Ο Michel-Edouard Leclerc δεν έχει μνήμη από ημερομηνίες. Υπάρχει μια εξήγηση για αυτή την περίεργη αμνησία: Μισεί να κοιτάζει πίσω στο παρελθόν, δεν μένει στο παρόν και σκέφτεται μόνο τα μελλοντικά πράγματα. Έτσι, δυσκολεύεται να εντοπίσει με ακρίβεια τη συγκεκριμένη μέρα που η οικογένειά του πάγωσε, από φόβο. Δίστασε μεταξύ 2002 και 2003, εκτός κι αν ήταν πολύ πιο πίσω. Ο «MEL», όπως είναι γνωστός στον γαλλικό κόσμο του λιανικού εμπορίου του οποίου είναι πρωτοπόρος, ζούσε στο Παρίσι εκείνη την εποχή, δουλεύοντας ακούραστα για τη μάρκα που δημιούργησε ο πατέρας του, Edouard Leclerc (754 καταστήματα στη Γαλλία, 165.000 εργαζόμενοι).
Τα Σαββατοκύριακα, προσπαθούσε όσο πιο συχνά γινόταν να πηγαίνει στο Landerneau στη Βρετάνη, για να επισκεφτεί τους γονείς του, Hélène και Edouard. Ο Εντουάρ ήταν ένας περίεργος χαρακτήρας: ένας ιδιοφυής επιχειρηματίας, μαχητής και ιεροκήρυκας, με ασυνήθιστο ταμπεραμέντο. Ο γιος του διατήρησε την εικόνα του ως μεταβαλλόμενου χαρακτήρα, «μερικές φορές μοναχικό, μερικές φορές υπερκινητικό, που κινείται από έναν ονειρικό, εμπνευσμένο αέρα σε υπερβολική γενναιοδωρία στις συζητήσεις και τις κοινωνικές καταστάσεις». Ο Edouard Leclerc αντιπροσώπευε επίσης μια εικόνα, που θύμιζε τον ηθοποιό Lino Ventura, γκρινιάρης και καυχησιάρης, ευγενικός και προσεκτικός, που δεν έδειχνε ποτέ σημάδια κούρασης. Ωστόσο, από τότε που υπέστη «μεγάλη εξάντληση» στις αρχές της δεκαετίας του 2000, σύμφωνα με τα λόγια του γιου του, είχε δείξει σημάδια αδυναμίας, κρίσεις μελαγχολίας και δυσκολίας συγκέντρωσης.
Εκείνη την ημέρα, στο προπύργιο της οικογένειάς τους στη Βρετάνη, ο Edouard, η Hélène και ο γιος τους γευμάτιζαν το συνηθισμένο τους γεύμα παρακολουθώντας το δημοφιλές μεσημεριανό τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων. Στη μέση μιας αναφοράς για τη νόσο του Αλτσχάιμερ, ο πατριάρχης πήδηξε από την πολυθρόνα του δείχνοντας την τηλεόραση: “Αυτό είναι, αυτό έχω, γιατί δεν μου λένε;” φώναξε. Η γυναίκα και ο γιος του ήταν πετρωμένοι. Ακολούθησαν πολλά χρόνια ταλαιπωρίας, με το πρώην αφεντικό να εκτοξεύει τρομερές κρίσεις και να μαίνεται με την αδυναμία του μπροστά στην ασθένεια που τον έπιανε. Μητέρα και γιος προσπάθησαν να τον προστατέψουν από τον εαυτό του, κρύβοντας το κινητό του και τα κλειδιά του αυτοκινήτου, αλλά μερικές φορές ξέφευγε, τρέχοντας τρέχοντας, απαντώντας σε αγνώστους, ξεγελώντας. Ο γιος του θυμήθηκε: “Δεν ήταν πλέον σε θέση να κάνει μια διαυγή συζήτηση. Πήγαινε στο δάσος και τον βρίσκαμε το πρωί, να φωνάζει για βοήθεια.” Ο Edouard Leclerc πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια το 2012.
Από αυτή τη μακρά περίοδο κατά την οποία έβλεπε τον πατέρα του να παρακμάζει, ο MEL ανέπτυξε ένα βαθύ άγχος θανάτου και ένα περίεργο σύνδρομο Πίτερ Παν, μια φοβία της γήρανσης. «Φοβάμαι μήπως έχω την ίδια ασθένεια με τον πατέρα μου, μην καταλήξω σαν αυτόν», εκμυστηρεύτηκε ασύστολα.
Σας απομένει να διαβάσετε το 87,91% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα είναι μόνο για συνδρομητές.
