Απόψεις | Ζήτω οι Αρμένιοι, ζήτω οι Αζέροι

«Έμοιαζε σαν μπουζέτα και μποτόν», λέει με πικρία η Αντωνία Αρσλάν για το πέρα ​​δώθε πριν από λίγες μέρες στη Ρώμη μεταξύ της Giorgia Meloni και του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν Ilham Aliyev και της δήλωσης του πρωθυπουργού για τη «στρατηγική φύση της εταιρικής σχέσης μεταξύ των εθνών μας». και «η υποστήριξη για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν». Φυσικά, με την ενεργειακή ανάγκη για φυσικό αέριο που έχουμε, ο αρχηγός της κυβέρνησης θα μπορούσε να αναστενάζει με ρωμαϊκό ύφος: «Κι αν πρέπει να το κάνουμε για τη ζωή…». Και η ίδια συγγραφέας από την Αρμενία της Πάδοβας που ακριβώς πριν από είκοσι χρόνια είπε στους Ιταλούς και στον κόσμο την τραγωδία του λαού της στο βιβλίο «La masseria delle lark» αναγνωρίζει ότι μερικές φορές οι διεθνείς σχέσεις είναι δεσμοί που δύσκολα λύνονται. «Αλλά οι δυο τους έμοιαζαν πραγματικά με «buseta e botón», κουμπότρυπα και κουμπί: Καταλαβαίνω τα ενδιαφέροντα, αλλά να προσκυνάς έτσι…».

Ούτε πολλοί Ιταλοί της αρμενικής διασποράς σκέφτονται διαφορετικά, σοκαρισμένοι μόλις πριν από ένα χρόνο, τον Σεπτέμβριο του 2023, από τον πόλεμο με τον οποίο ο σατράπης υποδέχθηκε με κάθε τιμή στο Palazzo Chigi, γιο του τελευταίου γραμματέα του κομμουνιστικού κόμματος του Καυκάσου που ασπάστηκε τους Αζέρους ο εθνικισμός, κατέλαβε το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, εκδιώκοντας 120 χιλιάδες Αρμένιους που ζούσαν εκεί από την εποχή που η Μεγάλη Αρμενία, η πρώτη χώρα στον κόσμο που υιοθέτησε τον Χριστιανισμό, ήταν γνωστή ως «το βασίλειο των τριών θαλασσών» (Μεσόγειος, Κασπία, Μαύρη Θάλασσα), σήμερα μειώνεται σε πολιτεία τόσο μεγάλη όσο το Πιεμόντε. Μια εθνοκάθαρση που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (ο οποίος αρνείται τη γενοκτονία των Αρμενίων του περασμένου αιώνα, αλλά αποκαλεί τους τρομοκράτες της Χαμάς υπεύθυνους για τις σφαγές της 7ης Οκτωβρίου «πατριώτες») χαιρέτησε ως εξής: «Μας έκανε περήφανους που το Αζερμπαϊτζάν πραγματοποίησε τη στρατιωτική επιχείρηση σε σύντομο χρονικό διάστημα και με απόλυτο σεβασμό για τους πολίτες». Πλοκής.

Ωχ ωχ…. Πράγματι, το 2020, μετά τον πόλεμο του Αζερμπαϊτζάν στον αρμενικό θύλακα, ο ίδιος ο Μελόνι βρόντηξε αγανακτισμένος εναντίον του τότε πρωθυπουργού Κόντε, ένοχος που δεν διέταξε, όπως ο Μακρόν, την επέμβαση της UNESCO για «προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς των αρμενικών χριστιανικών εδαφών του Ναγκόρνο Καραμπάχ. που τέθηκε υπό τον πλήρη έλεγχο του Αζερμπαϊτζάν». Μια θέση που επαναλήφθηκε μήνες αργότερα, υπενθυμίζοντας «τη σφαγή των ενάμισι εκατομμυρίων χριστιανών Αρμενίων που διέπραξε η Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1915» και αφορούσε τον ηγέτη της Άγκυρας: «Ρωτώ τον εαυτό μου και σας ρωτάω: είναι αυτή η Τουρκία που Η Μέρκελ και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών θα ήθελαν να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Μου φαίνεται τρελό, τι πιστεύεις; Καλή ερώτηση: τι πρέπει να σκεφτούμε σήμερα;