Δεν μπορείς να διαπραγματευτείς μια κατάπαυση του πυρός, πόσο μάλλον ειρήνη, με έναν άνθρωπο που προτιμά να διεξάγει πόλεμο.
Αυτός είναι ο γρίφος που αντιμετωπίζει μια σειρά από ξαφνικά ανησυχημένους δυτικούς ηγέτες, με επικεφαλής τον συνταξιούχο πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, οι οποίοι επιμένουν –δημόσια τουλάχιστον– ότι εργάζονται σκληρά για να αποτρέψουν έναν άλλο, κατακλυσμικό πόλεμο να κατακλύσει τη Μέση Ανατολή.
Ας προσποιηθούμε για μια στιγμή ότι οι «ανησυχίες» τους είναι ειλικρινείς. Τότε, αυτοί οι ίδιοι δυτικοί ηγέτες θα πρέπει να αναγνωρίσουν επιτέλους ότι είναι, σε μεγάλο βαθμό, υπεύθυνοι για αυτό το πιεστικό αίνιγμα.
Πολύ πριν από τις 7 Οκτωβρίου 2023, ο Μπάιντεν και η παρέα, σε κάθε βήμα, επέτρεψαν, όπλισαν και παρείχαν διπλωματική κάλυψη στον «άνθρωπο» τους στο Τελ Αβίβ – τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου και την εξτρεμιστική κυβέρνησή του.
Ο Νετανιάχου ανταπέδωσε λέγοντας στους κόλπους στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την Οτάβα που, σε κάθε βήμα, επέτρεψαν, όπλισαν και παρείχαν διπλωματική κάλυψη σε αυτόν και στη φανατική κυβέρνηση συνασπισμού του – επιτρέψτε μου να το θέσω τόσο ευγενικά όσο Μπορώ – να κάνω μια πεζοπορία.
Πιστός στην επίμονη μορφή, ο Νετανιάχου απέρριψε τις προσπάθειες να κανονίσει μια εκεχειρία 21 ημερών μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ με σκοπό τη δημιουργία μιας πιο βιώσιμης εκεχειρίας.
Ο Νετανιάχου έκανε την αντίθεσή του σε οποιονδήποτε διαμεσολαβητή εποικισμό σε μια τυπική ομιλία «Είμαι ο πιο σκληρός μάγκας στο μπλοκ» στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών την Παρασκευή, όπου προειδοποίησε το Ιράν ότι το «μακρύ χέρι του Ισραήλ» μπορεί «να φτάσει… ολόκληρη τη Μέση Ανατολή».
Οι χαζομάρες στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την Οτάβα έχουν προσποιηθεί την έκπληξη και την απογοήτευση για την αδιαλλαξία του Νετανιάχου. Τώρα, καθυστερημένα, ο Μπάιντεν και οι συνεργάτες θέλουν να το παίξουν «ειρηνοποιός» όταν, για πάντα, παρέμειναν πιστοί στο καθοριστικό δόγμα της Δύσης για τη Μέση Ανατολή: Σκότωσε πρώτα, σκέψου αργότερα.
Μαζί τους πρόσφατα σε αυτήν την προβλέψιμη σκανδαλολογία έχουν συμμετάσχουν δυτικοί ειδησεογραφικοί οργανισμοί, οι οποίοι, παρά την ιστορία τους στην κραυγαλέα υποστήριξή τους στην καταστροφική πολιτική «σκότωσε πρώτα, σκέψου αργότερα», εύχονται ο Νετανιάχου να σταματήσει αυτό που κάνει με τη ρητή και εγκάρδια έγκρισή τους. .
Και αν δεν μπορεί να τον σταματήσει, κάποιοι από αυτούς θέλουν να τον ανατρέψουν για να αποτρέψουν «να μετατραπεί ο Λίβανος σε Γάζα».
Είναι πολύ αστείο. Ο Νετανιάχου –ο άγιος που έγινε φανερός αμαρτωλός– δεν πάει πουθενά. Το μεγαλύτερο μέρος των Ισραηλινών υποστηρίζει αυτό που ο αγαπημένος τους πρωθυπουργός έχει κάνει και κάνει στη Γάζα και την κατεχόμενη Δυτική Όχθη με ευαγγελική δίψα και ζήλο.
Εάν είναι αναγκαίο να καταστρέψουμε τον Λίβανο μέχρι να μοιάζει με τη Γάζα και να προκαλέσουμε το θάνατο δεκάδων χιλιάδων αθώων, ας είναι. Οι Λιβανέζοι «το ζήτησαν» και θα πάρουν μια τσουχτερή γεύση από την «οργή του Ισραήλ».
Ο Νετανιάχου δεν πρόκειται να «αλλάξει πορεία» επειδή είναι ανίκανος να αλλάξει πορεία. Γνωρίζει ότι ο πόλεμος είναι το χρυσό εισιτήριό του για να παραμείνει πρωθυπουργός και, κατά βολική σύμπτωση, τον βοηθά να αποτρέψει αυτές τις ενοχλητικές εκκρεμείς ποινικές κατηγορίες.
Ο χρόνος μπορεί επίσης να είναι σύμμαχός του. Ο Νετανιάχου πιστεύει ότι ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ σύντομα θα επιστρέψει στο Οβάλ Γραφείο. Εάν συμβεί αυτό, οι κενές ρητορικές επιφυλάξεις της Αμερικής έναντι της γενοκτονικής καταστροφής της Γάζας και της προγραμματισμένης εισβολής στον Λίβανο θα εξατμιστούν.
Ο Νετανιάχου δεν θέλει, επίσης, να δώσει στην αντίπαλό του Τραμπ, Αντιπρόεδρο Καμάλα Χάρις, μια «νίκη» στην εξωτερική πολιτική την παραμονή των προεδρικών εκλογών.
Ο Χάρις συνεχίζει να επαναλαμβάνει, σαν μετρονόμος, ότι αυτή και ο πρόεδρος «εργάζονται όλο το εικοσιτετράωρο» για μια κατάπαυση του πυρός μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ. Είναι μια γελοία παντομίμα και ο Χάρις, υποψιάζομαι, το αντιλαμβάνεται.
Οι μπάτσοι στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την Οτάβα αγκάλιασαν τον Νετανιάχου – γνωρίζοντας πολύ καλά ότι ο δυσάρεστος άνθρωπός τους στο Τελ Αβίβ είχε μια δια βίου αλλεργία στη διπλωματία.
Ωστόσο, τον κράτησαν σφιχτά στα φιλόξενα στήθη τους. Και του είπαν, ξανά και ξανά, ότι μπορούσε, ουσιαστικά, να σκοτώσει όσους Παλαιστίνιους ήθελε, για όσο καιρό ήθελε, όποτε ήθελε.
Η μοίρα του Λιβάνου σφραγίστηκε εκείνη τη στιγμή. Αλλά οι στρατιώτες στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την Οτάβα δεν είχαν την καλή λογική ή διορατικότητα να αναγνωρίσουν τι θα ακολουθούσε αναπόφευκτα.
Θυμηθείτε, πρόκειται για υποτιθέμενους «πολιτευτές» και «κρατικές γυναίκες» που διαφημίζουν τα διαπιστευτήριά τους ως «ειδικοί» της εξωτερικής πολιτικής. Είναι πολύ αστείο, μέρος δεύτερο.
Αλλά, όπως ανέφερα προηγουμένως, δεν είμαι πεπεισμένος ότι ο Μπάιντεν και οι συμμορφούμενοι συνεργάτες του είναι πραγματικά τόσο αναστατωμένοι από τα σχέδια του Νετανιάχου να σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους σε περισσότερα μέρη, καθώς μοιράζονται τον ίδιο γεωπολιτικό στόχο να «καταστρέψουν» τη Χεζμπολάχ. Προς αυτό το αδύνατο τέλος, το Ισραήλ δολοφόνησε τον Χασάν Νασράλα, τον γενικό γραμματέα της Χεζμπολάχ, αποδεικνύοντας πρώτα τη δολοφονία της Δύσης, σκεφτείτε τις συνέπειες αργότερα η στρατηγική για την εύφλεκτη περιοχή εξακολουθεί να βασιλεύει.
Οι θάνατοι περισσότερων από 41.000 Παλαιστινίων και η καταμέτρηση – στην πλειοψηφία τους παιδιά και γυναίκες – δεν ώθησαν τον Μπάιντεν και τους φίλους τους να σταματήσουν τον οπλισμό, την άμυνα και τη διπλωματική σκιά του Ισραήλ στα Ηνωμένα Έθνη.
Μόλις την περασμένη εβδομάδα, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και ο Καναδάς απείχαν από ψήφισμα του ΟΗΕ -που υποστηρίχθηκε από το Κράτος της Παλαιστίνης- που απαιτούσε από το Ισραήλ να τερματίσει την παράνομη κατοχή της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Όχθης. Οι ΗΠΑ καταψήφισαν.
Το ψήφισμα βασίστηκε σε απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης τον Ιούλιο, σύμφωνα με την οποία η παρουσία του Ισραήλ στο παλαιστινιακό έδαφος είναι παράνομη και πρέπει να τερματιστεί.
Η υποτιθέμενη «διάσπαση» μεταξύ του Ισραήλ και των σταθερών συμμάχων του στη Δύση είναι μια άσκηση κυνικής, ιδιοτελούς στάσης. Είναι ένας αντικατοπτρισμός που έχει σχεδιαστεί για να υποδηλώνει ότι οι δυτικές πρωτεύουσες ανησυχούν για τη μοίρα των ανθρώπων για τους οποίους ποτέ δεν ανησυχούσαν τόσο.
Η αλήθεια είναι ότι ακριβώς όπως οι δυτικοί πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί αρκέστηκαν στο να επιτρέψουν στο Ισραήλ να εκτονώσει, ασυγκράτητο, τη «δολοφονική οργή» του και να βομβαρδίσει τη Γάζα στη σκόνη και τη μνήμη, θα επιτρέψουν στον Νετανιάχου να κάνει το ίδιο στον Λίβανο στη δέουσα και εσκεμμένη πορεία.
Οι Λιβανέζοι άμαχοι είναι τόσο ξεχασμένοι και αναλώσιμοι όσο και οι Παλαιστίνιοι άμαχοι. Οι ζωές τους, οι ελπίδες τους, τα όνειρά τους δεν έχουν σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι το «δικαίωμα του Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του».
Έτσι, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου θα συνεχίσει να τρυπώνει καθώς οι Παλαιστίνιοι και οι Λιβανέζοι αθώοι συνεχίζουν να πεθαίνουν.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι δικές του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τη συντακτική στάση του Al Jazeera.
