Απόψεις | Η νικήτρια επιλογή

Υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι αντιπροσωπείες που ανατέθηκαν στον Raffaele Fitto στην Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι κατώτερες από αυτές που είχε στο παρελθόν ο Paolo Gentiloni στην Οικονομία. Όμως, χωρίς υπερβολές, ο διορισμός ως εκτελεστικός αντιπρόεδρος δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Στις 18 Ιουλίου η Giorgia Meloni απέκλεισε τον εαυτό της από την πλειοψηφία που είχε εκλέξει την Ursula von der Leyen. και φοβήθηκε ότι δεν ήταν παρένθεση. Χθες ο πρωθυπουργός επέστρεψε ουσιαστικά σε αυτό, προτείνοντας έναν μετριοπαθή που απέκτησε Συνοχή και Μεταρρυθμίσεις. Και τώρα μπορεί να αντιμετωπίσει το θέμα της Αντικατάστασης του Fitto στην κυβέρνηση από θέσεις ισχύος, μετά από εβδομάδες πάθους. και έρχεται σε αντίθεση με εκείνους στην Ιταλία που το απεικόνισαν ως απομονωμένο στην Ευρώπη.

Ο Μελόνι επανανομιμοποίησε επίσης την ομάδα Ecr: οι Συντηρητικοί όχι μόνο κατηγόρησαν για κυριαρχικές τάσεις, αλλά υποψιάστηκαν για ασάφεια ως προς τη στρατιωτική υποστήριξη της Ουκρανίας. Ο Von der Leyen, μέλος του ΕΛΚ, άντεξε στις επιθέσεις της πλειοψηφίας του των Σοσιαλιστών, Φιλελευθέρων και Πρασίνων. Και επέτρεψε στην Ιταλίδα πρωθυπουργό να επαναπαρουσιαστεί ως πιθανός πολιτικός σύνδεσμος μεταξύ του συνασπισμού που κυβερνά την Ευρώπη και της άλλης δεξιάς: αν και εν μέσω πολλής δυσπιστίας. Αυτό θεωρητικά θα πρέπει να αμβλύνει τη στάση της Λέγκας απέναντι στο Palazzo Chigi. και διευκολύνουν έναν ανασχηματισμό που μέχρι τώρα αντιμετωπίζεται με φόβο μήπως διαταραχθεί η εσωτερική ισορροπία.

Φυσικά, η σύμπτωση της ανακοίνωσης της νέας Επιτροπής και της συνέντευξης Τύπου των αντιευρωπαϊκών «Ευρωπαίων Πατριωτών» σε υπεράσπιση του κατηγορούμενου Ματέο Σαλβίνι αναδεικνύει ένα παγιωμένο πλέον χάσμα. Παρά την αμφιλεγόμενη αλληλεγγύη που του δόθηκε για την υπόθεση Open Arms, ο Meloni και ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Λέγκας του Βορρά παραμένουν διχασμένοι σχετικά με τις ηπειρωτικές συμμαχίες. Αλλά δεν είναι κάτι καινούργιο. Και η συνομιλία που έχει προγραμματιστεί σήμερα στο Palazzo Chigi μεταξύ της Meloni και του πρώην προέδρου της ΕΚΤ και του Συμβουλίου, Μάριο Ντράγκι, μπορεί τώρα να πάρει διαφορετικό προφίλ. Θα ήταν άτοπο να επαναλάβουμε την επίσημη αφήγηση για τη συνέχεια μεταξύ του στελέχους εθνικής ενότητας του και του σημερινού.

Μειώνεται όμως και η θεωρία του τραυματικού δακρύου. ΟΗ κυβέρνηση, ή τουλάχιστον οι FdI και FI, μπορούν να συνεχίσουν μια στρατηγική που αμφισβητείται από το «όχι» του Ιουλίου στη φον ντερ Λάιεν και να βαθμονομήσει εκ νέου την απόστασή τους από την αντι-ΕΕ και τη φιλορωσική δεξιά. Ο επίλογος του ευρωπαϊκού αγώνα, ωστόσο, θα πρέπει να υποδηλώνει μεγαλύτερη προσοχή όταν επισημαίνονται οι συνωμοσίες της ΕΕ κατά της Ιταλίας. και όταν προκαλούνται εσωτερικές συνωμοσίες για επίθεση στην κυβέρνηση, η οποία κινδυνεύει να γίνει άλλοθι για να μην βλέπει τα όρια και τα λάθη της. Οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν αλλαγές στην ψηφοφορία. Και αυτό πρέπει να λέει κάτι σε όλους.

Λένε στη Μελώνη ότι οι αριθμοί της επιτρέπουν να κινείται χωρίς υπερβολικούς πολιτικούς όρους, αν απελευθερωθεί από ψυχολογικές. Μεταξύ άλλων, από τις πρώτες αντιδράσεις των αντιπάλων, διχασμένων στο «ναι» στον Φίτο, έχουμε επιβεβαίωση ότι η καταψήφιση τον Ιούλιο ήταν υπέρ της αριστεράς. Χθες, μάλιστα, είδαμε ότι η M5S και η Avs, η Συμμαχία Πρασίνων και Αριστεράς, ετοιμάζονται να αντιταχθούν στην ισορροπία που διαμόρφωσε η Ursula von der Leyen, χαρακτηρίζοντάς την ως έκφραση μιας «συντηρητικής» Επιτροπής. Το Δημοκρατικό Κόμμα από την άλλη, παρά τα πολλά μαρτύρια, δείχνει προσανατολισμένο στο «ναι» στο όνομα του εθνικού συμφέροντος.
Θα ήταν ένα μήνυμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε εσωτερικό επίπεδο, μετά από μια φάση αντιπαράθεσης σε κάθε τομέα: από τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις, στο δικαστικό σύστημα, στη δημόσια τάξη, στα σκάνδαλα. Αντί για αποσταθεροποιητικό στοιχείο, ο ανασχηματισμός μπορεί επομένως να γίνει η αρχή μιας νέας φάσης, την οποία προβλέπει και εισάγει ο διορισμός του Fitto: μια επίπονη αλλά επιτυχημένη επιλογή, όπως έγινε κατανοητό από τη συνάντηση της Τρίτης στο Quirinale μεταξύ του υπουργού και του αρχηγού του κράτους, Sergio. Ματαρέλα.