Απόψεις | Παραθαλάσσια θέρετρα, ο ανταγωνισμός κοροϊδεύεται;

Το κυβερνητικό νομοσχέδιο που μόλις δημοσιεύτηκε δεν προβλέπει κανένα όριο στην ανάθεση παραχωρήσεων σε έναν μόνο όμιλο.
μι δεδομένου ότι οι διαγωνισμοί θα βασίζονται και στην οικονομική προσφορά των αιτούντων προς τους Δήμους, δεν είναι τραβηγμένο να προβλεφθεί ότι μεγάλοι όμιλοι, συμπεριλαμβανομένων και διεθνών τουριστικών ομάδων, θα επωφεληθούν από αυτή την (απρόσεκτη;) παράλειψη.εξοπλισμένο με «βαθιές τσέπες», και ενδιαφέρεται να διαχειριστεί μεγάλες εκτάσεις των πολύτιμων ακτών μας – και έτσι να τις χωρίσει.

Εν ολίγοις, υπάρχει ο κίνδυνος να θελήσουμε να περάσουμε από μια άκρως πλουραλιστική δομή της αγοράς – αν και υπερβολικά στατική, για να κλονιστεί δυναμικά – σε μια ολιγοπωλιακή δομή.. Από τη διακηρυγμένη προώθηση του ανταγωνισμού στον αντίθετο στόχο: όχι κακό ως προς την ετερογένεια των σκοπών. Αυτός ο πιθανός κίνδυνος εμφανίζεται ακόμη πιο μοναδικός, δεδομένου ότι τόσο η προηγούμενη νομοθεσία που εκπόνησε η κυβέρνηση Ντράγκι, όσο και οι ανησυχίες που είχε εκφράσει προφορικά εκείνη την εποχή η ίδια η Πρόεδρος Μελόνι, πήγαν προς την αντίθετη κατεύθυνση: θέτοντας ένα όριο στην «ιδιοποίηση» των παραχωρήσεων. από μοναδικά θέματα, μάλιστα: με ρητή αναφορά του Προέδρου σε ξένες πολυεθνικές.

Ας ελπίσουμε ότι ήταν παράλειψη, αλλά σίγουρα το να επιμείνεις είναι διαβολικό: Πρέπει να το διορθώσουμε επειγόντως θέτοντας καλά καθορισμένα (και μη διακριτικά) όρια σε δημοτικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, προκειμένου να δώσουμε νέα ώθηση στον ανταγωνισμό.και επομένως ανοιχτούς διαγωνισμούς – αλλά σε ένα ουσιαστικά πλουραλιστικό σενάριο, που βασίζεται σε χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, επί του παρόντος περίπου 30.000, κυρίως οικογενειακές. Εκτός αν θέλετε να κάνετε μια καθαρή σάρωση αυτών προς όφελος μερικών μεγάλων ονομάτων: ποιος θα ευχαριστήσει τους πρωταθλητές του διαγωνισμού.