Είναι εύκολο να υποθέσουμε ότι ο αυξανόμενος ρόλος των ψηφιακών τεχνολογιών στο χώρο εργασίας θα μπορούσε να κάνει τις δουλειές μας να αισθάνονται πιο μηχανικές και λιγότερο ανθρώπινες. Ωστόσο, ο ψηφιακός μετασχηματισμός αναμορφώνει τη σχέση μας με την εργασία με τρόπους που το καθιστούν πιο σημαντικό και εγγενώς ανθρώπινο. Η δύναμη των ψηφιακών εργαλείων επιτρέπει την αναδιάρθρωση της εργασίας που θέτει τους ανθρώπους στο κέντρο. Δεν μιλάμε μόνο για ευκολία ή αποτελεσματικότητα εδώ – αν και αυτά είναι αναμφισβήτητα οφέλη – αλλά για μια βαθύτερη, πιο θεμελιώδη αλλαγή που μας επιτρέπει να συνδέουμε με νόημα με το έργο μας και ο ένας τον άλλον. Οι εταιρείες αγκαλιάζουν όλο και περισσότερο αυτή τη μετατόπιση, κοιτάζοντας πέρα από τις απλές μετρήσεις παραγωγικότητας για να θεωρήσουν την ευημερία των εργαζομένων ως κρίσιμο δείκτη απόδοσης.
Η σύγκρουση των πολιτικών για την εξέλιξη και την μετα-παράλογη εργασία έχει δημιουργήσει ένα επείγον σημείο καμπής για το πώς δημιουργούμε και διατηρούμε συνδέσεις στο χώρο εργασίας. Καθώς οι μεγάλες εταιρείες παλεύουν με εντολές επιστροφής στο γραφείο και άλλοι αγκαλιάζουν μόνιμη απομακρυσμένη εργασία, οι ηγέτες αντιμετωπίζουν μια κρίσιμη πρόκληση: πώς να προωθήσουν την πραγματική ανθρώπινη σύνδεση σε όλο και πιο ψηφιακό χώρο εργασίας. Τα μερίδια εκτείνονται πέρα από τις μετρήσεις παραγωγικότητας-αγγίζουν τα θεμελιώδη ζητήματα της ισότητας του χώρου εργασίας, της ευημερίας των εργαζομένων και της οργανωτικής ανθεκτικότητας σε μια εποχή όπου η φυσική παρουσία δεν αποτελεί πλέον προϋπόθεση για τον αντίκτυπο.
