Απόψεις | Απάτες για ηλικιωμένους, ας μην υποτιμούμε

Τις προάλλες στη Φλωρεντία έγινε μια δίκη εναντίον ενός απατεώνα: κάποιου Vincenzo Cuozzo, ένας Ναπολιτάνος ​​39 ετών. Αυτός ο κύριος δεν αξίζει τίποτα περισσότερο από τη φυλακή και αντίθετα «κερδίζει» την τιμή, θα λέγαμε, μιας αναφοράς για την εκπροσώπηση μιας κατηγορίας – απατεώνες – της οποίας το ποινικό πεδίο πολύ συχνά υποτιμάται. Ποιος ξέρει για ποιο περίεργο λόγο συμβαίνει μερικές φορές, ειδικά όταν είναι ιδιαίτερα ευρηματικοί, οι απατεώνες καταφέρνουν να φαίνονται – περάστε τον όρο – αστείοι. Σίγουρα δεν είναι για τα θύματα. Και ο Vincenzo Cuozzo, όπως πολλοί (πάρα πολλοί πάντα) «συνάδελφοί» του, δεν ήταν το ίδιο για την ηλικιωμένη που εξαπάτησε.

Η κυρία έφυγε από το γήπεδο με χαμηλωμένο το κεφάλι, αγκαλιά με τον γιο της. «Η ζωή μου δεν είναι πια η ίδια όπως πριν», είναι το μόνο που κατάφερε να πει χωρίς να περιμένει την ποινή: 2 χρόνια και 10 μήνες. Δεν είναι πια το ίδιο με πριν γιατί η εξαπάτηση είχε αμέσως το αποτέλεσμα μιας βόμβας στο μυαλό του. σαν ξαφνικά οι βεβαιότητές του να γκρεμίστηκαν σε χίλια κομμάτια δίνοντας τη θέση τους στην ευθραυστότητα. Δεν είναι πια όπως πριν γιατί από εκείνη τη μέρα κάποιος που χτυπά την πόρτα ισοδυναμεί με φόβο. Είχε περάσει για αστυνομικός, είχε ζητήσει 7 χιλιάδες ευρώ για να «πληρώσει την εγγύηση του γιου σου που προκάλεσε τροχαίο ατύχημα», και αφού δεν είχε τόσα λεφτά στο σπίτι, «καταλάβαινε»: ακόμα και τα κοσμήματα είναι Καλά». Αφαίρεσε τα λίγα χρήματα που είχε και πολύτιμα αντικείμενα που κρατούσε με αγάπη για μια ζωή. Κλασική απάτη, μπορεί να πει κανείς πλέον κρίνοντας από την επανάληψη ανάλογων περιπτώσεων. Ο ίδιος ο Cuozzo έχει διαπράξει άλλα γιατί, προφανώς, το έγκλημα είναι κατά συρροή.

Ο δικηγόρος ενός άλλου θύματός του, επίσης ηλικιωμένης, λέει ότι «δεν φεύγει πια από το σπίτι, δεν πηγαίνει πια για ψώνια», «η ζωή της έχει καταστραφεί». Οι εύθραυστοι ηλικιωμένοι, ειδικά αν η ευθραυστότητα είναι ψυχική, είναι αποπροσανατολισμένοι στο χρόνο και στο χώρο, πρέπει να έχουν ένα «κέλυφος» προστασίας στο οποίο να ζουν. Χρειάζονται βεβαιότητες, σημεία και ανθρώπους αναφοράς. Ο απατεώνας που μπαίνει στη ζωή τους είναι η βόμβα, στην πραγματικότητα. Όλα εκρήγνυνται και δεν είναι πάντα δυνατή η ανοικοδόμηση. Το ξέρεις αυτό, Vincenzo Cuozzo; Ίσως θα ήταν χρήσιμο να τον αφήσουμε να το μάθει αναγκάζοντάς τον να παρακολουθήσει τη ζωή εξαπατημένων ηλικιωμένων.