Ο μεγάλος Αμερικανός μυθιστοριογράφος Cormac McCarthy ήταν αμυντικά ιδιωτικός και δεν μιλούσε για την έμπνευση πίσω από τα βιβλία του — ούτε για τον εαυτό του. Ωστόσο, ο συγγραφέας, ο οποίος πέθανε το 2023, προφανώς έζησε μεγάλο μέρος του μπεστ σέλερ του “All the Pretty Horses” με μια γυναίκα που ονομαζόταν Augusta Britt.
Ήταν 16 ετών όταν γνώρισε τον 42χρονο τότε συγγραφέα το 1976.
Η Britt, τώρα 64, φύλαγε την ταυτότητά της και την ιστορία της για σχεδόν πέντε δεκαετίες, αποκαλύπτοντας δημόσια τον εαυτό της ως «μοναδική μυστική μούσα» του συγγραφέα σε ένα προφίλ του Vanity Fair που δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα. Ο συγγραφέας Vincenzo Barney υποστηρίζει ότι πολλοί από τους κορυφαίους άντρες του νικητή του βραβείου Πούλιτζερ εμπνεύστηκαν από την Britt, μια «καουμπόισσα μήκους πέντε ποδιών… της οποίας η πραγματικότητα, όπως εξομολογήθηκε ο McCarthy στις πρώτες ερωτικές του επιστολές προς εκείνη, είχε «πρόβλημα να έρθει να τα πιάσει».
Η ιστορία της Μπριτ ήταν «πάντα εκεί, κάτω από την επιφάνεια, ανάμεσα στις γραμμές του υποσυνείδητου της νουβέλας των μυθιστορημάτων», γράφει ο Barney. Είχε ισχυρή παρουσία στην περίφημη «Τριλογία των συνόρων» του συγγραφέα του «The Road», την οποία ενέπνευσε την Carla Jean στο «No Country for Old Men», ήταν η Alicia στο «The Passenger» και μια νοσοκόμα που ονομαζόταν Wanda στο «Suttree». Άλογα πανομοιότυπα με τις ράτσες της εμφανίστηκαν στην ταινία του 2013 «The Counselor», στην οποία η Penélope Cruz υποδύεται έναν χαρακτήρα που βασίζεται σε αυτήν.
«Ο Cormac ήθελε πάντα να πω την ιστορία μου», είπε η Britt. «Πάντα με ενθάρρυνε να γράψω ένα βιβλίο. Έλεγε, “Κάποιος θα το κάνει τελικά, και μπορεί να είσαι εσύ”. Αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να φέρω τον εαυτό μου σε αυτό.”
Ο Μπάρνεϊ είπε ότι συνδέθηκε με την Μπριτ αφού του άφησε ένα έντονο σχόλιο για την κριτική του στο Substack για το μυθιστόρημα του ΜακΚάρθι του 2022 «The Passenger» — μια κριτική που ο ΜακΚάρθι της είπε «κάτι καλό θα προκύψει». Έπειτα, αναζήτησε τον Μπάρνεϊ, επιμένοντας να μιλήσει μόνο σε αυτόν και όχι σε άλλους δύο βιογράφους του Μακάρθι που συναγωνίζονται για την προσοχή της.
Κάλεσε τον Barney στο Tucson για να ακούσει την ιστορία της και πέρασαν εννέα μήνες μαζί. Η McCarthy, είπε, την είχε προειδοποιήσει ότι «δεν θα μπορούσε να κρύβεται για πάντα» και μοιράστηκε πρόθυμα 47 (περιστασιακά ερωτικά) ερωτικά γράμματα που της έγραψε ο συγγραφέας του «Blood Meridian» που φώτιζαν τη σχέση τους και, με τα λόγια του ίδιου του McCarthy, τον «Αθάνατη αφοσίωση».
Η Britt είπε ότι φοβόταν «τόσο» να πει την ιστορία της – τελικά, ποιος θα την πίστευε; Την είχε προειδοποιήσει όμως ότι μια μέρα θα ανοίξουν τα αρχεία του και ο κόσμος θα μάθαινε για εκείνη.
Η Britt ενέπνευσε επίσης τον κολλητό Harrogate στο «Suttree», το οποίο έγραφε ο McCarthy όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά σε μια πισίνα μοτέλ στο Tucson όπου πήγε να κάνει ντους με ασφάλεια μακριά από το ανάδοχό της.
Ήταν σε ανάδοχη φροντίδα στην Αριζόνα αφού βίωσε «ένα τραυματικά βίαιο» γεγονός που κατέστρεψε την οικογένειά της και επέστρεψε στο ξενοδοχείο για να ζητήσει από τον McCarthy να υπογράψει ένα αντίγραφο του ντεμπούτου μυθιστορήματος του 1965, «The Orchard Keeper». Η McCarthy, είπε, ήθελε να μάθει γιατί φορούσε μια θήκη με ένα περίστροφο Colt μέσα. Αποδεικνύεται ότι το είχε κλέψει από τον άνδρα που διηύθυνε το σπίτι ανάδοχου. Είχε επίσης ένα λούτρινο γατάκι που ονομαζόταν John Grady Cole, το όνομα του ήρωα στην “The Border Trilogy” του McCarthy, η οποία ακολουθεί τρεις δραπέτες που έχουν ένα κλεμμένο περίστροφο Colt.
«Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος ενδιαφερόταν για το τι σκέφτομαι, με ρώτησε τη γνώμη μου για τα πράγματα», είπε. «Και το να έχω αυτόν τον ενήλικο άντρα που στην πραγματικότητα φαινόταν να ενδιαφέρεται να μου μιλήσει, ήταν πολύ καταπραϋντικό. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, ένιωσα μια μικρή σπίθα ελπίδας».
Απογοητευμένος με προβλήματα στην προσωπική ζωή της Britt, ο McCarthy άλλαξε το πιστοποιητικό γέννησής της στη γραφομηχανή του, ώστε να μπορεί να τρέξει μαζί του στο Μεξικό. Λειτούργησε, αλλά άφησε προβλήματα και στους δύο στο πέρασμά του.
Η οπτική της διαφοράς ηλικίας τριών δεκαετιών δεν ήταν ιδανική ούτε γι’ αυτούς. Παρά τους χαρακτηρισμούς προσχεδιασμένης περιποίησης, η Μπριτ ισχυρίστηκε ότι ένιωθε πιο ασφαλής μαζί του από ό,τι με οποιονδήποτε από τους πολλούς άντρες στη νεαρή ζωή της στα χέρια των οποίων είχε, σύμφωνα με τα λόγια του Μπάρνεϊ, «υπό ανείπωτη βία». Ο McCarthy – ο οποίος ήταν παντρεμένος με τη δεύτερη από τις τρεις συζύγους του, την τραγουδίστρια Annie De Lisle, όταν γνώρισε την Britt – εξακολουθούσε να ανησυχεί για τις νόμιμες καταγγελίες για βιασμό και τον νόμο Mann στις πρώτες μέρες της σχέσης τους.
Είπε ότι εκείνος ήταν 43 και εκείνη 17 όταν έκαναν για πρώτη φορά σεξ.
«Δεν μπορώ να φανταστώ, μετά τα παιδικά μου χρόνια, να κάνω έρωτα για πρώτη φορά με κανέναν άλλον εκτός από έναν άντρα, οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον Cormac. Ένιωθαν όλα σωστά. Ένιωσα καλά», είπε. «Τον αγάπησα. Ήταν η ασφάλειά μου. Πραγματικά νιώθω ότι αν δεν τον είχα γνωρίσει, θα είχα πεθάνει νέος. Αυτό με το οποίο είχα πρόβλημα ήρθε αργότερα. Όταν άρχισε να γράφει για μένα».
Είπε ότι τα γράμματα του ΜακΚάρθι, πολλά από τα οποία έλαβε πριν ολοκληρώσουν τη σχέση τους, την έκαναν να νιώθει άβολα εκείνη τη στιγμή επειδή ήταν τόσο διαφορετικά από το πώς μιλούσε στο τηλέφωνο ή προσωπικά. Ωστόσο, επέμεινε, ότι ποτέ δεν ένιωσε κάτι ακατάλληλο για τη σχέση τους και ανησυχούσε περισσότερο ότι ο McCarthy θα παρεξηγηθεί από το ευρύτερο κοινό εάν εμφανιζόταν.
«Ένα πράγμα για το οποίο φοβάμαι είναι ότι δεν είναι κοντά για να υπερασπιστεί τον εαυτό του», είπε.
Περίπου δύο χρόνια στη σχέση τους έμαθε ότι ήταν παντρεμένος. Περίπου ένα χρόνο αργότερα, έμαθε ότι ο McCarthy είχε έναν γιο περίπου στην ηλικία της.
«Απλώς με γκρέμισε. Αυτό που χρειαζόμουν τότε, τόσο πολύ, ήταν ασφάλεια και ασφάλεια και εμπιστοσύνη. Ο Cormac ήταν η ζωή μου, το μοτίβο μου. Ήταν σε ένα βάθρο για μένα. Και όταν ανακάλυψαν ότι είπε ψέματα για αυτά τα πράγματα, έγιναν κομματάκια στο καταπίστευμα».
Η Britt τον άφησε περίπου τρία χρόνια στη σχέση τους. Συνέχισαν να διατηρούν επαφή, μιλούσαν τακτικά για χρόνια και έβλεπαν ο ένας τον άλλον όταν επισκέφτηκε το Tucson. Όταν η McCarthy της έστειλε το χειρόγραφο για το «All the Pretty Horses» τη δεκαετία του 1980, μπερδεύτηκε με το πόσο το μυθιστόρημα ήταν «γεμάτο από εμένα, και όμως δεν είμαι εγώ».
«Έμεινα έκπληκτος που δεν ένιωθα ρομαντικό να γράφω γι’ αυτό. Ένιωσα κάπως παραβιασμένη», είπε. «Όλες αυτές οι οδυνηρές εμπειρίες αναζωπυρώθηκαν και αναδιατάχθηκαν σε μυθοπλασία. … Αναρωτήθηκα, αυτό ήταν το μόνο που ήμουν για εκείνον, ένα ναυάγιο τρένου για να γράψω;»
Η Britt είπε ότι απέρριψε δύο προτάσεις γάμου από τον McCarthy και θρηνούσε για το πώς πέθαναν σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες που τον ενέπνευσε να γράψει. Αλλά, είπε, μετά από δεκαετίες συνειδητοποίησε ότι «σκότωνε το σκοτάδι» αυτού που της συνέβη.
«Αυτά τα πράγματα που σου συμβαίνουν, τόσο μικρά και τόσο απαίσια, δεν τα θεραπεύεις πραγματικά. Απλώς φτιάχνεις τον εαυτό σου όσο καλύτερα μπορείς και προχωράς».
