Banda Aceh (ANTARA) – Σειρές από καφετέριες—που κυμαίνονται από παραδοσιακούς πάγκους μέχρι μοντέρνα καφέ—είναι ένα κοινό θέαμα στους δρόμους της Banda Aceh.
Τα καταστήματα δεν φαίνονται ποτέ άδεια από επισκέπτες. Τα παγκάκια είναι συνήθως κατειλημμένα ή γεμάτα από πελάτες —μικρούς και μεγάλους, άντρες και γυναίκες— τους οποίους μπορείς να δεις να ανακατεύονται, να κουβεντιάζουν χαρούμενα και να πίνουν καφέ στα μαγαζιά από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Και όχι χωρίς λόγο. Η Aceh είναι γνωστή στον κόσμο ως ένας από τους παραγωγούς καφέ υψηλής ποιότητας.
Ο καφές Gayo Arabica, για παράδειγμα, έχει μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές των ξένων λάτρεις του καφέ — σε σημείο να χαρακτηρίζεται ως specialty καφές.
Ο καφές που παράγεται από φυτείες στα υψίπεδα Gayo είναι γνωστό ότι έχει ένα χαρακτηριστικό άρωμα με πολύπλοκη γεύση και δυνατό σώμα.
Η Specialty Coffee Association of America (SCAA) τοποθετεί τακτικά τον καφέ Gayo Arabica στην κορυφή κάθε αξιολόγησης δοκιμής cupping, με μέσο όρο βαθμολογίας 86–90 βαθμούς.
Για να βάλει έναν καφέ στην κατηγορία ειδικότητας, το SCAA χρειάζεται μόνο έναν ειδικό γευστικών τεστ για να του δώσει βαθμολογία 80 βαθμών στο cupping test.
Τα καφενεία στο Aceh σερβίρουν γενικά τρία είδη καφέ: μαύρο καφέ, καφέ γάλακτος και τραγουδιστής καφές. Με την πρώτη ματιά, τραγουδιστής ο καφές μοιάζει με τον καφέ γάλακτος.
Η διαφορά έγκειται στη σύνθεσή του: ζαχαρούχο γάλα και ζάχαρη προστίθενται στον καφέ με τέτοιο τρόπο ώστε το άρωμα του καφέ να παραμένει κυρίαρχο. Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού του καφέ είναι ο αφρός του, ο οποίος προέρχεται από το ανακίνηση του καφέ πριν το σερβίρισμα.
Ο καφές έχει γίνει πράγματι μέρος του τρόπου ζωής και των κοινωνικών θεσμών του λαού του Ατσέν. Και ο πολιτισμός είναι ζωντανός από την εποχή της ολλανδικής αποικιοκρατίας στην Ινδονησία.
Ο Ακενέζος ανθρωπολόγος από το Κρατικό Ισλαμικό Πανεπιστήμιο (UIN) Ar-Raniry Banda Aceh, Reza Idria, τόνισε τη συνήθεια των Ασενών να κάθονται μαζί και να συζητούν σε έναν πάγκο ή σε δημόσιο χώρο, συμπεριλαμβανομένων των πολιτιστικών χαρακτηριστικών των ανθρώπων στην ακτή του Στενού της Μαλάκας.
«Ίσως αυτοί που το απολαμβάνουν να είναι διαφορετικοί.Στον κόσμο της Μαλαισίας υπάρχουν άνθρωποι που πίνουν Τεχ Ταρίκ και κάθε λογής, ενώ στο Aceh, πίνουν καφέ», είπε.
Το φαινόμενο του καφέ να είναι το αγαπημένο ποτό των Ασενέζων δεν μπορεί να διαχωριστεί από την επιρροή των Ολλανδών αποικιοκρατών. Οι Ολλανδοί έφεραν κόκκους καφέ στο Aceh και άνοιξαν πολλές φυτείες καφέ εκεί.
Η είσοδος του καφέ στο Aceh ενθάρρυνε την εμφάνιση των καφενείων που χρησιμοποιήθηκαν από την κοινότητα ως μέρος για να κοινωνικοποιηθούν και να συγκεντρωθούν ελεύθερα.
Στα χωριά, τα καφενεία κάθονται συχνά κοντά σε τζαμιά, έτσι ώστε όταν ηχεί το κάλεσμα για προσευχή, οι κάτοικοι να μπορούν να φτάσουν στο τζαμί πιο εύκολα.
Αυτό βοήθησε να δημιουργηθεί ένας θετικός συσχετισμός με τον καφέ μεταξύ των Ασενέζων που τους αρέσει να κοινωνικοποιούνται και να υποστηρίζουν τις αξίες των ισλαμικών διδασκαλιών.
Καφετέριες και σύγκρουση
Ο Idria είπε ότι η συνήθεια των ανθρώπων να κάνουν παρέα σε καφετέριες σχετίζεται επίσης με το Κίνημα του Ελεύθερου Aceh (GAM) που διέσχισε την περιοχή πριν από αρκετές δεκαετίες.
Εκείνη την εποχή, τα καφενεία ήταν ένα από τα πιο ασφαλή μέρη για να συγκεντρωθεί ο κόσμος. Ο λόγος είναι ότι όταν η σύγκρουση ήταν στο αποκορύφωμά της, οι δυνάμεις ασφαλείας έμπαιναν συχνά στα χωριά για να αναζητήσουν προσωπικό της GAM.
Αυτό οδήγησε στην υπόθεση μεταξύ της κοινότητας ότι όποιος δεν εθεάθη σε ένα καφενείο ή στο χωριό του για αρκετές ημέρες, πιθανότατα είχε ενταχθεί στο GAM και είχε συλληφθεί.
«Έτσι, το να είμαστε σε ένα καφενείο έγινε επίσης ένας χώρος για να συνεχίσουν να βλέπονται ο ένας τον άλλον, φροντίζοντας να… ω (αυτό το άτομο) είναι ακόμα γύρω μας ή αν, για παράδειγμα, γινόταν σκούπισμα (από τις αρχές) , αυτό το άτομο ήταν στο καφενείο τους», εξήγησε η Ίδρια.
Αυτό τελικά οδήγησε τους ανθρώπους να συχνάζουν σε δημόσιους χώρους, συμπεριλαμβανομένων των καφετεριών. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, τα καφενεία χρησιμοποιούνταν συχνά ως χώρος ανταλλαγής πληροφοριών.
Αφού η GAM και η κυβέρνηση της Ινδονησίας κατέληξαν σε μια ειρηνευτική συμφωνία, εμφανίστηκαν περισσότερα καφέ για να καλύψουν την αυξανόμενη δημόσια ζήτηση.
Αυτό συνέβη επειδή ο λαός του Ατσέν ήταν πλέον πιο ελεύθερος να διεξάγει δραστηριότητες μετά από χρόνια σύγκρουσης και με την πλάτη των οικονομικών βελτιώσεων μετά το τσουνάμι του 2004.
Κοινωνικοί χώροι και πρακτική πολιτική
Η ουδέτερη εικόνα τους και η χαλαρή και ανεπίσημη ατμόσφαιρά τους κάνουν τις καφετέριες την επιλογή των ανθρώπων για διάφορες δραστηριότητες.
Από την ολλανδική εποχή της αποικιοκρατίας, η δημοτικότητα των καφενείων ως τόπου συγκέντρωσης και συναναστροφής δεν έχει ξεθωριάσει ή αλλάξει ποτέ.
Είναι η πιο κοινή επιλογή hangout για συνομιλία με φίλους.
Σύμφωνα με την Idria, τα καφέ στο Aceh αναπτύχθηκαν αρχικά σε παράκτιες περιοχές. Αυτό οφείλεται στη στρατηγική θέση του Aceh στους θαλάσσιους εμπορικούς δρόμους, έτσι η περιοχή του, ειδικά η ακτή, έγινε ένα μέρος για αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων από διάφορα υπόβαθρα.
Τα καφενεία δεν παρέμειναν απλώς ένα μέρος κοινωνικοποίησης. Με την πάροδο του χρόνου εμφανίστηκαν και μικροί οικονομικοί χώροι σε αυτά τα απλά μαγαζιά, όπου συχνά γίνονταν συναλλαγές όπως αγοραπωλησίες γης, ζώων και άλλων αντικειμένων.
Τα τελευταία χρόνια τα καφενεία χρησιμοποιούνται και ως χώροι πρακτικής πολιτικής. Οι υποψήφιοι επικεφαλής της περιφέρειας συχνά χρησιμοποιούν καφετέριες κατά τη διάρκεια της εκστρατείας για να συγκεντρώσουν πιο στενά τις φιλοδοξίες των κοινοτήτων βάσης και για λόμπι και πολιτικές συναλλαγές από αξιωματούχους.
“Οι εκλογές στην Ατσέ για τους περιφερειακούς αρχηγούς το 2006, το είδα (πρακτική πολιτική στα καφενεία). Έχω δει ανθρώπους να χρησιμοποιούν καφετέριες για πολιτικές εκστρατείες και συναλλαγές, και μέχρι τώρα, είναι όλο και πιο προφανές”, είπε.
Τα καφενεία έχουν γίνει πράγματι αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής ζωής των κατοίκων της Ατσέν. Και όχι απλώς μια διόρθωση καφεΐνης, η κατανάλωση καφέ έχει γίνει μέρος του τρόπου ζωής τους.
Άλλωστε, όλα μπορούν να γίνουν στα καφενεία: από παρέα με φίλους ή αγαπημένα πρόσωπα, οικονομικές συναλλαγές μέχρι επίλυση διαφορών.
Δεν είναι περίεργο λοιπόν που η κουλτούρα του να πίνεις καφέ στα μαγαζιά έχει διατηρηθεί από γενιά σε γενιά και φαίνεται αιώνια σε αυτή την πόλη με το παρατσούκλι «Βεράντα της Μέκκας».
Μεταφραστής: Farhan Arda Nugraha, Yashinta Difa
Επιμέλεια: Aditya Eko Sigit Wicaksono
Πνευματικά δικαιώματα © ANTARA 2024
