριακές τοξίνες. “Τα βακτήρια δεν μπορούν να εισέλθουν στον εγκέφαλό μας λόγω του φραγμού του εγκεφάλου του αίματος”, δήλωσε ο Arpan Dey, PhD, μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο εργαστήριο του καθηγητή David Klenerman στο Πανεπιστήμιο του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο. “Αλλά οι μικρές πρωτεΐνες θα μπορούσαν να ενεργούν σαν βακτήρια στον εγκέφαλό μας και να δημιουργήσουν νευροφλεγμονή, που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην άνοια”, πρόσθεσε.
Ο DEY και οι συνάδελφοί του χρησιμοποίησαν ένα μοντέλο συστήματος ανοσοποιητικών κυττάρων και εξέθεσαν τα κύτταρα σε συσσωματώματα ΑΒ ή λιποπολυσακχαρίτη (LPS), ένα συστατικό των βακτηριακών κυτταρικών τοιχωμάτων που προκαλούν ισχυρή ανοσοαπόκριση. Επικεντρώθηκαν στο σχηματισμό δομών που ονομάζονται myddosomes, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την έναρξη της φλεγμονής.
Η ομάδα ανακάλυψε ότι οι μεγαλύτερες συστάδες ΑΒ προκαλούν περισσότερο σχηματισμό myddosome σε κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Μικρότερες συστάδες AB, ακόμη και μετά από μεγαλύτερη έκθεση, απέτυχαν να ενεργοποιήσουν αυτή την απάντηση. Αυτό υποδηλώνει ότι το μέγεθος της συστάδας AB είναι κρίσιμο για την ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος στο Alzheimer’s.
Αντίθετα, το LPS πυροδότησε μια πολύ ταχύτερη και ισχυρότερη απόκριση myddosome από ό, τι ακόμη και τα μεγάλα συσσωματώματα ΑΒ. Αυτή η διαφορά στο χρονοδιάγραμμα και την ένταση μπορεί να εξηγήσει γιατί η φλεγμονή στο Alzheimer είναι χρόνιο και αντλημένο, ενώ η ανταπόκριση σε μια βακτηριακή λοίμωξη είναι συνήθως πιο οξεία και επιλύεται πιο γρήγορα.
“Τα ευρήματά μας αποκαλύπτουν μια κρίσιμη διάκριση στον τρόπο με τον οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα του εγκεφάλου αντιδρά σε βακτηριακή λοίμωξη έναντι συστάδων AB”, δήλωσε ο Dey. “Η πιο αργή, πιο σταθερή ανοσοποιητική ενεργοποίηση από μεγάλα συσσωματώματα ΑΒ μπορεί να συμβάλει στη χρόνια φλεγμονή που παρατηρείται στη νόσο του Alzheimer”.
Το επόμενο βήμα της ομάδας είναι να αρχίσετε να εξετάζετε τους δείκτες των myddosomes σε δείγματα αίματος από άτομα με άνοια και εγκεφαλικά δείγματα από την Brain Bank του Ηνωμένου Βασιλείου.
Με την κατανόηση των μηχανισμών που οδηγούν τη φλεγμονή στο Alzheimer, ελπίζουν να συμβάλουν στην ανάπτυξη νέων θεραπειών που μπορούν να στοχεύσουν συγκεκριμένα τη χρόνια φλεγμονή που σχετίζεται με την ασθένεια, ενδεχομένως επιβραδύνοντας την εξέλιξή της.
“Αυτό το έργο ανοίγει νέες οδούς για την ανακάλυψη φαρμάκων”, δήλωσε ο Dey, πρόσθεσε, “κατανοώντας και στοχεύοντας στα μονοπάτια που εμπλέκονται στη φλεγμονώδη αντίδραση, μπορεί να είμαστε σε θέση να αναπτύξουμε θεραπείες για το Alzheimer και άλλες νευροεκφυλιστικές ασθένειες”.
