Τον Νοέμβριο του 2022, έχοντας μόλις διοριστεί Καλλιτεχνικός Διευθυντής των Ολυμπιακών Αγώνων, ο Thomas Jolly άλλαξε τη ζωή του. Παραιτήθηκε από το Le Quai, το εθνικό δραματικό κέντρο που διηύθυνε από το 2020, στη δυτική Γαλλία, και ξεκίνησε μια ιδιαίτερη περιπέτεια: τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Μια ακόμη πρόκληση για τον καλλιτέχνη του θεάτρου, ο οποίος το 2014 πρόσφερε στο κοινό 18 ώρες μιας εξαιρετικής σαιξπηρικής παράστασης (Ερρίκος ΣΤ’). Στον σκηνοθέτη αρέσει να ξεπερνά τα όρια. Δημιουργός όπερας, είναι επίσης ο άνθρωπος που το 2022 έδωσε νέα πνοή στο μιούζικαλ Starmania. Όλες αυτές οι εμπειρίες τον οδήγησαν να αναλάβει τις τέσσερις τελετές των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων. Σε μια συνέντευξη με Ο Κόσμοςκοιτάζει πίσω στα κυριότερα σημεία, συμβιβάζεται με τον κόσμο του θεάτρου και κοιτάζει το μέλλον με ένα ακόμη αβέβαιο μάτι.
Είστε έτοιμοι να κάνετε μια αξιολόγηση για το πώς πήγαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες;
Τίμια; Απολύτως όχι! Όλα συνήλθαν μόλις διορίστηκα τον Σεπτέμβριο του 2022. Από τα τέλη Ιουλίου, έπρεπε να κυκλοφορούμε μια τελετή κάθε δύο εβδομάδες. Δεν πρόλαβα καν να τα δω στην τηλεόραση. Παρακολούθησα τα τρία τελευταία από την αίθουσα ελέγχου ή τις κερκίδες, στο La Concorde και στο Stade de France. Ήταν σαν ένας συνδυασμός μεταξύ της σκηνοθεσίας μιας όπερας XXL και της εμπειρίας μου από το Cour d’honneur στην Αβινιόν. Στην όπερα, εκατό περίπου άνθρωποι συντονίζουν τη δουλειά. Εδώ, ήταν 20.000. Ήταν τεράστιο και τίποτα σαν μια συνηθισμένη παράσταση.
Η περιπέτεια ήταν μαραθώνιος ή σπριντ;
Ήταν περισσότερο σαν μαραθώνιος, με τέσσερα εμπόδια στο τέλος. Ένας απίστευτος αριθμός ιδεών παρατάχθηκαν στη γραμμή εκκίνησης και αμέτρητα εμπόδια παρουσιάστηκαν μπροστά σε καθεμία από αυτές. Ο προϋπολογισμός, η τεχνική, αλλά και ο καιρός, η κληρονομιά, η ασφάλεια, το ποτάμι και οι γέφυρες του, η ευστάθεια των κρηπιδωμάτων κ.λπ. Ο μαραθώνιος συνίστατο, για μένα και την ομάδα μου, στο να μεταμορφώσουμε τις ιδέες μας χωρίς να αρνούμαστε τις αρχικές μας προθέσεις, ενώ ταυτόχρονα ξεπερνούσαμε τα εμπόδια.
Τα καταφέραμε, ακόμη και στις 26 Ιουλίου μέσα στην καταρρακτώδη βροχή. Ήμουν συντετριμμένος. Έκλαιγα όλη μέρα. Όμως, στην πραγματικότητα, η βροχή μας έδωσε αμεσότητα. Ήμασταν όλοι – το κοινό, οι τεχνικές ομάδες, οι αθλητές – κάτω από το ίδιο ενωτικό νερό. Μας έφερε κοντά. Εκείνη την ημέρα, ο καιρός στο Παρίσι αποφάσισε την ιστορία.
Πώς αντιμετωπίσατε την αυξανόμενη περιέργεια για το έργο;
Υπήρχε κάτι από το αδύνατο στο έργο του Thierry Reboul, εκτελεστικού διευθυντή των Ολυμπιακών Τελετών. Αυτός ο άνθρωπος κινεί πλαίσια. Αναγγέλλοντας ένα άνοιγμα στον Σηκουάνα, δημιούργησε ένα τέτοιο σοκ της πραγματικότητας που προέκυψε σκεπτικισμός.
Έχετε να διαβάσετε το 76,82% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα είναι μόνο για συνδρομητές.
