Η Linda Hsiao στεκόταν σε ένα ξεπερασμένο τραπέζι εργασίας μέσα στο στούντιο κεραμικής της στην Altadena. Ήταν την επόμενη μέρα του Halloween και τα δύο παιδιά της, ο Saben Taylor, 5 ετών, και η Wawona Hsiao, 3, δούλεψαν μαζί της, σμιλεύοντας με το χέρι πήλινα αγγεία τόσο άγρια όσο η φαντασία ενός παιδιού. Όπως τα αποτυπώματα των χεριών του Saben στο τσιμεντένιο αίθριο έξω από το στούντιο, το έντονο δημιουργικό αποτύπωμα του ίδιου του Hsiao είναι ξεκάθαρο στα ιδιότροπα σκάφη που πλαισιώνουν τα ράφια του πρώην γκαράζ με δύο αυτοκίνητα: από στάμνες με μακρύ ράμφος και αποχυμωτές για κουκουβάγιες έως ιαπωνικές κούκλες ευχών νταρουμά και Αφροδίτη. του Willendorf lady tiki cups.
«Πάντα είχα μια περίεργη φαντασία», είπε η Hsiao καθώς συνέχιζε να εργάζεται σε ένα αναδυόμενο βάζο μεγάλης κλίμακας. «Μου αρέσει η ιδέα της δημιουργίας μυθικών πλασμάτων που είναι ένα υβρίδιο. Είναι διφορούμενα και δεν είναι ακριβώς αυτό που θα υποθέτετε. Μακάρι να υπήρχαν».
«Πάμε σχολείο σήμερα;» ρώτησε ο Σάμπεν.
«Ναι», απάντησε ο Χσιάο, προς απογοήτευσή του.
Η κεραμίστρια Linda Hsiao και τα παιδιά της Wawona Hsiao, 3, και Saben Taylor, 5, πηγαίνουν στη δουλειά στο στούντιο πίσω από το σπίτι τους στην Altadena.
«Ξέρουν ότι απολαμβάνω αυτό που κάνω», είπε η Hsiao για τα παιδιά της και την εργασία από το σπίτι.
«Πολλά από τα σκάφη μου είναι εμπνευσμένα από τα παιδιά μου», είπε ο Hsiao αφού ο Saben και ο Wawona έφυγαν για το σχολείο με τον πατέρα τους, αρχιτέκτονα Kagan Taylor. «Νιώθω ότι με γεμίζουν συνεχώς… και με αδειάζουν».
Η Hsiao μεγάλωσε στο Laguna Hills, όπου οι γονείς της, μετανάστες από την Ταϊβάν, διατηρούσαν μια φάρμα που ειδικεύεται στα κινέζικα φρούτα και λαχανικά, όπως το bok choy και τα βλαστάρια μπαμπού. Η γειτνίασή της με τον ωκεανό και το αγρόκτημά τους ενέπνευσε την αγάπη της για τη φύση, την οποία περιγράφει ως «ηγετική δύναμη» στη ζωή της. Κοιτάζοντας πίσω, γελάει καθώς θυμάται να εξηγεί στη δασκάλα της στο δημοτικό σχολείο ότι «τα καρπούζια δεν ήταν απλώς κόκκινα, αλλά και κίτρινα». Αυτή η αγάπη για τη φύση είναι εμφανής στα κεραμικά της, τα οποία συχνά περιέχουν στοιχεία του φυσικού κόσμου.
Από νεαρή ηλικία, η Hsiao, τώρα 42 ετών, τραβούσε το να δουλεύει με τα χέρια της και να παρακολουθεί μαθήματα τέχνης και γλυπτικής. Οι γονείς της ήθελαν να τη στηρίξουν και την έστειλαν σε ένα καλοκαιρινό πρόγραμμα στο Parsons School of Design στη Νέα Υόρκη ως έφηβη. «Οι γονείς μου σκέφτηκαν, «Αυτό θα βγάλει τη Νέα Υόρκη από το σύστημά της», είπε με ένα γέλιο. Αλλά τροφοδότησε το πάθος της περισσότερο.
Η Hsiao βγάζει γιορτινά στολίδια από το φούρνο της στο στούντιο της.
Τα ιδιότροπα κεραμικά πλάσματα έχουν σχεδιαστεί για να κρατούν κεριά γενεθλίων.
Μετά το γυμνάσιο, η Hsiao φοίτησε στο Pratt Institute στο Μπρούκλιν, όπου σπούδασε βιομηχανικό σχέδιο. Μετά την αποφοίτησή της το 2004, αφιέρωσε σχεδόν μια δεκαετία στο σχεδιασμό γυαλιών, περνώντας συχνά 12 ώρες την ημέρα μπροστά σε έναν υπολογιστή. Αυτή η έντονη εστίαση της έκανε να αισθάνεται «ζάλη» και να λαχταράει μια πιο έμπρακτη δημιουργική διέξοδο.
Έτσι, μπήκε σε μερικά κοινοτικά στούντιο στο Μπρούκλιν και άρχισε να ασχολείται με κεραμικά. Ωστόσο, η ζωή στη Νέα Υόρκη ήταν δύσκολη και της έλειπε η κηπουρική και η εύκολη πρόσβαση στη φύση στην Καλιφόρνια.
Μετά από εννέα χρόνια, μετακόμισε πίσω στην Καλιφόρνια, όπου παρακολούθησε μαθήματα κεραμικής στο Saddleback College και στο Glendale Community College τη νύχτα ενώ ασκούσε ελεύθερο επάγγελμα – σχεδιάζοντας τα πάντα, από γυαλιά μέχρι κοσμήματα για μεγάλες μάρκες μέχρι εξοπλισμό snowboard – κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Ένα μάθημα χειροποίητης κατασκευής με την καλλιτέχνιδα κεραμικής και δασκάλα Biliana Popova στο Glendale Community College άλλαξε την καριέρα της. «Δεν άρχισα να ρίχνω τροχό γιατί δεν ήθελα τα πράγματα να είναι απόλυτα συμμετρικά», είπε ο Hsiao. «Πάντα ήθελα να χειραγωγώ τις φόρμες μου και να τις αλλάζω. Τα χέρια μου πάντα ήθελαν να γλυπτώ. Αφού παρακολούθησα ένα μάθημα χειροποίητης κατασκευής, δεν κοίταξα ποτέ πίσω».
«Πάντα ήθελα να χειραγωγώ τις φόρμες μου και να τις αλλάζω», είπε ο Hsiao. «Τα χέρια μου πάντα ήθελαν να γλυπτώ».
Τα κεραμικά του Hsiao είναι γλυκά και ιδιόμορφα — φλιτζάνια tiki, ιαπωνικές κούκλες με ευχές νταρουμά, μικροσκοπικά πλάσματα και στάμνες και κρέμες για πουλιά.
Αργότερα, αφού γνώρισε τον σύζυγό της – και πριν κάνουν παιδιά – το ζευγάρι συνεργάστηκε σε μια σειρά από χειροποίητες ξύλινες κουδουνίστρες για μωρά που πούλησαν ως μέρος του Knotwork LA, και άρχισε να κάνει κεραμικά έξω από το σπίτι τους στο Highland Park. (Έχουν σταματήσει προσωρινά να φτιάχνουν τις κουδουνίστρες, αλλά ελπίζουν να τις αποθηκεύσουν ξανά καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν.)
«Το Knotwork LA δημιουργήθηκε ως διέξοδος για να προσδιορίσουμε τη δουλειά που κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας», είπε. «Πολύτιμα κομμάτια ξύλου που σώθηκαν από άλλα έργα ή βρέθηκαν κατά την πεζοπορία, ιδέες που μας ήρθαν στη μέση της νύχτας και επιθυμία να δημιουργήσουμε όμορφα, χρήσιμα πράγματα». Αφού έκανε ταχυδακτυλουργικές εργασίες και παρήγαγε κεραμικά τα βράδια και τα Σαββατοκύριακα για 10 χρόνια, αποφάσισε να κάνει ένα άλμα πίστης και να ασχοληθεί με κεραμικά με πλήρη απασχόληση το 2016.
Ξεκίνησε με μια παραγγελία περισσότερων από 800 πιάτων και πιάτων για το εστιατόριο του Curtis Stone, Gwen, στο Χόλιγουντ.
Από τότε, το στούντιο της έχει εξελιχθεί καθώς η δουλειά της έχει γίνει πιο γλυπτική και η απογραφή της έχει γίνει πιο ευρύ.
Οι κεραμικές στάμνες πουλιών είναι εμπνευσμένες από τη φύση.
Μια ολοκληρωμένη κεραμική στάμνα πουλιών σε μπλε χρώμα.
Τα χειροποίητα κεραμικά και ειδώλια της Hsiao, πολλά από τα οποία κόβει χρησιμοποιώντας ένα πρότυπο από χαρτόνι αφού τυλίγει τον πηλό με έναν κύλινδρο πλάκας, παρουσιάζουν ένα παιχνιδιάρικο στυλ που είναι εντελώς δικό της. «Είναι κάτι σαν το ράψιμο», είπε σχετικά με τη χρήση μοτίβων. «Τα έκοψα με ένα μαχαίρι και καλούπι και μετά τα σμιλεύω».
Τα έργα της είναι γεμάτα ιδιοτροπία και χαρά, συμπεριλαμβανομένης μιας συλλογής από πιατέλες και πιάτα με ένθετα πορσελάνινα λουλούδια, πλάσματα με αόριστα καθορισμένα κεριά γενεθλίων, στάμνες πιγκουίνου και βούδες. Αν και έχει φτιάξει λάμπες, προτιμά να εστιάζει σε προσιτά αγαθά που μπορούν να πάνε κατευθείαν στο σπίτι κάποιου για να τα απολαύσει. «Μου αρέσει να έχω μια τιμή που είναι κάπως εφικτή για τους περισσότερους ανθρώπους», είπε. «Οι λαμπτήρες είναι ακριβοί».
Το όνειρό της ήταν πάντα να έχει στούντιο στο σπίτι, να επενδύσει σε φούρνο και να εξοικονομήσει χρήματα από τα έξοδα στούντιο. Αφού αγόρασε το πρώτο τους σπίτι το 2020, το ζευγάρι πέρασε οκτώ μήνες φτιάχνοντας ξανά το γκαράζ, το οποίο είχε κατέρρευση στέγης, πέρυσι. Το στούντιο είναι πλέον το όνειρο ενός καλλιτέχνη, με δύο κλιβάνους, άφθονο χώρο για εργασία, αποθήκευση και έναν ειδικό χώρο όπου η Hsiao μπορεί να συσκευάσει τις παραγγελίες της.
«Χρησιμοποιούσα την κρεβατοκάμαρά μας ως εκθεσιακό μας χώρο πριν», είπε. «Ήταν τραχύ».
Σκίτσα με άδεια αγγεία κρέμονται στον τοίχο του στούντιο του Hsiao.
«Το πρώτο πράγμα που μου αγόρασε η μαμά μου για το στούντιο μου ήταν ένας κύλινδρος πλάκας», είπε ο Hsiao. «Είπε, «Δεν θέλω να κάνεις κακό στον εαυτό σου. Αυτό είναι το δώρο μου για το στούντιο σας.»
Όμως, παρόλο που ο Hsiao εργάζεται από το σπίτι τις περισσότερες μέρες, η συνάντηση με ανθρώπους από κοντά ήταν πάντα το αποκορύφωμα της ύπαρξης μιας μικρής επιχείρησης. Για να κάνει ακόμη περισσότερα από αυτό, αυτή, η Heather Praun του Plant Material και η σχεδιάστρια Bianca D’Amico του Chaparral Studio ξεκίνησαν μια εξαμηνιαία έκθεση χειροτεχνίας στην τοποθεσία Altadena του Plant Material. Έχουν κρατήσει «περίπου πέντε» από αυτά μέχρι στιγμής. Η επόμενη θα γίνει στις 14 και 15 Δεκεμβρίου. «Όλη η κοινότητα εμφανίζεται», είπε χαμογελώντας. «Είχα την τύχη να συμμετέχω σε μερικές από τις πιο ζωντανές συλλογές κατασκευαστών όλα αυτά τα χρόνια και έκανα φίλους με πολλούς. Ήταν μια απόλαυση μετά τη μετακόμισή μου στην Altadena να διαπιστώσω ότι τόσοι πολλοί από τους δημιουργούς έχουν βρεθεί εδώ να μεγαλώνουν οικογένειες, να πηγαίνουν στα ίδια σχολεία και πάρκα».
«Το πώς δίνει προτεραιότητα στη δημιουργικότητα σε όλες τις πτυχές της ζωής της με ενέπνεε πάντα», είπε ο D’Amico. «Υπάρχει ατελείωτη σκέψη και χρόνος στη δουλειά της, αλλά ασκεί αυτό το κομμάτι του εαυτού της σε κάθε πτυχή της ζωής της. Ακόμη και το δείπνο (στο) σπίτι έχει ένα ύπουλο στοιχείο: το φαγητό πετιέται πολύχρωμα σε διάφορα σπιτικά μπολ, τα παιδιά πάντα βοηθούν στην παρασκευή του φαγητού και τίποτα δεν χρειάζεται να ταιριάζει. όλα έχουν να κάνουν με τον χρόνο που περνάτε μαζί. Υπάρχει μια αίσθηση ότι η ζωή συμβαίνει ΤΩΡΑ, και είναι απορροφημένη στη στιγμή».
«Οι άνθρωποι μπορούν να δουν ότι η δουλειά μου είναι φτιαγμένη στο χέρι», είπε ο Hsiao.
Η Hsiao είπε ότι η εξισορρόπηση μιας μικρής επιχείρησης στην πίσω αυλή μπορεί να είναι δύσκολη ενώ μεγαλώνει δύο μικρά παιδιά, αλλά εκτιμά ότι μπορεί να επιστρέψει στο στούντιο αφού έχει βάλει τα παιδιά στο κρεβάτι. «Έμαθα να αγαπώ την ησυχία της δουλειάς τα βράδια, (και εγώ) προσπαθώ να κάνω διαλείμματα τα Σαββατοκύριακα και να περνάω πλήρως χρόνο με τα παιδιά», είπε. «Η ισορροπία είναι δύσκολη, αλλά τα παιδιά μου με βλέπουν να προσπαθώ να μπω κρυφά στη δουλειά, καθώς το στούντιο μου είναι στο σπίτι και πάντα ζητούν βοήθεια. Ξέρουν ότι απολαμβάνω αυτό που κάνω και δεν έχω καμία αμφιβολία ότι θα περνούν περισσότερο χρόνο μαζί μου στο στούντιο μου καθώς μεγαλώνουν».
Παρά το γεγονός ότι μερικές φορές αισθάνεται σαν ένα άδειο σκάφος – «πολλά από αυτά είναι σαν να μην υπάρχουν ποτέ αρκετές ώρες την ημέρα», είπε – η Hsiao ξέρει ότι ο χρόνος που περνάει με τα παιδιά της είναι φευγαλέος. Καθώς ανακαλύπτει τι σημαίνει η ισορροπία εργασίας/ζωής για την οικογένειά της, συχνά επιστρέφει σε κάτι που μοιράστηκε μαζί της η καλλιτέχνιδα και η μητέρα της Μέγκαν Γουίτμαρς: «Δεν θα μετανιώσεις ποτέ για όλη τη δουλειά που δεν έκανες όσο τα παιδιά σου ήταν μικρά επειδή το αποφάσισες να είσαι ένας παρών και στοργικός γονιός».
Σε αυτή τη σειρά, επισημαίνουμε ανεξάρτητους κατασκευαστές και καλλιτέχνες, από φυσητήρες γυαλιού έως καλλιτέχνες ινών, που δημιουργούν και παράγουν πρωτότυπα προϊόντα στο Λος Άντζελες.
