Η έπαρση, η υπεροψία και η έπαρση να ξεπερνά κάθε δίκαιο μέτρο

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ερευνώντας τη λέξη αλαζονικός, αποφασίσαμε να τιτλοφορήσουμε τη στήλη «αυτός που προσπαθεί να επιβάλει την αλαζονεία του χωρίς να έχει δικαίωμα να την έχει». Ένας αναγνώστης (δεν θα σταματήσουμε ποτέ να ευχαριστούμε τους αναγνώστες για την προσοχή με την οποία μας ακολουθούν) μας έγραψε «αν ο αλαζονικός είναι αλαζονικός, θα πρέπει να εξηγηθεί και αυτός ο τελευταίος όρος». Έχει απόλυτο δίκιο και ως εκ τούτου προσπαθούμε αμέσως να διορθώσουμε το ελάττωμά μας.

Αίσθηση και απόχρωση. Αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε το “αλαζονικό” γιατί φαινόταν αποτελεσματικό να περιγράψουμε μια συγκέντρωση τεκμηρίου και αλαζονείας. Ο ίδιος ο ήχος αυτής της λέξης την κάνει επιθετική, ικανή να μεταφέρει την πρόθεση να κατακλύσει. Στην πραγματικότητα, η προέλευσή του εξηγεί πολύ περισσότερα (με μερικές εκπληκτικές παρατηρήσεις) και είναι ένας πολύ καλός λόγος για να προσπαθήσουμε να το γνωρίσουμε καλύτερα.

Μια υπερβολή. Δεν υπάρχει αμφιβολία για τη λατινική προέλευση, αλλά τα λεξικά συμφωνούν στον προσδιορισμό ενός αποσπάσματος από την Προβηγκιανή νοιάζονται (Επίσης oltracuidan) για να φτάσουμε στη νεανική ιταλική γλώσσα. λατινικά ύβρις είναι μια λέξη που αποτελείται από μεταφρλατινική μορφή για «μεταξύ», «πέραν» και cogitare, «σκέφτομαι». Επομένως έχει την έννοια του “προχωρήστε παραπέρα με τη σκέψη“,”σπρώχνει τον εαυτό του πέρα ​​από τα σωστά όρια με τις σκέψεις του«Είμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με μια υπέρβαση, με την υπέρβαση ενός ορίου.

Σύγκριση με την αρχαία Ελλάδα. Συχνά η αλαζονεία (αλλά και η υπερηφάνεια και η υπερηφάνεια, αλλά θα επιστρέψουμε σε αυτήν την τελευταία λέξη) χρησιμοποιείται για να μεταφραστεί και να γίνει κατανοητό το θέμα τουυβρίδιοπου επαναλαμβάνεται στην ελληνική λογοτεχνία. Τι εννοούσαν υβρίδιο οι πολύτιμοι Έλληνες προ-προπαππούδες μας; Ένας χαρακτήρας, ένας τρόπος συμπεριφοράς ή μια δράση που χαρακτηρίζεται από υπερβολική υπερηφάνεια και αλαζονεία που αποδεικνύεται σοβαρή προσβολή για τους θεούς. Μάθαμε για τουβρίδιο στα ομηρικά αριστουργήματα. Είναι η αλαζονεία του Αγαμέμνονα, στην Ιλιάδα, που κρατά ως πολεμική λεία τη Χρυσηίδα, κόρη ιερέα του Απόλλωνα. Και είναι πάλι η αλαζονεία των ανθρώπων, στην Οδύσσεια, που τους οδηγεί να ακολουθούν τις σειρήνες που τους προσφέρουν θεία γνώση απαγορευμένη στους θνητούς. Αλλά στουβρίδιο ακολουθεί πάντα το ευγενήςδηλαδή η εκδίκηση των θεών για να τιμωρήσουν την ανθρώπινη υπερηφάνεια. Στην Ιλιάδα, ο Απόλλων εξαπολύει μια φοβερή πληγή στο στρατόπεδο των Αχαιών για να τιμωρήσει τον Αγαμέμνονα. Στην Οδύσσεια όποιος ακούει το τραγούδι των σειρήνων κατακλύζεται από αναπόφευκτο ναυάγιο.

Από πάνω προς τα κάτω. Η υπερηφάνεια εμφανίζεται τακτικά στους προβληματισμούς για την αλαζονεία και την αλαζονεία και είναι εύκολα εξηγήσιμη. Αυτή η λέξη προέρχεται επίσης από τα λατινικά, υπερήφανοςπου αποτελείται από αυτό το απλό πρόθεμα σούπερ που έχουμε μάθει να γνωρίζουμε και που δηλώνει «πάνω» και «υποθετική ρίζα – από του ρήματος to be (το οποίο έχει πολλές διαφορετικές ρίζες, για παράδειγμα αυτό είναι αυτό που εξηγεί το «fu» μας). Κυριολεκτικά α να είναικαι μεγαλώνουν πάνω. Είναι δύσκολο να το σκεφτείς με πιο γραφικούς όρους». Πολύ αποτελεσματικός ορισμός του ιστότοπου unaparolaalgiorno.it στον προβληματισμό αφιερωμένο στο “superbo” που δημοσιεύτηκε στις 11 Αυγούστου 2020. Αυτή η ενδιαφέρουσα ανάλυση συνεχίζεται με μια οξεία εξέταση των συνωνύμων. Το υπέροχο έχει πολλά αλλά κανένα που να μπορεί να καλύψει πλήρως τις έννοιές του: «ο αγέρωχος είναι ξερός, κουτσός και βάζει αέρα που ίσως δεν έχει λόγο να δώσει, ο πομπώδης είναι φουσκωμένος και δεν θαυμάζεται, ο αλαζονικός δεν αναγνωρίζεται ότι έχει υψηλότερο επίπεδα, η περιφρόνηση είναι μόνο ένα κλάσμα της συνέπειας της περήφανης στάσης – και θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε για πολύ καιρό, γιατί υπάρχουν πάρα πολλά συνώνυμα. Ένα σημάδι ότι η γλώσσα (δηλαδή εμείς) βρίσκει αυτό το σημείο της πραγματικότητας πολύ ενδιαφέρον!».

Ένα πολύ σπάνιο ρήμα. Ο αλαζονικός μας, που καλείται να περιγράψει έναν τύπο που εμφανίζεται αλαζόνας, αλαζόνας, περήφανος, είναι η ενεστώτα του ρήματος tracotare, που σημαίνει «να είσαι αλαζόνας» και μας γυρίζει πίσω στην καταγωγή. να συγκατοικήσει, να σκεφτείτη «σκέψη» και αυτό το πολύτιμο προβηγιανό απόσπασμα overcuidar. Συχνά θα βρείτε ύβρις στα λεξικά, αλλά στην καθημερινή γλώσσα είναι πολύ πιο σπάνιο. Αν το γκουγκλάρεις, σε ρωτάνε αν ψάχνεις για «σφαγή». Είναι σαφές ότι το θεωρούν όχι μόνο πιο συχνό, αλλά πιο κατάλληλο για τις δύστυχες στιγμές μας.

Η κλίση των συνωνύμων. Το είδαμε πριν από λίγο. Αν το αλαζονικό παρουσιάζει ως συνώνυμα «αυστηρό, αλαζονικό, αλαζονικό, θρασύ, θρασύ, θρασύτατο, καυχησιάρη, αλαζονικό, περήφανο, περήφανο, πομπώδες», και ως κύρια αντώνυμα «πράος, υποτακτικός, υποτακτικός», είναι δύσκολο να το σκεφτούμε ως ουδέτερη έκφραση. Εμφανίζεται μάλλον γεμάτο αρνητικό πρόσημο, προς καταδίκη. Προσβολή, κάτι που υποδηλώνει κάποιον που συμπεριφέρεται άσχημα. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Και μάλιστα με “προχωρήστε παραπέρα με τη σκέψη“,”σπρώχνει τον εαυτό του πέρα ​​από τα σωστά όρια με τις σκέψεις του“, περιγράφουμε επίσης κυριολεκτικά εκείνους που δεν συμμορφώνονται με την κυρίαρχη σκέψη και αναζητούν δυναμικά μια νέα λύση. ιδέες Δεν έχουμε τίποτα από αυτά και το μόνο που μένει είναι ένας αλαζονικός αλαζόνας να αποφεύγουμε Φτάνει να μην συχνάζεις στα social media, να μην ακούς πολιτικές ομιλίες, να μην ασχολούμαστε με τις εντάσεις της εποχής μας, από το κλίμα μέχρι. μεταναστεύσεις, σε πολέμους;