ΟΣτις 18 Ιουλίου, όταν επιβεβαιώθηκε ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ursula von der Leyen δήλωσε: “Οι μεταναστευτικές προκλήσεις χρειάζονται μια ευρωπαϊκή απάντηση με μια δίκαιη και σταθερή προσέγγιση βασισμένη στις αξίες μας. Να θυμόμαστε πάντα ότι οι μετανάστες είναι ανθρώπινα όντα όπως εσείς και εγώ Και όλοι μας προστατεύονται από τα ανθρώπινα δικαιώματα».
Λίγες εβδομάδες αργότερα, οι ευρωπαϊκές χώρες έδειξαν για άλλη μια φορά τη διχόνοια και την κατάφωρη έλλειψη αλληλεγγύης. Ανακοινώνοντας, στις 9 Σεπτεμβρίου, χωρίς διαβούλευση, την επαναφορά των συνοριακών ελέγχων, η Γερμανία είναι ομολογουμένως στα δικαιώματά της. Οι κανονισμοί για την ελεύθερη κυκλοφορία του χώρου Σένγκεν επιτρέπουν τέτοια μέτρα, ιδίως σε περίπτωση απειλών για την ασφάλεια.
Εν μέσω ενός δύσκολου εκλογικού πλαισίου για τον συνασπισμό με επικεφαλής τους Σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας, η κίνηση στέλνει ωστόσο ένα καταστροφικό μήνυμα στους γείτονες της χώρας, οι οποίοι αντιμετωπίζουν όλες τις ίδιες προκλήσεις όσον αφορά τη ροή των αιτούντων άσυλο. Ο πρωθυπουργός της Πολωνίας, Ντόναλντ Τουσκ, χαρακτήρισε «απαράδεκτη» την αποκατάσταση των συνόρων. Ο Έλληνας ομόλογός του εξέφρασε τη λύπη του για οτιδήποτε αποδυναμώνει τη ζώνη ελεύθερης κυκλοφορίας.
Πράγματι, γιατί να μην κάνουν όλοι οι γείτονές της το ίδιο, ξεκινώντας από την Αυστρία και την Τσεχία, δύο χώρες που βρίσκονται στη διαδρομή που ακολουθούν οι μετανάστες, οι οποίοι έχουν εισέλθει στην Ευρώπη μέσω του νότου της, για να φτάσουν στην πλούσια Γερμανία; Αξίζει να θυμηθούμε ότι η Γερμανία εξακολουθεί να είναι μακράν η νούμερο ένα χώρα υποδοχής για τους αιτούντες άσυλο που φτάνουν στην Ευρώπη μέσω Ιταλίας, Ελλάδας ή Βαλκανίων. Εάν κάθε χώρα αναλάμβανε τις ευθύνες της, τότε αυτές οι χώρες θα ήταν αυτές που θα έπρεπε να διεκπεραιώσουν τα αιτήματα ασύλου αυτών των ανθρώπων. Σύμφωνα με τη Συμφωνία του Δουβλίνου, οι χώρες πρώτης εισόδου υποχρεούνται να τις παραλάβουν. Δυστυχώς, αυτό το σύστημα δεν λειτουργεί πλέον.
Πριν από το καλοκαίρι, τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ είχαν επιτέλους καταλήξει σε συμφωνία για το Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο. Σκοπός είναι να εισαγάγει μια δόση αλληλεγγύης στο τρέχον σύστημα, ελαφρύνοντας το βάρος για τις χώρες πρώτης εισόδου. Ωστόσο, αυτοί οι κανονισμοί δεν θα τεθούν επίσημα σε εφαρμογή μέχρι το 2026
Απαντήσεις πέραν του αυτοσχεδιασμού
Εν τω μεταξύ, η γερμανική όψη είναι πιθανό να έχει καταστροφικές επιπτώσεις στη διαπραγμάτευση μελλοντικών κανονισμών στις Βρυξέλλες, ξεκινώντας από τον επικείμενο νόμο για τις επιστροφές. Όλο και περισσότερα κράτη θέλουν να μπορούν να απελαύνουν τους αιτούντες άσυλο όπως τους βολεύει, είτε σε τρίτες χώρες είτε σε χώρες καταγωγής αυτών των πολιτών. Ωστόσο από στέλνοντας πίσω στη χώρα τους 28 Αφγανούς υπηκόους που καταδικάστηκαν από γερμανικά δικαστήριατο οποίο βρίσκεται τώρα υπό την ανελέητη κυριαρχία των Ταλιμπάν, το Βερολίνο έχει ήδη σπάσει ένα ταμπού αφού αρνήθηκε εδώ και καιρό να το κάνει.
Άλλα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένης της Αυστρίας και της Κύπρου, θέλουν επίσης να εκδιώξουν Σύρους στη χώρα καταγωγής τους, η οποία εξακολουθεί να βρίσκεται σε χάος, και πιέζουν τους Ευρωπαίους ομολόγους τους προς αυτή την κατεύθυνση. Προς το παρόν, δεν υπάρχει συναίνεση.
Σε μια εποχή αυξανόμενων δημογραφικών ανισορροπιών, το δύσκολο ζήτημα της μετανάστευσης απαιτεί άλλες απαντήσεις εκτός από κάθε χώρα να αυτοσχεδιάζει και να πηγαίνει μόνη της, σε μια Ευρώπη όπου η αριστερά παραμένει πολύ συχνά άκουστη ή σιωπηλή μπροστά στην υστερία που καλλιεργείται από την ακροδεξιά. που δεν έχει όραμα. Η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης διακυβεύεται, όπως και οι αξίες που επανέλαβε η von der Leyen.
