Απόψεις | Γυναίκες, σώμα, ευθύνη

Αγαπητέ Πάπα Φραγκίσκο,
Σας έστελνα μερικά λόγια ειλικρινούς και στοργικής ευχαριστίας για το όμορφο γράμμα που μου γράψατε ως απάντηση στην πρόσκληση που σας στείλαμε, προσκαλώντας σας στο φεστιβάλ υδάτινου θεάτρου που διευθύνει ο Luca Petruzzelli και του οποίου την καλλιτεχνική διεύθυνση ασχολούμαι εδώ και χρόνια, όταν άκουσα τα εκπληκτικά λόγια του για τις επερχόμενες αμερικανικές ψήφους.

Λέτε ότι δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και της Καμάλα Χάριςγιατί ο ένας θέλει να διώξει τους μετανάστες έξω από τη χώρα και να τους αφήσει να πεθάνουν και ο άλλος αναλαμβάνει την ευθύνη για τη δολοφονία των παιδιών στις κοιλιές των μητέρων που πρέπει να τα ταΐσουν και να τα φέρουν στον κόσμο.
Άρα: «ψηφίστε το μικρότερο κακό», κατέληξε Σολομωνικά.
Με συγχωρείτε αν επιτρέπω στον εαυτό μου να επισημάνω ότι για έναν απλό αναγνώστη (και ξέρουμε πόσους αναγνώστες και θαυμαστές έχετε), είναι ξεκάθαρο ότι όποιος σκοτώνει αγέννητα παιδιά δεν είναι το μικρότερο αλλά το μεγαλύτερο από τα κακά.

Από την άποψη αυτή, άγιος και σεβασμιότατος Πατήρ, Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι στις γυναίκες δεν αρέσει καθόλου να κάνουν εκτρώσεις. Αυτή η άμβλωση αντιμετωπίζεται με πόνο και μερικές φορές γίνεται πραγματική τραγωδία. Και μπορώ να σας πω ότι αν οι γυναίκες ζητούν το δικαίωμα στην άμβλωση είναι ουσιαστικά για να το εξαλείψουν.
Αυτό που ισχυρίζονται δεν είναι η πιθανότητα δολοφονίας ενός πλάσματος που ήδη αναπνέει στη μήτρα τους, αλλά η δύναμη να αποφασίσουν αν θα κάνουν παιδί ή όχι.

Ιστορικά, οι γυναίκες δεν είχαν ποτέ την ελευθερία να αποφασίζουν για το σώμα τουςθεωρείται πάντα προορισμένο να υποδεχτεί τον αρσενικό σπόρο και να φέρει στον κόσμο τα παιδιά για τη συνέχιση του είδους. Η μόνη εναλλακτική στην άμβλωση είναι ξεκάθαρα υπεύθυνη μητρότητα, αλλά αυτή ακριβώς η ευθύνη δεν έχει επιτραπεί στις γυναίκες, που θεωρείται παθητική ιδιοκτησία του άνδρα.

Μπορώ να σας εγγυηθώ ότι αν ο κόσμος ήταν φτιαγμένος για τις γυναίκες, η άμβλωση δεν θα υπήρχε καθόλου. Στην πραγματικότητα, οι γυναίκες θα είχαν βρει έναν τρόπο να αποφύγουν το μαρτύριο ενός έργου ζωής που διακόπηκε απότομα, καθώς και έναν τραυματισμό στο σώμα τους.

Η άμβλωση, επιμένω, είναι προϊόν μιας μισογυνιστικής κουλτούρας που εσκεμμένα έχει αποτρέψει τη συνειδητοποίηση της πρόληψης. Δυστυχώς αυτή η κουλτούρα εξακολουθεί να υπάρχει και συνεχίζει να αναπαράγεται παρά τα μεγάλα επιτεύγματα της χειραφέτησης, που μερικές φορές πληρώνονται πολύ ακριβά.
Εν ολίγοις, το αίτημα για ελευθερία των αμβλώσεων δεν είναι ένα επίτευγμα από μόνο του, αλλά το δίκαιο αίτημα για αυτονομία και ελευθερία που ο γυναικείος κόσμος δεν γνώρισε ποτέ..
Ένας αγαπητός, σεβαστός και στοργικός χαιρετισμός από τη Dacia Maraini.