Οι ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια στην Ινδία πεθαίνουν 10 χρόνια νωρίτερα: Μελέτη

Τα στοιχεία από το πρώτο αντιπροσωπευτικό μητρώο καρδιακής ανεπάρκειας της Ινδίας με προοπτικά στοιχεία παρακολούθησης διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια στην Ινδία είναι σχεδόν 10 χρόνια νεώτερα από τους ομολόγους τους που ζουν σε χώρες υψηλού εισοδήματος. Ένας στους τέσσερις ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια στην Ινδία πεθαίνουν εντός ενός έτους από την παρακολούθηση, με μεγάλη διαφοροποίηση στο ποσοστό θνησιμότητας ενός έτους με βάση την ασθένεια που προκαλεί καρδιακή ανεπάρκεια. Η καρδιακή ανεπάρκεια λέγεται ότι εμφανίζεται όταν ο καρδιακός μυς αποτυγχάνει να αντλήσει αρκετό αίμα για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σώματος.

Μια μελέτη που εξέτασε το ποσοστό θνησιμότητας ενός έτους ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια εγγράφηκε διαδοχικά ασθενείς που έγιναν δεκτοί με τη διάγνωση οξείας μη αντισταθμισμένης καρδιακής ανεπάρκειας από τον Ιανουάριο-Δεκέμβριο του 2019. Συνολικά, 10.850 συμμετέχοντες συμμετείχαν στο Εθνικό Μητρώο Καρδιακής Ανεπιθύμησης (NHFR), που είναι ένα πολυκεντρικό, νοσοκομειακό μητρώο ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια από 53 κέντρα σε 24 κράτη και δύο εδάφη της Ένωσης στην Ινδία. Το μητρώο διαθέτει εννέα κομβικά κέντρα με πέντε συμμετέχοντα κέντρα κάτω από κάθε ένα από αυτά. Το Sree Tirunal Institute για τις Ιατρικές Επιστήμες και Τεχνολογίας (SCTIMST) είναι το Εθνικό Συντονισμό του Εθνικού Μητρώου. “Τα δημογραφικά και κλινικά χαρακτηριστικά της βάσης, η αιτιολογία και η επιβίωση ενός έτους ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί να βοηθήσουν στην επιρροή των πολιτικών για τη μείωση της επιβάρυνσης και της θνησιμότητας που σχετίζονται με την καρδιακή ανεπάρκεια στην Ινδία”, αναφέρει ο ιστότοπος μητρώου NHFR.

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2025 στο περιοδικό Επικοινωνίες της φύσηςεξέτασε τη θνησιμότητα ενός έτους μεταξύ 10.845 ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια. Στα 7.800, η ​​ισχαιμική καρδιακή νόσο ήταν η κυρίαρχη αιτία καρδιακής ανεπάρκειας (71,9%). Η διασταλμένη καρδιομυοπάθεια ήταν η δεύτερη κύρια αιτία καρδιακής ανεπάρκειας μεταξύ 1.877 ασθενών (17,3%) και ρευματικής καρδιακής νόσου σε 586 ασθενείς (5,4%) ήταν η τρίτη κύρια αιτία καρδιακής ανεπάρκειας. Παρά την κυριαρχία του ισχαιμικού καρδιακές παθήσεις, στο 21,1%, το ποσοστό θνησιμότητας σε ένα έτος ήταν σχετικά λιγότερο διασταλμένη καρδιομυοπάθεια (23,7%). Οι άλλες αιτίες της καρδιακής ανεπάρκειας ήταν η μη-rheumatic βαλβιδική καρδιακή νόσο (1,9%), η υπερτροφική καρδιομυοπάθεια (0,9%), η συγγενή καρδιακή νόσο (0,7%), η καρδιομυοπάθεια περιφέρειας (0,5%), η περιοριστική καρδιομυοπάθεια (0,4%) και η μολυσματική (0,1%).

“Το ποσοστό θνησιμότητας άνω του 20% σε ένα έτος θεωρείται πολύ υψηλό. Τέτοια υψηλά ποσοστά θνησιμότητας δεν παρατηρούνται στους πιο συνηθισμένους καρκίνους όπως ο καρκίνος του μαστού “, λέει ο Δρ Jeemon Panniyammakal, πρόσθετος καθηγητής επιδημιολογίας στο Sctimst και ο αντίστοιχος συγγραφέας του εγγράφου. «Καλή και έγκαιρη οξεία διαχείριση της ισχαιμικής νόσου Οι καρδιακές παθήσεις είναι ένας λόγος για μεγαλύτερη επιβίωση τέτοιων ασθενών. Η μη παρακολούθηση φαρμάκων και ο κακός τρόπος ζωής αποτελούν λόγους για υψηλότερη θνησιμότητα σε αυτούς τους ασθενείς. ”

Μια μελέτη 2022 της ίδιας ομάδας ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια διαπίστωσε ότι η θνησιμότητα των 90 ημερών ήταν 14,2%, ενώ η ισχαιμική καρδιακή νόσο ήταν η κύρια ασθένεια (72%) ακολουθούμενη από διασταλμένη καρδιομυοπάθεια (18%). Αν και οι ασθενείς ισχαιμικών καρδιακών παθήσεων αντιπροσώπευαν τους περισσότερους θανάτους ακόμη και σε ένα χρόνο – 1.649 – μεταξύ των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια στη μελέτη του Ιανουαρίου του 2025, το ποσοστό θνησιμότητας ήταν μόνο 21,1%. Σε σύγκριση, υπήρξαν 444 θάνατοι σε ένα έτος μεταξύ της διασταλμένης καρδιομυοπάθειας, αλλά το ποσοστό θνησιμότητας ήταν υψηλότερο στο 23,7%. Στην περίπτωση των ρευματικών καρδιακών παθήσεων, αν και υπήρχαν μόνο 161 θάνατοι σε ένα έτος, το ποσοστό θνησιμότητας ήταν πολύ υψηλότερο στο 27,5%. Το ποσοστό θνησιμότητας ήταν υψηλό σε μολυσματική ενδοκαρδίτιδα (50,0%), συγγενείς καρδιακές παθήσεις (34,6%) και περιοριστική καρδιομυοπάθεια (36,8%) σε σύγκριση με άλλες αιτίες καρδιακής ανεπάρκειας.

Σε αντίθεση με τις εκθέσεις από τα μητρώα καρδιακής ανεπάρκειας σε περιοχές υψηλού εισοδήματος, το Εθνικό Μητρώο Καρδιακής ανεπάρκειας (NHFR) της Ινδίας έδειξε σημαντικά υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια με ρευματικές καρδιακές παθήσεις, συγγενή καρδιακή νόσο και μολυσματική ενδοκαρδίτιδα ασθένεια. Σε σύγκριση με την ισχαιμική καρδιακή νόσο, η θνησιμότητα ήταν δύο έως πέντε φορές υψηλότερη σε ασθενείς με ρευματικές καρδιακές παθήσεις, συγγενείς καρδιακές παθήσεις και μολυσματική ενδοκαρδίτιδα.

“Η υψηλή θνησιμότητα που σχετίζεται με τις ρευματικές καρδιακές παθήσεις και τις συγγενείς καρδιακές παθήσεις στην ομάδα του NHFR έχει σημαντικές επιπτώσεις, ειδικά στο πλαίσιο των χωρών χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος (LMIC)”, γράφουν. “Η έλλειψη ευαισθητοποίησης σχετικά με τον οξύ ρευματικό πυρετό, την κακή συμμόρφωση με την προφύλαξη από πενικιλλίνη και την καθυστερημένη παρουσίαση συμβάλλουν στον υψηλό επιπολασμό των ρευματικών καρδιακών παθήσεων στα LMIC”.

“Οι ασθενείς με ρευματική καρδιακή νόσο απαιτούν έγκαιρες χειρουργικές διορθώσεις. Δεδομένου ότι οι βαλβίδες επηρεάζονται από την ασθένεια, η αντικατάσταση των βαλβίδων εγκαίρως θα οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια και επιδείνωση της νόσου “, λέει ο Δρ Panniyammakal.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς, στην περίπτωση των ατόμων με συγγενή καρδιακή νόσο, η μη θεραπεία της νόσου νωρίς είναι ένας παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη μη αναστρέψιμης πνευμονικής υπέρτασης και επακόλουθη κοιλιακή δυσλειτουργία που οδηγεί σε καρδιακή ανεπάρκεια. “Η κατάλληλη διαχείριση της συγγενείς καρδιακές παθήσεις νωρίς στη ζωή εμποδίζει την ανάπτυξη και την εξέλιξη της πνευμονικής υπέρτασης στην καρδιακή ανεπάρκεια”, γράφουν.

“Στην ομάδα μας, η χαμηλότερη θνησιμότητα ήταν μεταξύ των ασθενών με περιφέρεια και υπερτροφική καρδιομυοπάθεια (12-13%). Ο σχετικά χαμηλότερος κίνδυνος θνησιμότητας στην υπερτροφική καρδιομυοπάθεια, όπως παρατηρείται στην ομάδα μας, είναι καλά τεκμηριωμένη, με ασθενείς με υπερτροφική καρδιομυοπάθεια χαμηλού κινδύνου που αντιμετωπίζουν ποσοστό επιβίωσης όπως ο γενικός πληθυσμός. Η μολυσματική ενδοκαρδίτιδα ήταν μια ασθένεια με υψηλή θνησιμότητα (50%) στο μητρώο NHFR “, γράφουν οι συγγραφείς.

Η μέση ηλικία των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια κυμαίνονταν ευρέως – 29,2 έτη στην περίπτωση των ασθενών με καρδιομυοπάθεια περιφέρειας σε 61,9 χρόνια σε ασθενείς με αιτιολογία ισχαιμικής καρδιακής νόσου. Ενώ οι γυναίκες αποτελούσαν το ένα τρίτο όλων των ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια, το ποσοστό των γυναικών ήταν πάνω από 50% όταν η υποκείμενη ασθένεια ήταν ρευματική βαλβιδική καρδιακή νόσο ή συγγενής καρδιακή νόσο. Οι γυναίκες ήταν δυσανάλογα υψηλότερες με αιτιολογίες ασθένειας μη-rheumatic βαλβιδικής καρδιακής νόσου, υπερτροφική καρδιομυοπάθεια και περιοριστική καρδιομυοπάθεια.