«Η τελική πτήση» της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης: η ετυμηγορία του Euronews Culture

Όσοι έχουν ακούσει για τη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση είναι λογικά ενθουσιασμένοι για την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ.

Όσοι δεν έχουν… Λοιπόν, ιδού η αδύνατη.

Η Public Service Broadcasting – ή PSB όπως θα αναφέρεται εφεξής – είναι μια τετράδα του Λονδίνου με επικεφαλής τον J. Willgoose, Esq. (μηχανές, κιθάρες, δείγματα), Wrigglesworth (τύμπανα, πιάνο), JF Abraham (μπάσο και διάφορα όργανα). και ο Mr B (εικαστικά και σκηνογραφία για ζωντανές εκπομπές).

Ναι, αυτά είναι καλλιτεχνικά ονόματα.

Κάθε γονέας που σκέφτεται να ονομάσει το παιδί του Wrigglesworth χρειάζεται να μιλήσει.

Ωστόσο, ο κ. Β είναι εμπνευσμένος.

Είναι μια φιλόδοξη στολή που συνδυάζει ηλεκτρονικά στρώματα και ευαισθησίες ροκ με ηχητικά αποσπάσματα από ιστορικά αρχεία – είτε ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές ηχογραφήσεις εποχής. Αυτό οδηγεί τον Willgoose, Esq. & Co. για να δημιουργήσουν υπέροχα καθηλωτικά concept άλμπουμ που δεσμεύονται πλήρως στο θεματικό τους εγχείρημα.

Ήταν το ντεμπούτο τους το 2013 «Inform-Educate- Entertain», το οποίο περιλάμβανε δείγματα από το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (BFI) για να γιορτάσουν τα ανθρώπινα επιτεύγματα όπως η πρώτη αποστολή στο Έβερεστ. Το «The Race For Space» του 2015, το οποίο ξαναζούσε τον αμερικανικό και σοβιετικό διαστημικό αγώνα από το 1957 έως το 1972 μέσω περισσότερων δειγμάτων από το BFI. Το «Every Valley» του 2017, με επίκεντρο την ιστορία της εξορυκτικής βιομηχανίας στην Ουαλία. και το «Bright Magic» του 2021, το οποίο βασίστηκε σε δείγματα λόγου και καλεσμένους τραγουδιστές για να καταγράψει την ιστορία του Βερολίνου.

Ενώ όλα αυτά τα ηχητικά ντοκιμαντέρ βασισμένα σε αρχεία ακούγονται πολύ μεθυστικά και επιτηδευμένα, το PSB έχει πραγματικά κατακτήσει την τέχνη της μουσικής αφήγησης, ενθουσιάζοντας τους θαυμαστές με πειραματικά ηχητικά τοπία που συμπληρώνουν το θέμα du jour.

Για τη νέα ιστορική βαθιά κατάδυση του PSB, «The Last Flight», το συγκρότημα επέλεξε να επικεντρωθεί στην πρωτοπόρο Αμερικανίδα πιλότο Amelia Earhart.

Κατά τη διάρκεια εννέα κομματιών, το πέμπτο άλμπουμ τους είναι μια θεματική εξερεύνηση του τελευταίου ταξιδιού του «aviatrix», ο οποίος, το 1922, σε ηλικία μόλις είκοσι πέντε ετών, έγινε η πρώτη γυναίκα που πέταξε σόλο τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό ωκεανό. Στη συνέχεια, το 1937, ανακοίνωσε στον κόσμο ότι θα γινόταν η πρώτη γυναίκα που θα ολοκληρώσει έναν εναέριο περίπλου του πλανήτη. Στις 2 Ιουλίου, αυτή και ο πλοηγός της Φρεντ Νούναν έφυγαν από την Παπούα Νέα Γουινέα για να πετάξουν στο νησί Χάουλαντ στον Κεντρικό Ειρηνικό. Δεν τα κατάφεραν ποτέ και εξαφανίστηκαν χωρίς ίχνος.

Η ζωή και το μοιραίο ταξίδι της Έρχαρτ έχουν απεικονιστεί στο παρελθόν, κυρίως με τη Ρόζαλιν Ράσελ (1943 Πτήση για την Ελευθερία), Diane Keaton (1994 Amelia Earhart: The Final Flight) και Hilary Swank (2009 Αμαλία) όλοι την παίζουν στη μεγάλη οθόνη.

Τώρα, η μοιραία τελευταία περιπέτεια της Έρχαρτ απαθανατίζεται στη μουσική…

Το άλμπουμ ανοίγει με το ‘I Was Always Dreaming’ και η φωνή του πρωτοπόρου μας καλωσορίζει.

Δεν υπάρχουν πολλές πηγές ήχου της Έρχαρτ, οπότε η φωνητική ηθοποιός Κέιτ Γκράχαμ διαβάζει αποσπάσματα από τις εγγραφές του ημερολογίου του άσου αέρα υπό τον ήχο αιθέριων ατμοσφαιρικών και κυκλοθυμικών μπάσου. Καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου, αυτές οι αναδημιουργίες της φωνής της Έρχαρτ έχουν σχεδιαστεί για να ακούγονται σαν να είναι ακριβείς στην περίοδο. το αποτέλεσμα, αν και δεν είναι αυθεντικό, είναι αρκετά πειστικό.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Είναι ένα ονειρικό και αμυδρά δυσοίωνο ξεκίνημα, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με τον πολύ πιο αισιόδοξο γείτονά του «Towards The Dawn». Το τραγούδι είναι γεμάτο αισιοδοξία και το PSB αποτυπώνει τον ενθουσιασμό της περιπέτειας μέσα από αποσπάσματα ραδιοφώνου που ανακοινώνουν το ταξίδι και η Έρχαρτ που λέει «Έχω την αίσθηση ότι έχει μείνει ακόμα μια καλή πτήση». «Είμαστε στο δρόμο μας!»; και «Όλα αυτά σύντομα θα γίνουν ρουτίνα».

Αν ήξερε πόσο δίκιο είχε.

Αυτός ο αριθμός παπαρούνας δίνει πραγματικά τον τόνο. Ενώ η ιστορία της Έρχαρτ τελειώνει με τραγωδία, το “The Final Flight” δεν είναι ένας ζοφερός δίσκος. Η μουσική είναι συχνά ανεβαστική και εκφράζει μια αίσθηση θαυμασμού και περιπέτειας. Πάνω από όλα τα σκοτεινά, που είναι παρόντα κατά καιρούς, το δράμα που δημιουργεί το PSB μεταφέρει πρωτίστως μια χαρά για τη ζωή.

Το “The Fun Of It” είναι άλλος ένας ποπ-ηχητικός αριθμός, με τον Andreya Casablanca (του ντουέτου του Βερολίνου Gurr) στα φωνητικά. Είναι μια γλυκιά ωδή στον πρωτοποριακό ενθουσιασμό, γεμάτη με πιασάρικα riff κιθάρας και μερικές απολαυστικές νότες glockenspiel. Το «The South Atlantic» είναι άλλο ένα συνεργατικό κομμάτι, με την Kate Stables των This Is The Kit να δανείζει τα φωνητικά της ταλέντο σε ένα πιο μινιμαλιστικό τραγούδι που αναδημιουργεί την ήρεμη αίσθηση της αιώρησης ανάμεσα στα σύννεφα.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Αυτή η γαλήνια αίσθηση διαρρηγνύεται από το «Electra», το οποίο είναι ένα από τα ξεχωριστά κομμάτια του άλμπουμ. Πήρε το όνομά του από το αεροσκάφος Lockheed Model 10-E Electra της Έρχαρτ με το οποίο έκανε την τελευταία της πτήση, αυτό το τραγούδι μοιάζει σαν να ήταν στο σπίτι του στο άλμπουμ τους «The Race For Space». Είναι ένα προωθητικό κομμάτι, ενισχυμένο από στακάτο και οριακούς funky ρυθμούς, δείγματα ραδιοφώνου εποχής για τον κινητήρα και εκπληκτική δουλειά από τη Νορβηγίδα τραγουδίστρια EERA και τη συνθέτρια της Βόρειας Ιρλανδίας Hannah Peel.

Το «Arabian Flight» είναι ένας πιο ρομαντικός ήχος, με περισσότερα από τα φωνητικά του Graham να καθοδηγούν τον ακροατή στην ιστορία. Το συγκινητικό τραγούδι συμπληρώνει τέλεια τα λόγια της Έρχαρτ «Η μεγαλύτερη χαρά της πτήσης είναι η μεγαλοπρέπεια της θέας» και σηματοδοτεί μια μικρή αλλαγή στον τόνο. Αυτό επιβεβαιώνεται από τους εύστοχα ονομαζόμενους «Monsoons». Είναι το πιο ροκ τραγούδι του άλμπουμ, με thrashes κιθάρας και μπάσο στο δεύτερο μισό που θα έκανε τους Queens of the Stone Age να κοκκινίσουν. Το συγκρότημα εισάγει μια αίσθηση χάους και σκότους, αντικατοπτρίζοντας την αναταραχή των πετάξεων πάνω από τη νοτιοανατολική Ασία κατά τη διάρκεια της εποχής των μουσώνων.

Ακούμε τον Γκράχαμ να λέει η Έρχαρτ: «Αν αυτό το πιλοτήριο διαρρεύσει, θα πνιγούμε εδώ».

Ανατρέποντας για άλλη μια φορά τις προσδοκίες, το προτελευταίο κομμάτι του άλμπουμ επιστρέφει σε μια αίσθηση ρομαντισμού. Το συγκινητικό “A Different Kind Of Love”, με μια EERA που επιστρέφει στα φωνητικά καθήκοντα, ξεκινά σε μια τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ της Έρχαρτ και του συζύγου της Τζορτζ Π. Πούτναμ.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

«Όλα είναι εντάξει», λέει. «Χαίρομαι που ακούω τη φωνή σου».

«Και το δικό σου», απαντά.

«Θα σου στείλω μια εκτίμηση όταν φτάσουμε στο Howland», του λέει στα τελευταία δευτερόλεπτα του τραγουδιού.

Είναι μια συγκλονιστική στιγμή σε αυτό το εσωστρεφές κομμάτι που υπερασπίζεται τόσο την ανεξαρτησία όσο και την αγάπη στην καρδιά της σχέσης τους. Οδηγεί στο συμπέρασμα του άλμπουμ «Howland», που πήρε το όνομά του από το νησί που ήταν ο προορισμός της Έρχαρτ στην τελευταία της επικοινωνία. Το μεγαλύτερο κομμάτι στο «The Last Flight» με σχεδόν εννέα λεπτά, είναι ένας ατμοσφαιρικά πλούσιος και συγκινητικός τρόπος για να τερματίσετε το ταξίδι. Αρχικά ευαίσθητο, το τμήμα χορδών crescendoing συγχωνευμένο με τα πιο αχνά δείγματα ήχου των ηχογραφήσεων της Earhart δημιουργεί μια στοιχειωμένη ακρόαση. Καθώς οι χορδές και τα συνθήματα της κηδείας ξεθωριάζουν, η ηρωίδα μας διαβάζει το ποίημα του Henry Wadsworth Longfellow «The Tide Rises, The Tide Falls», προτού εγκατασταθεί μια παρατεταμένη σιωπή.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έχουμε μείνει με τους ήχους των κυμάτων και των πουλιών που κελαηδούν πάνω από έναν ανώνυμο υδάτινο τάφο.

Ταυτόχρονα ζωντανό και συναρπαστικό, το PSB κατάφερε να αποδώσει ανάγλυφα και εγκάρδια ηχητικά τοπία στον φόρο τιμής του στα όνειρα, την αποφασιστικότητα και το πνεύμα ζωής της Έρχαρτ. Το “The Final Flight” είναι το υποβλητικό soundtrack του μυστηριώδους τελευταίου ταξιδιού της, γεμάτο ρομαντισμό, ενθουσιασμό και τραγωδία, και ένα πραγματικά θησαυρό.

Για να επιστρέψουμε στον τίτλο του ντεμπούτου άλμπουμ τους, το PSB ενημερώνει, εκπαιδεύει και διασκεδάζει. Αλλά και ανακινεί την ψυχή.

Κυκλοφορεί σήμερα το «The Final Flight» της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ