WΈχω χάσει τον υπολογισμό του αριθμού των θανάτων Παλαιστινίων στη Γάζα, όπου συνεχίζονται τα φονικά ισραηλινά χτυπήματα. Η διεθνής προσοχή έχει στραφεί τώρα στον Λίβανο, όπου το Ισραήλ συνεχίζει να χτυπά τη Βηρυτό. Τα ισραηλινά στρατεύματα πραγματοποιούν επίσης επιχειρήσεις στο νότιο Λίβανο κατά της Χεζμπολάχ, προτού τα υποσχεμένα αντίποινα στην ιρανική πυραυλική βολή την 1η Οκτωβρίου μετατοπίσουν το επίκεντρο για άλλη μια φορά, τροφοδοτώντας ανησυχίες – δυστυχώς βάσιμες – για μια πιθανή περιφερειακή πυρκαγιά.
Προς το παρόν, το μόνο που ξεχωρίζει σχετικά με αυτό το χάος, στο οποίο ορισμένοι προσπαθούν να διακρίνουν την επιθυμία του Ισραήλ να αναδιαμορφώσει τη Μέση Ανατολή μόνο με όπλα, είναι η θεαματική ανικανότητα των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ουάσιγκτον είναι ο στενότερος σύμμαχος του Ισραήλ και έχει παράσχει ένα οπλοστάσιο που ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει χρησιμοποιήσει, χωρίς ντροπή ή όριο, από τις σφαγές που διέπραξε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Αυτή η προνομιακή θέση έκανε πάντα τις ΗΠΑ ικανές να χαράξουν κόκκινες γραμμές στο παρελθόν. Και όμως αυτή τη στιγμή, μετά βίας φαίνεται ότι μπορεί να το κάνει. Ομολογουμένως, η τρέχουσα πολιτική κατάσταση της Αμερικής είναι ένας σημαντικός λόγος για αυτό. Ο Τζο Μπάιντεν είναι ένας «κουτσός πρόεδρος», αποδυναμωμένος. Σε ένα μήνα, θα πλαισιωθεί από έναν εκλεγμένο πρόεδρο που θα καταστήσει τα λόγια του οριστικά αθέατα.
Ντροπιαστική ταπείνωση
Ωστόσο, η εγχώρια πολιτική δεν εξηγεί τα πάντα, ειδικά όταν πρόκειται για έναν ηγέτη που είναι πεπεισμένος ότι κατέχει τις διεθνείς υποθέσεις, αλλά του οποίου το ιστορικό επί του θέματος μπορεί να μην είναι προς όφελός του. Η αποδυνάμωση της δημοκρατικής κυβέρνησης ξεκίνησε πολύ πριν από την απόφαση του Μπάιντεν να αποσυρθεί από την προεδρική εκστρατεία υπέρ της αντιπροέδρου του Καμάλα Χάρις.
Οι επανειλημμένες προσπάθειες του υπουργού Εξωτερικών Antony Blinken για διαμεσολάβηση στην περιοχή απέτυχαν να φέρουν το παραμικρό αποτέλεσμα. Η μάταιη αμερικανική αναζήτηση για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, η οποία θα απελευθέρωσε ισραηλινούς ομήρους που συνελήφθησαν πριν από ένα χρόνο και θα έσωζε τις ζωές Παλαιστινίων αμάχων, έχει μετατραπεί σε μια ντροπιαστική ταπείνωση. Αφού καταπατούσε συνεχώς τις λίγες κόκκινες γραμμές του Μπάιντεν στη Γάζα, ο Νετανιάχου προσκλήθηκε στον Λευκό Οίκο τον Ιούλιο, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Ομοίως, ο Νετανιάχου απέρριψε περιφρονητικά την πρόταση των ΗΠΑ και της Γαλλίας για κατάπαυση του πυρός στον Λίβανο στα τέλη Σεπτεμβρίου, με την ελπίδα να γλιτώσει την πολιτικά παράλυτη και οικονομικά συντετριμμένη χώρα από μια άλλη δοκιμασία. Η αμερικανική κυβέρνηση έδωσε τελικά την εντύπωση ότι ακολουθεί για άλλη μια φορά το παράδειγμα του Ισραήλ, σχετικά με τους στόχους που θα μπορούσε να επιλέξει ο ισραηλινός στρατός ως απάντηση στα χτυπήματα του Ιράν εναντίον του Ισραήλ.
Με την πολυμέρεια σε κώμα, δεν μπορούμε παρά να αποδοκιμάσουμε την απροθυμία της Αμερικής να επηρεάσει την εξέλιξη των γεγονότων, ιδίως χρησιμοποιώντας τη στρατιωτική της βοήθεια προς το Ισραήλ ως μοχλό. Αυτό που έχουμε δει από την αποκλειστική χρήση βίας στη Μέση Ανατολή τις τελευταίες δεκαετίες θα πρέπει πράγματι να απαιτεί τη μέγιστη προσοχή.
