Εδώ είναι μια μικρή ιστορία για το καλοκαίρι, μια ιστορία δύο πάρκων διασκέδασης των ημερών του Olde δίπλα στη θάλασσα:
Κάποια στιγμή πήρατε μια ρακέτα, άγνωστο hangout για να καλέσετε, όπου δεν έπρεπε να κοιτάξετε σκληρά για να βρείτε τα τυχερά παιχνίδια, τα μπαρ καταδύσεων, τα τατουάζ (εκείνη την εποχή, όταν οι ωραίοι άνθρωποι δεν πήγαιναν κοντά τους) και “μολυσμένα περιστέρια”, όπως οι βικτοριανές πόρνες κάλεσαν.
Σημαντικά, κάποιος βρήκε ένα σώμα εκεί – ως δευτερεύουσα έκθεση, όχι ως θύμα δολοφονίας. Περισσότερα για αυτόν αυτή τη στιγμή.
Το άλλο πάρκο, όχι πολύ στην ακτή, ήταν τόσο τρελό και καθαρό όσο ένα κουαρτέτο κομμωτικής, ζωγραφίζει τα χρώματα της άμμου και του ουρανού με το πλοίο και την λαμπερή περιπέτεια που εμπνέεται από τον ωκεανό, καθώς και τα φουτουριστικά, φουτουριστικά ταξίδια.
Λοιπόν, ποιο πήρατε περισσότερο;
Ήταν ο πρώτος, ο Πρεσβύτερος – ο λούτσος στο Long Beach. Άνοιξε το 1902, όταν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα για πρώτη φορά ιδρωμένα, επανασχεδιασμένα Angelenos στο Beach Breeze και τις καρναβαλικές λιχουδιές του pike όπως ο θρυλικός σιδηρόδρομος Cyclone Racer, που γρήγορα έριξε τους οδηγούς του πάνω από το νερό.
Τελικά έγινε και το 1979 αντικαταστάθηκε από καταστήματα που στεγάστηκαν στο Συνεδριακό Κέντρο Long Beach και στο ενυδρείο του Ειρηνικού.
Το άλλο, Pacific Ocean Park, κάλυπτε την άμμο της Σάντα Μόνικα και της Βενετίας. Άνοιξε το 1958, τρία χρόνια μετά τη Disneyland, και δεν διαρκούσε καν 10 χρόνια. Η Santa Monica έχει έρθει και έχει πάει για περισσότερα από 120 χρόνια, αλλά το Pop είναι αρκετά καινούργιο και υπενθυμίζεται.
Αυτός ο τόπος δεν πρέπει να συγχέεται με το πολύ μικρότερο πάρκο του Ειρηνικού, το οποίο τώρα εργάζεται στην προβλήτα Santa Monica, τον κληρονόμο του LA Heir του Long Beach Front.
Μια ιστορική καρτ ποστάλ δείχνει πλήθη στο Pike στο Long Beach.
(Από τη συλλογή του Patt Morrison)
Το Pop ήταν ένα πλάσμα του Ψυχρού Πολέμου Αμερική. Η Westinghouse Electric Corp. δημιούργησε μια οθόνη, ένα αντίγραφο της ατράκτου του υποβρυχίου Nautilus που τροφοδοτείται από πυρηνικά, με ηχητικά εφέ σαν ένα πραγματικό υποβρύχιο στη θάλασσα. Ένα “θέατρο διαστημόπλοιου” έφερε “το ακροατήριο στον Άρη για να δει τον Κόκκινο Πλανήτη και τους φανταστικούς κατοίκους του Άρη. Ένα “σπίτι του αύριο” (Sonic, οπαδοί της Disneyland;) διήρκεσε “Ηλεκτρονική Εποχή” με “Καλλιτεχνική Αντιπροσωπεία της Ατομικής Πόλης του Αύριο”, όταν η εφημερίδα Old Pomona Progress-Bulletin έγραψε τον Σεπτέμβριο του 1958.
Ο Zev Yaroslavsky, γεννημένος στο Λος Άντζελες, ο επόπτης του νομού και το μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου, εξακολουθεί να χάνει τον τόπο όλες αυτές τις δεκαετίες αργότερα. Στο δημοτικό σχολείο, στο γυμνάσιο και στο γυμνάσιο, εγώ και οι φίλοι μου θα πάρουν το λεωφορείο εκεί έξω, και θα περάσαμε τη διασκέδαση της ημέρας. Ήταν ένα εξαιρετικό μέρος όπου είχαμε μια συντριβή. Ήταν η Disneyland του φτωχού αγόρι. «
Οι κάρτες δείχνουν το πάρκο του Ειρηνικού Ωκεανού στη Σάντα Μόνικα.
(Christina House/Los Angeles Times)
Έχουν συμβεί μέσα από το υδατικό σκοτάδι του ενυδρείου, και όταν βγήκαν από την άλλη πλευρά, ο Yaroslavsky θυμάται “, χαιρετίστηκαν από την φωτεινή ηλιοφάνεια στο Pire με τα αξιοθέατα και τον Ειρηνικό στο όραμά μου στην οπτική μου πώληση”
“Ένιωσα λάθος όταν έκλεισε και το έχω χάσει από τότε.”
Το 1960 ξεκίνησε ένας σταθμός FM, το KSRF-K-Surf-Von Pop ξεκίνησε, αλλά ήταν οι ζωντανές χορευτικές εκπομπές του Pop, τα μεγάλα ονόματα και οι άνθρωποι που ακολουθούσαν οι Valens, Sam Cooke και The Beach Boys. Ο Brian Wilson έγραψε ένα σύντομο πρόλογο στο άφθονο βιβλίο “Pacific Ocean Park” από το 2014.
Η δεκαετία του 1950 και του ’60 μας έδωσε μια πλημμύρα πάρκων διασκέδασης, και όπως και με κάθε έκρηξη υπήρχε μια προτομή. Το Pop έγινε ένα από τα σπασμένα. Ο διαγωνισμός από αυτό το μέρος στο Anaheim ήταν αμείλικτος. Αυτός είναι και ο θαλάσσιος αέρας και η επίθεσή του σε ξύλο και μέταλλο και ανθρώπινα πράγματα γενικά, και η τιμή για την αποθήκευση όλων αυτών στο σκάκι ήταν μη βιώσιμη. Τα ταξίδια κατέρρευσαν και δεν επισκευάστηκαν.
Τα έργα κατασκευής της πόλης έχουν μπερδευτεί στους δρόμους στο Pop. Το POP έκλεισε μέχρι το φθινόπωρο του 1967 – υποτίθεται ότι για επισκευές, αλλά στην πραγματικότητα τελικό. Οι αποκαλυπτικές δυνάμεις που εργάζονται εναντίον πάρκων διασκέδασης, παραμέλησης και πυρκαγιάς έχουν κάνει τα χειροτεχνήματα τους. Όπως έγραψαν οι Times Τον Φεβρουάριο του 1975, όταν το τελευταίο κατεδαφίστηκε από τον Pop, “όλα τα όνειρα καταλήγουν”.
Αλλά ο στρατιώτης του Pike ήταν – μάλλον πλεύθηκε. Το 1919 το Long Beach έγινε το λιμάνι στο σπίτι για τα εθνικά θωρηκτά του έθνους και με την πάροδο του χρόνου ακολούθησαν άλλα πλοία. Το Πολεμικό Ναυτικό ήταν μια μεγάλη επιχείρηση για το Long Beach και για το Pike, όπου χιλιάδες θαλάσσια “gobs” που τοποθετήθηκαν εδώ ξόδεψαν μέρος της ακτής τους και το εισόδημά τους.
Μια καρτ ποστάλ δείχνει “μια καθημερινή σκηνή στο Pike, Long Beach”.
(Από τη συλλογή του Patt Morrison)
Όπως το Λας Βέγκας, το λούτσο μιας μετατόπισης ταυτότητας, αν όχι μια κρίση. Επίσης υπέφερε από τον διαγωνισμό για περισσότερα οικογενειακά θέρετρα. Όταν οι γονείς πήραν τα παιδιά τους σε διακοπές στη Disneyland ή στο Berry Farm του Knott, ο λιπαρός παρέμεινε όλο και περισσότερους ενήλικες και εκλεπτυσμένους ναυτικούς και footloose Angelenos και το γούστο τους για δωμάτια, μπαρ, χορευτικές αίθουσες και πλευρικές παραστάσεις.
Το 1946 πέθανε τα παιχνίδια sideshow που χρεώθηκε ως “η κυρία Elsie Marks, η Cobra-Frau”, πέθανε μετά το Diamondback-Klappernangen της επτά ποδιών της. Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη επικεφαλίδα. Το δεύτερο ήταν ότι το “The Cobra-Frau” ήταν στην πραγματικότητα ένας άνδρας 3 ιντσών 6 ποδιών που ήταν ο Nadir που ονομάστηκε Nadir, ο οποίος είχε ταξιδέψει σε τσίρκο με τα χρόνια, ως σειριακό “der dogsicht”, τότε “The Mankey Man” και “The Barted Lady”.
Τα μεγάλα του pike εξασφάλισαν ένα μεγάλο αντίγραφο εφημερίδων. Το 1914 ο “Δούκας του Hecht” -μια φιγούρα που έζησε, κυρίως σε δημιουργικούς μάγουλο και κακούς ελέγχους -κατέρρευσε όταν το αυτοκίνητό του κατέρρευσε στο Compton. Ζήτησε από τον Αρχηγό της Αστυνομίας να του δώσει 10 δολάρια για επισκευές όταν ένας λοχίας τον αναγνώρισε ως αναζητημένος άνδρας.
Την επόμενη χρονιά, ένας επιχειρηματίας που δήλωσε ότι απλώς ήθελε να δείξει σε ένα νεαρό κορίτσι τα αξιοθέατα στο Pike επειδή είχε παραβιάσει έναν τοπικό νόμο που διατυπώθηκε τρυφερά από τις εποχές ως “σε μια συγκεκριμένη κατάσταση του μυαλού όταν πλησίασε ένα οικιστικό κτίριο” στο οποίο ζούσε το κορίτσι στο μέγεθός του.
Το 1943, στο ύψος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, Αναπληρωτής Dist. Atty. Ο Ted Sten ανακοίνωσε ότι τα τυχερά παιχνίδια έλαβαν χώρα στο Pike: “Μετρήσαμε οκτώ χθες το βράδυ. Στην πραγματικότητα, το pike ήταν ίσως το πιο παρακολουθούμενο μέρος του Long Beach, αλλά οι παίκτες θα είναι παίκτες.
Στη δεκαετία του 1950, ο Pike Nu-Pike έστειλε μια αναθεώρηση που προσπάθησε να αρπάξει περισσότερες οικογένειες ως πελάτες. Αυτό δεν έσωσε ούτε το pike, ούτε έχει άλλο νέο όνομα για την περιοχή: το Queen Park μετά το Ocean Liner RMS Queen Mary, η οποία ήταν μόνιμα αγκυροβολημένη στο τοπίο Long Beach.
Η ίδια η γεωγραφία εργάστηκε επίσης εναντίον του Pike. Οι μη ελκυστικές επιχειρήσεις δημιουργήθηκαν πέρα από τα πραγματικά σύνορά της, αλλά ολόκληρη η διαδρομή αναγνωρίστηκε ως “Pike”. Το 1965, όταν ο Long Beach έτρεξε στο λιμάνι, μια χειρουργική επέμβαση εκσκαφέων στοιβάζει έναν χώρο υγειονομικής ταφής στην άκρη του λιπαρού. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, το λούτσο δεν ήταν πλέον στην παραλία. Ένας άνδρας που οδήγησε ένα εστιατόριο μπάρμπεκιου στη “διασκεδαστική ζώνη” του Pike είπε τους Times το 1979: “Έχετε πιέσει την παραλία μέχρι στιγμής που σκοτώσατε την επιχείρηση”.
Μέχρι το 1967, ένας αρθρογράφος στο Long Beach Independent έπρεπε να υπερασπιστεί την πόλη του ενάντια σε έναν ανώνυμο συγγραφέα επιστολής που ζήτησε μια αποκάλυψη των ομοφυλόφιλων μπαρ και των ομοφυλόφιλων από το Long Beach: “Αυτό το βράδυ με τους τελευταίους μήνες με τους βραχώδεις -φλερτ και διεστραμμένοι, οι οποίοι ήταν σε μια απλή άποψη του αρθρογράφου του αρθρογράφου, ήταν γενναία, αλλά μόνο τρεις ομοφυλόφιλοι.
Το 1979 η πόλη είχε μεγάλα σχέδια που δεν περιείχαν το pike. “Το Nu-Pike μπορεί να μην είναι pike”, επικεφαλής των Times. Οι συμβάσεις ενοικίασης δεν έχουν ανανεωθεί. Τα αξιοθέατα που δεν είχαν ακόμη πέσει ήταν κατάθλιψη.
(Ένα μικρό μουσείο με τεχνουργήματα Pike επέζησε στην αίθουσα παιχνιδιών Lite A-Line στο Long Beach, το οποίο λειτούργησε από την οικογένεια Looff και η οποία ήταν στο λούτσο εδώ και δεκαετίες.
Μια ταχυδρομική κάρτα, Copyright 1910, δείχνουν το Pike, Long Beach.
(Από τη συλλογή του Patt Morrison)
Επίσης το 1979 ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του Pike είχε ήδη εξαφανιστεί, πρώτα στο ιατροδικαστικό γραφείο στο Λος Άντζελες και στη συνέχεια σε ένα νεκροταφείο στην Οκλαχόμα.
Το 1976, ένα ζωγραφισμένο ανδρείκελο κερί μετακινήθηκε γύρω από το Laff στη σκοτεινή έλξη όταν ένας βραχίονας έπεσε. Μεταξύ αυτών δεν ήταν πλέον κερί, αλλά ένα ανθρώπινο οστό. Το ανδρείκελο ήταν μια μούμια – το ξηρό σώμα από τον Elmer McCurdy.
Ο McCurdy ήταν ένας b-list, ένας παράνομος σταθμός του αιώνα, μια επίθεση με τρένα ne’er-do-well που ήταν τόσο άσχημη στο σκάφος του που ήταν σχεδόν άδειος αντί του χρυσού, το οποίο στόχευε, αντί των χρυσών που κατείχε.
Κάποτε έσφαξε το χρηματοκιβώτιο ενός τρένου που ήταν γεμάτο από θήραμα, αλλά το “bang” συγχώνευσε όλα τα νομίσματα στα τείχη του ασφαλούς. Καταρρίφθηκε από το posse ενός σερίφη στην Οκλαχόμα το 1911. Μετά από αυτό, το αχρησιμοποίητο πτώμα του ξεκίνησε τις πεζοπορίες του: Ως ευπρόσδεκτη για μια κηδεία στην Οκλαχόμα, ως βοηθητική γήρανση για την περιοδεία των καρναβάλων και ακόμη και σε μια ταινία προ-κώδικα από το 1933, ταινία,: “Ναρκωτικό.” (Δεν ήταν ομιλητής.)
Όταν ο McCurdy από την ρακέτα Carny ήταν από το θάνατο, έγινε πιο διάσημος στο θάνατο παρά στη ζωή. Οι χρόνοι του αρθρογράφου, ο Steve Harvey, βαφτίστηκαν ο βασιλιάς του Tumbleweed. Το Post-Posthum Credits του McCurdy: Ένα ντοκιμαντέρ του BBC, δύο βιογραφίες, ένα λαϊκό τραγούδι της Κελτικής και ένα Σαββατοκύριακο μυστηρίου δολοφονίας. Ήταν θαμμένος σε ένα Ιστορικό νεκροταφείο στο Guthrie, Οκλα. -Με ένα στρώμα σκυροδέματος δύο ποδιών, έτσι ώστε κάποιος να μην προσπαθήσει να τον πάρει ξανά στην περιοδεία.
LA Εξηγήστε το LA με τον Patt Morrison
Το Λος Άντζελες είναι ένα περίπλοκο μέρος. Σε αυτή την εβδομαδιαία λειτουργία, ο Patt Morrison εξηγεί πώς λειτουργεί, η ιστορία και ο πολιτισμός του.
