Απόψεις | Ευτυχισμένες οικογένειες, αλλά είχε δίκιο ο Τολστόι;

Ποτέ πριν, υπό το φως της σφαγής στο Paderno Dugnano, η περίφημη αρχή της Άννας Καρένινα δεν φαίνεται αμφίβολη, για να μην πω λάθος: «Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες είναι ίδιες. κάθε δυστυχισμένη οικογένεια είναι δυστυχισμένη με τον δικό της τρόπο». Για να το δεχτεί κανείς ως καλό, θα πρέπει να αυταπατηθεί ότι στον κόσμο υπάρχουν μόνο απόλυτα ευτυχισμένες οικογένειες και ατελώς δυστυχισμένες οικογένειες. Το πρόβλημα είναι ότι στα σχεδόν εκατόν πενήντα χρόνια από τότε που εκδόθηκε το μυθιστόρημα του Τολστόι, τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ.

Ακόμα κι αν ελπίζαμε λίγο, ούτε τα αριστουργήματα της λογοτεχνίας δεν προσφέρουν απόλυτες αλήθειες που ισχύουν για πάντα. Πράγματι αυτή η φράση ελήφθη τόσο σοβαρά που αναλύθηκε ακόμη και από τον επιφανή Αμερικανό βιολόγο Jared Diamond, ο οποίος στο δοκίμιο Όπλα, ατσάλι και ασθένειες έκανε γενική αρχή την επαλήθευση για όλα τα θηρία: ζέβρες, για παράδειγμα, που έχουν «ελαττώματα» τέτοια που δεν μπορούν να εξημερωθούν. Ο Diamond τελείωσε το κεφάλαιο, μεταξύ ειρωνείας και απελπισίας, δηλώνοντας ότι ο Τολστόι σίγουρα θα είχε προσυπογράψει μια φράση από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου: «Πολλοί καλούνται, λίγοι εκλέγονται». Ελάχιστοι μάλιστα εκλέγονται.

Ο 17χρονος που σκότωσε τον αδερφό του και τους δύο γονείς του δεν ήταν (και ούτε η οικογένειά του). «Ένιωθα σαν ξένος», είπε, «ένιωθα μόνος». Ωστόσο, ήταν προφανώς ένα αγόρι όπως πολλά άλλα, ένα «κανονικό» αγόρι, σοβαρό, σπορ, ήρεμο, φιλομαθής. Ένας καλός μαθητής με χρέος μαθηματικών. Δεν κατηγόρησε καν την οικογένειά του, αν είναι αλήθεια ότι μίλησε μόνο για την «ασθένειά» του. Τίποτα άλλο παρά μια αδιαθεσία. Τι μπορεί να είναι, μια ασθένεια; Επιπλέον, η οικογένεια ήταν μια «πρότυπο οικογένειας», σύμφωνα με τους γείτονες. το απόγευμα είχαν γιορτάσει μαζί τα γενέθλια του μπαμπά, με τους παππούδες και τους θείους. Κανένα κίνητρο, όπως ακριβώς για τη δολοφονία στο Terno d’Isola (ο δικηγόρος του Moussa έφτασε στο σημείο να υποθέσει, παρά το ότι δεν ήταν ψυχίατρος!, ότι σύμφωνα με τον ίδιο ο πελάτης του «έχει προβλήματα»!). Ήδη. Ίσως σήμερα κάθε φυσιολογικός νέος να είναι «ανώμαλος» με τον τρόπο του και κυρίως κάθε ευτυχισμένη οικογένεια να είναι δυστυχισμένη με τον δικό της τρόπο.