Στις 12 Αυγούστου 2026 μπορούμε να απολαύσουμε την αστρονομική εκδήλωση: μια συνολική έκλειψη του ήλιου. μεγαλείο. Η πλήρης απόκρυψη θα είναι ορατή από το βόρειο τμήμα της Ιβηρικής Χερσονήσου και των Βαλεατικών Νήσων.
Μια έκλειψη του ήλιου συμβαίνει όταν η Σελήνη στέκεται ανάμεσα στη γη και τον ίδιο τον ήλιο.
Ανάλογα με τις σχετικές θέσεις των τριών αστεριών σε πονταρίσματα (Γη, Σελήνη και Ήλιο), η ηλιακή έκλειψη μπορεί να είναι μερική, δακτυλιοειδής ή συνολική. Στην περίπτωση μιας συνολικής έκλειψης, το φεγγάρι καλύπτει τέλεια τον ήλιο και αυτό μπορεί να συμβεί λόγω μιας κοσμικής πιθανότητας: το φαινόμενο μέγεθος και των δύο αστεριών, του ήλιου και του φεγγαριού, είναι περίπου ίσος από τη Γη. Επιπλέον, το φεγγάρι είναι περίπου 400 φορές μικρότερο από τον ήλιο και είναι περίπου 400 φορές πιο κοντά στη γη από αυτόν.
Στην περίπτωση μιας δακτυλιοειδούς έκλειψης, το φεγγάρι δεν καλύπτει εντελώς τον ήλιο, αφήνοντας ένα ελαφρύ δαχτυλίδι γύρω, και στην περίπτωση της μερικής έκλειψης, μόνο ένα τμήμα του ήλιου είναι κρυμμένο.
Η συνολική έκλειψη της 12ης Αυγούστου 2026 θα διαρκέσει μόνο περισσότερο από ένα λεπτό, στα πιο προνομιούχα μέρη και θα συμβεί κοντά στο ηλιοβασίλεμα, οπότε πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.
Χωρίς ομοιόμορφους θεούς ή φυσικές καταστροφές
Σε πολυάριθμους αρχαίους πολιτισμούς -Μιάδες, Αζτέκοι, Κινέζοι, Μεσοποταμιστές, Αιγύπτιοι κλπ .-, μια έκλειψη του ήλιου ήταν κακός.
Όταν σκεφτόμαστε μια έκλειψη, πολλοί έρχονται στο μυαλό της ταινίας Αποκάλυπτοςσε σκηνοθεσία Mel Gibson, στην οποία (προσοχή, spoiler) μια συνολική έκλειψη του ήλιου είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του πρωταγωνιστή. Αλλά τίποτα δεν είναι περισσότερο από την πραγματικότητα: τόσο οι σεληνιακές όσο και οι ηλιακές εκλείψεις είναι απλώς αστρονομικές που γίνονται χωρίς πάρα πολλές συνέπειες, πέρα από την ομορφιά του.
Η λέξη “έκλειψη” προέρχεται από τα ελληνικά ekleipsis Και αυτό σημαίνει “εξαφάνιση”, αναφερόμενος στη στιγμιαία εξαφάνιση του φωτός, ενισχύει ότι κάτι “κακό” θα συνέβαινε.
Δύο έως πέντε φορές το χρόνο
Η τροχιά του φεγγαριού γύρω από τη γη είναι ένας κρίσιμος παράγοντας για την κατανόηση της συχνότητας των ηλιακών εκλείψεων.
Παρόλο που φαίνεται ότι το φεγγάρι και ο ήλιος πρέπει να ευθυγραμμίζονται κάθε μήνα κατά τη διάρκεια της Νέας Σελήνης, αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε, αφού η σεληνιακή τροχιά έχει κλίση περίπου 5 μοίρες σε σχέση με το τροχιακό επίπεδο της γης, γνωστό ως Ecliptic. Αυτή η κλίση προκαλεί τις περισσότερες φορές το φεγγάρι περνάει ελαφρώς πάνω ή κάτω από τον ήλιο από την οπτική μας, εμποδίζοντας την έκλειψη.
Μόνο στα σημεία όπου η τροχιά του φεγγαριού διασχίζει την εκλειπτική, που ονομάζεται κόμβους, μπορεί να συμβεί μια ηλιακή έκλειψη και μόνο αν συμπίπτει με τη φάση της Νέας Σελήνης. Αυτή η ειδική ευθυγράμμιση, γνωστή ως εποχή Eclipses, συμβαίνει δύο φορές το χρόνο, αλλά ανάλογα με τις τροχιακές συνθήκες, μπορεί να υπάρχουν μεταξύ 2 και 5 ετήσιων ηλιακών εκλείψεων, οι ακραίες περιπτώσεις πέντε εκλείψεων που είναι πιο σπάνιες σε ένα έτος.
Η πιο διάσημη συνολική έκλειψη στην ιστορία (σύγχρονη)
Αν και φαίνεται ότι μια ηλιακή έκλειψη σταμάτησε τη μάχη μεταξύ των μέσων μαζικής ενημέρωσης και του Lidios το 585 α. του. γ., Στη σύγχρονη εποχή παίρνει μια άλλη προεξοχή. Για τις συνέπειες που είχε, η πιο διάσημη έκλειψη της σύγχρονης εποχής είναι αυτή που συνέβη στις 29 Μαΐου 1919. Το γεγονός αυτό επέτρεψε την επαλήθευση της θεωρίας της γενικής σχετικότητας του Albert Einstein, που τον έριξε στη φήμη.
Σύμφωνα με τη θεωρία του Αϊνστάιν, η σοβαρότητα ενός τεράστιου αντικειμένου, όπως ο ήλιος, καμπυλώνει το διάστημα-χρόνο, εκτρέφοντας το μονοπάτι του φωτός που περνά κοντά του.
Κατά τη διάρκεια της έκλειψης, οι αστρονόμοι Sir Arthur Eddington και Frank Watson Dyson εκμεταλλεύτηκαν το στιγμιαίο σκοτάδι για να παρατηρήσουν πώς το φως των “στενών” αστεριών στον ήλιο φάνηκε να κινείται λόγω αυτής της βαρυτικής καμπυλότητας, που ονομάζεται επίσης βαρυτικό φακό.
Οι εικόνες και οι μετρήσεις επιβεβαίωσαν τις προβλέψεις του Αϊνστάιν, επανάσταση στην κατανόηση της φυσικής και του κόσμου.
Μην κοιτάτε τον ήλιο απευθείας!
Είναι καιρός να προετοιμαστούμε να εξετάσουμε την έκλειψη. Μην σκέφτεστε καν να κοιτάξετε στον ήλιο άμεσα, καθώς αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στον αμφιβληστροειδή.
Προκειμένου να απολαύσετε την έκλειψη υπάρχουν διαφορετικές εναλλακτικές λύσεις. Ο πρώτος από αυτούς πηγαίνει να αποκτήσει ειδικά γυαλιά ή κρυστάλλους που επιτρέπουν να κοιτάξουν τον ήλιο, αλλά πρέπει να εξασφαλίσουν ότι έχουν εγκριθεί (πρέπει να πιστοποιηθούν από το Διεθνές ISO 12312-2). Σε κάθε περίπτωση, μπορεί να συμβεί ότι φαίνεται ότι πληροί τον κανόνα και δεν το κάνει. Ως εκ τούτου, οι ενώσεις αστρονομίας και οι διαστημικές υπηρεσίες συμβουλεύουν την αγορά αυτών των τύπων γυαλιών από επαληθευμένους και εξουσιοδοτημένους προμηθευτές.
Μπορεί επίσης να φανεί έμμεσα εάν χρησιμοποιούμε μια ψηφιακή κάμερα ή ένα τηλεσκόπιο ψηφιακής κάμερας, συνδεδεμένο με έναν υπολογιστή, έτσι ώστε να εξετάζουμε την έκλειψη μέσω της κάμερας ή να προβάλλονται σε έναν τοίχο με το τηλεσκόπιο.
Όμως, καθώς ο καθένας δεν έχει τηλεσκόπιο, η τελευταία εναλλακτική λύση συνίσταται στην οικοδόμηση μιας σπιτικής κάμερας Stenic με πολύ απλό τρόπο. Η NASA, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, δεν μπορεί να μας καθοδηγήσει στην κατασκευή της.
Θα χρειαστούμε ένα κουτί από χαρτόνι (ένα κουτί παπουτσιών είναι τέλειο), κολλητική ταινία, αλουμινόχαρτο, λευκό χαρτί και πείρο ή βελόνα.
Τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε είναι τα εξής:
- Κάντε δύο ανοίγματα, όχι πολύ μεγάλα, στο πλάι του κουτιού.
- Καλύψτε ένα από αυτά με αλουμινόχαρτο και κάντε μια τρύπα με την πείρο.
- Ανοίξτε το κουτί και επικολλήστε το Λευκό Βιβλίο στην εσωτερική όψη σε αντίθεση με τα ανοίγματα.
- Κλείστε το κουτί, τοποθετήστε πίσω στον ήλιο και αναζητήστε το άνοιγμα που ήταν ανοιχτό, προσπαθώντας να μην έχετε στο φως του ήλιου μέσα από αυτό. Για να γίνει αυτό, μπορούμε να βοηθήσουμε τον εαυτό μας με ένα αδιαφανές ύφασμα, αλλά μάτι!
- Θα παρατηρήσουμε την εικόνα του ήλιου που προβάλλεται στο Λευκό Βιβλίο μέσα στο κουτί και θα ακολουθήσουμε την έκλειψη χωρίς κανένα πρόβλημα ή κίνδυνο.
Έτσι, ας μην παρασυρθούμε από τους αρχαίους θρύλους και ας απολαύσουμε αυτό το υπέροχο αστρονομικό φαινόμενο.
Francisco José Torcal Milla Είναι καθηγητής του Τμήματος Εφαρμοσμένης Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Σαραγόσα.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο Η συνομιλία. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
