Διάβασα το υπέροχο μυθιστόρημα του Niels Fredrik Dahl “Back’s Back” – ένα από εκείνα τα βιβλία που αποκαθιστούν τακτικά την εμπιστοσύνη στη μοναδική ικανότητα της λογοτεχνίας να φωτίζουν τον κόσμο. Μέσα από τις ονειρικές και τις αυστηρές επιφάνειες στη δεκαετία του 1930 και του ’40, ο Dahl ενσωματώνει έναν άνθρωπο που έχει ζήσει σε όλη την ανατροφή του στα “περίχωρα της δικής του ζωής”. Το κείμενο είναι σαφές ως νορβηγός βουνός αέρα.
Μια υποκείμενη γραμμή στο μυθιστόρημα, στην αρχή ελάχιστα αισθητή, είναι πώς οι χρόνοι αλλάζουν διαμορφώνεται γύρω από τον πρωταγωνιστή. Η κοινωνία αλλάζει στα περίχωρα του οπτικού πεδίου, όπως στο περιθώριο. Υπάρχει κάτι βαθιά ρεαλιστικό γι ‘αυτό. Μια δέσμη αγοριών ξαφνικά αρχίζει να ζητά τον “Εβραίο”. Ένας άνδρας με κόκκινο -λευκό περιβραχιόνιο προσκαλεί ένα κορίτσι σε ένα εστιατόριο χορού. Οι συναγερμοί πτήσης αρχίζουν να δοκιμάζονται, τα καταφύγια προετοιμάζονται.
Θα το πίστευα Έτσι φαίνεται στους περισσότερους ανθρώπους. Ζούμε τη ζωή μας, διαχειρίζουμε τόσο την υπαρξιακή αγωνία όσο και τα καθημερινά συμβούλια. Η μαζική δολοφονία στο Örebro, το χειρότερο στη σύγχρονη σουηδική ιστορία, αυτή την εβδομάδα έγινε ένα τέτοιο γεγονός που επισκίασε όλα τα άλλα, αλλά η σπείρα της βίας και της αδιαφορίας που προηγήθηκε έχει γίνει ένα σχεδόν αξιοσημείωτο μέρος της καθημερινής ζωής για τους περισσότερους ανθρώπους που δεν ήταν επηρεάζεται άμεσα. Αυτό μοιάζει με τη ζωή μας. Συμβαίνουν μικρά πράγματα. Και ξαφνικά όλα είναι διαφορετικά.
Το Trump θέλει να μετατρέψει τη Γάζα σε Mar-a-Lago. Σε έναν τένοντα στο σπίτι, οι μαθητές παίρνουν την ερώτηση «είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες μια δημοκρατία ή μια ολιγαρχία;»
Στη ροή μου παίρνω φωτογραφίες από πανεπιστημιακή πανεπιστημιούπολη στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι μαθητές κάθονται με τις κορυφές του φορητού υπολογιστή στον ξέγνοιαστο ήλιο της Καλιφόρνιας, ενώ η πολιτική πραγματικότητα γύρω τους γίνεται όλο και πιο τρελή. Ο Trump απειλεί τον εμπορικό πόλεμο εναντίον των συμμάχων του. Οι Minions του Elon Musk σπάζουν και παίρνουν παράνομο έλεγχο στις αρχές και τα ιδρύματα των ΗΠΑ. Το Trump θέλει να μετατρέψει τη Γάζα σε Mar-a-Lago. Σε έναν τένοντα στο σπίτι, οι μαθητές παίρνουν την ερώτηση “είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες μια δημοκρατία ή μια ολιγαρχία;”
Για κάποιο λόγο, θα σκεφτώ τον AJ Muste.
Ο ολλανδός ιερέας Ο Abraham J Muste είναι ένας αινιγματικός αριθμός στην ιστορία της αντίστασης των πολιτών. Γεννήθηκε το 1885 σε μια αυστηρά καλβινιστική οικογένεια, αλλά χτυπήθηκε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Νορβηγία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930, ο Niels Fredrik Dahl λέει για ένα είδος μετατροπής από τον σκληρά εργαζόμενο μαρξισμό-λενινισμό που άρχισε να ομολογεί . Αντ ‘αυτού, έγινε ηγετικός ειρηνιστής και αντίπαλος του ψυχρού πολέμου και της αμερικανικής πολιτικής πυρηνικών όπλων.
Για πολλά χρόνια, ο Muste οδήγησε έναν οργανισμό που διεξήγαγε δράσεις μη βίας κατά των δειγμάτων πυρηνικών όπλων στον Ειρηνικό και σε άλλα μέρη. Λέγεται ότι ο Martin Luther King δεν έκανε μια σημαντική απόφαση χωρίς να συμβουλευτεί την AJ Muste. Ήταν ένας από αυτούς τους σπάνιους ανθρώπους που δεν άφησαν τις αλλαγές του χρόνου να περάσουν στα περίχωρα της ζωής του. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ έγινε μια ενοποιητική φιγούρα για την αντίσταση.
Αυτό που συμβαίνει στις σημερινές Ηνωμένες Πολιτείες είναι ότι αρκετοί από εκείνους που έχουν προχωρήσει στις αναλύσεις τους τα τελευταία χρόνια, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν είναι πολιτική αλλαγή. Είναι ένα συνεχιζόμενο πραξικόπημα.
“Οι επικεφαλίδες θα πρέπει να είναι τόσο μεγάλες όσο ήταν στις 6 Ιανουαρίου 2021, 11 Σεπτεμβρίου 2001 ή στο Pearl Harbor, καθώς αντιμετωπίζουμε πραγματικά μια πολύ πιο επικίνδυνη απειλή από ό, τι κάναμε κάποια από εκείνες τις μέρες”, έγραψε η συγγραφέας Rebecca Solnit αυτή την εβδομάδα Μια αντίδραση στην αποτυχία πολλών μέσων ενημέρωσης να περιγράψει πώς ένα είδος κυβέρνησης σκιάς, με επικεφαλής τον πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου, αναλαμβάνει την διοίκηση του κράτους, ενώ ο πρόεδρος της χώρας τρέχει τον Αμόκ στο Λευκό Οίκο. “Είναι σίγουρα ένα πραξικόπημα”, σημειώνει ένας έμπειρος ιστορικός. “Είναι ένας γαμημένος εφιάλτης”, γράφει ένας εκλεπτυσμένος πολιτικός επιστήμονας.
Υπερβολή; Δυστυχώς όχι. Αυτό που απειλείται δεν είναι μόνο η αμερικανική δημοκρατία, αλλά όλα τα ηθικά επί των οποίων έχει χτίσει η παγκόσμια τάξη μας, όπου το πρόσωπο που έχει εξουσία πρέπει τουλάχιστον να προσποιείται ότι έχει ειλικρινείς προθέσεις και καλές προθέσεις.
Το αποτέλεσμα; Ένας κόσμος χωρίς κανόνες όπου εγκαταλείπουν έντονα τους αδύναμους – και να διαθέτουν γι ‘αυτό
Η ιδέα του νέου φασισμού είναι το αντίθετο. Δηλαδή, η ανοχή και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι απλώς υποκρισία. Όλοι – τόσο οι άνθρωποι όσο και τα κράτη – είναι αμβλύ και ανελέητοι εγωιστές. Επομένως, μπορείτε να κάνετε ό, τι θέλετε. Πιστέψτε τα χαμηλότερα ένστικτά σας! Κανείς δεν θα νοιάζεται! Ακριβώς αυτή η στρατηγική έχει εφαρμοστεί στο παρελθόν στη Ρωσία του Πούτιν, αλλά τώρα οδηγείται επίσης σε αυτό που μέχρι πρόσφατα ήταν η πιο σημαντική δημοκρατία του κόσμου.
Το αποτέλεσμα; Ένας κόσμος χωρίς κανόνες όπου κακοποιούν έντονα τους αδύναμους – και να διαθέτουν γι ‘αυτό.
Ο εκκεντρικός φιλόσοφος Ο Slavoj Zizek προειδοποίησε πρόσφατα για αυτή τη συγκεκριμένη έλλειψη επιδόσεων ως ιδιαίτερα απειλητικό του συστήματος. Στο παρελθόν, πιστεύει, υπήρχε ακόμα η ευκαιρία για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους πολίτες να επικρίνουν τους ηγέτες τους αποκαλύπτοντας την υποκρισία τους. “Αλλά σε μια κατάσταση χωρίς υποκρισία, τότε παίρνετε μόνο βιαιότητα χωρίς τη μάσκα. Είναι απίστευτα επικίνδυνο “, λέει ο Slavoj Zizek σε μια συνέντευξη με την Expressen.
Σκέφτεστε τον τολμηρό δάσκαλο του Πανεπιστημίου στην Καλιφόρνια που ζήτησε την ερώτηση για τη δημοκρατία και την ολιγαρχία. Σε μια ολοκληρωμένη τάξη “παλαιά”, πιθανότατα θα είχε απομακρυνθεί σιωπηλά σε ένα καθαρισμό καθαρισμού κατά τη διάρκεια κάποιου εφευρετικού πρόσχημα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες του Trump, διακινδυνεύει να είναι επώνυμα σε μια μέση κατευθυνόμενη δράση, όπως επισημαίνεται με τον “Woke Virus” και κλώτσησε στο δρόμο προς τη συνοδεία της κοροϊδίας και του ουρλιάζοντας από τον Elon Musk στο X.
Η απάντησή του μπορεί να χρησιμεύσει ως ένα είδος εγχειριδίου για συνεχή ψυχική υγεία σε έναν τρελό κόσμο
Νομίζω ότι δεν έχουμε καταλάβει ακόμη την έκταση αυτής της αμερικανικής πολιτιστικής επανάστασης. Όλες οι κοινωνικές λειτουργίες που ρυθμίζουν τη ρύθμιση της αδικίας, της κατάχρησης της εξουσίας και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθίστανται παρωχημένες όταν η άδικη, η κατάχρηση εξουσίας και των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όχι μόνο νομιμοποιούνται αλλά και θεσμοθετημένες. Θα ήταν ενδιαφέρον να γνωρίζουμε τι όλοι οι διανοούμενοι που τα τελευταία χρόνια έχουν ζωγραφίσει “ξύπνησε” ως μια εξίσου μεγάλη απειλή για τη δημοκρατία, όπως λέει ο Τραμπισμός για το τι συμβαίνει τώρα.
Είναι σε αυτό Φαίνεται ότι είναι απελπιστική θέση που θα πρέπει να θυμόμαστε το AJ Muste.
Λέγεται ότι κατά τη διάρκεια μιας από τις αδιάκοπες ενέργειες διαμαρτυρίας εναντίον του πολέμου του Βιετνάμ ζητήθηκε από δημοσιογράφο εφημερίδων: “Πιστεύετε πραγματικά ότι θα είστε σε θέση να αλλάξετε αυτή τη χώρα, στέκεται εδώ μόνο έξω από τον Λευκό Οίκο με ένα μικρό φως μέσα η μέση της νύχτας; “
Η απάντησή του μπορεί να χρησιμεύσει ως ένα είδος εγχειριδίου για τη συνεχή ψυχική υγεία σε έναν όλο και πιο τρελό κόσμο: “Ω, δεν το κάνω αυτό για να αλλάξω τη χώρα. Το κάνω έτσι ώστε η χώρα να μην με αλλάξει.
Διαβάστε περισσότερα κείμενα από τον Björn Wiman. Εγγραφείτε επίσης στο ενημερωτικό δελτίο Πολιτιστική εβδομάδα με τον Björn Wiman Που έρχεται στο πλαίσιο email σας κάθε Πέμπτη.
