Η μεγαλύτερη αποκατάσταση του αριστουργήματος του Ρέμπραντ, The Night Watch, βρίσκεται σε εξέλιξη στο Rijksmuseum, στο Άμστερνταμ.
Μετά από πέντε χρόνια έρευνας με χρήση τεχνικών όπως η ψηφιακή απεικόνιση και η τεχνητή νοημοσύνη, οκτώ συντηρητές θα ξεκινήσουν το “Operation Night Watch” αφαιρώντας το βερνίκι από τον πίνακα – σε πλήρη θέα του κοινού, εντός του γυάλινου χώρου στο The Night Watch Room .
«Η έναρξη της αποκατάστασης είναι συναρπαστική», δήλωσε ο γενικός διευθυντής του Rijksmuseum, Taco Dibbits.
“Η αφαίρεση του βερνικιού θα αποκαλύψει την πολυσύχναστη ιστορία του The Night Watch. Θα είναι μια μοναδική εμπειρία για το κοινό να παρακολουθήσει αυτή τη διαδικασία από κοντά.”
Το βερνίκι, που εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια μιας αποκατάστασης το 1975-76, θα αφαιρεθεί χρησιμοποιώντας πανιά από μικροΐνες και βαμβακερά μάκτρα.
Ακολουθεί η διαδικασία χρόνια επιστημονικής έρευναςδοκιμές σε άλλους πίνακες και δοκιμές στο ίδιο το The Night Watch.
Φτιαγμένος για το Arquebusiers Guild Hall του Άμστερνταμ, ο ελαιογραφία του Rembrandt van Rijn του 1642 είναι ένας από τους πρώτους που απεικονίζουν μια ομάδα σε δράση.
Ένας καπετάνιος, ντυμένος στα μαύρα, λέει στον υπολοχαγό του να ξεκινήσει την πορεία του λόχου. Και οι φύλακες κινούνται σε παράταξη.
Ο Ρέμπραντ χρησιμοποιεί το φως για να εστιάσει σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες, όπως το χέρι του καπετάνιου που χειρονομεί και η νεαρή κοπέλα, μια μασκότ, στο βάθος.
Το αρχικό όνομα του πίνακα είναι Militia Company of District II υπό τη Διοίκηση του λοχαγού Frans Banninck Cocq – αλλά έγινε γνωστός ως The Night Watch, τον 18ο αιώνα.
Το έργο τέχνης ήταν επικαλυμμένο με ένα σκούρο βερνίκι και συσσωρεύτηκε βρωμιά με τα χρόνια, δίνοντας την εσφαλμένη εντύπωση ότι απεικονίζει μια νυχτερινή σκηνή.
Ψεκασμένο οξύ
Το Night Watch δέχτηκε επίθεση με μαχαίρι – το 1911 και ξανά το 1975, όταν ο δράστης έκοψε 12 κοψίματα στον καμβά.
Και το 1990, ένας άντρας ψέκασε με οξύ στον πίνακα – αν και αυτή τη φορά, χάρη στην ταχεία επέμβαση ενός φρουρού, μόνο το βερνίκι υπέστη ζημιά.
Το Night Watch έχει υποβληθεί σε επεξεργασία τουλάχιστον 25 φορές – αλλά αυτό το τελευταίο έργο έρευνας και αποκατάστασης είναι το πιο εκτεταμένο μέχρι στιγμής.
Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια επισκέπτες έρχονται να δουν ο πίνακαςστο μουσείο, στην Ολλανδία, κάθε χρόνο.