Ο Timo Tjahjanto μιλά για το The Shadow Strays του Netflix

Αν υπήρχε μια προτροπή AI πίσω από την τελευταία ταινία του Ινδονήσιου μαέστρου δράσης Timo Tjahjanto στο Netflix The Shadow Straysμάλλον θα πήγαινε κάπως έτσι: «Δώσε μου Τζον Γουίκ αλλά κάντε τις γυναίκες της Ινδονησίας με σπαθιά ούζι και σαμουράι — και πιο βάναυσα».

Όχι ότι τίποτα δεν μοιάζει καθόλου τεχνητό για τα σπλαχνικά κινητικά σκηνικά που εκρήγνυνται από την οθόνη σε όλο το τελευταίο μελόδραμα δράσης του καλτ κινηματογραφιστή.

Ο Tjahjanto έχει κερδίσει παγκόσμιους θαυμαστές με τις αδυσώπητα δημιουργικές χορογραφίες μάχης του, που χαρακτηρίζονται από φιλελεύθερες δόσεις υπερβίας που προκαλεί στρέβλωση. The Shadow Strays είναι η δεύτερη ταινία του για το Netflix, μετά την πιο κωμική Το μεγάλο 4στο πλαίσιο μιας εν εξελίξει συμφωνίας πολλών εικόνων. Πρόσφατα ολοκλήρωσε την παραγωγή του ντεμπούτου του στο Χόλιγουντ, το σίκουελ δράσης Κανείς 2με πρωταγωνιστές τους Bob Odenkirk, Sharon Stone και το RZA, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2025.

The Shadow Straysπου κυκλοφόρησε την Πέμπτη στο Netflix, είναι απίθανο να απογοητεύσει τις λεγεώνες των διεθνών θαυμαστών του σκηνοθέτη. Η ταινία αφηγείται την ιστορία μιας έφηβης γυναίκας δολοφόνου με την κωδική ονομασία 13, η οποία ανήκει σε ένα υπόγειο δίκτυο δολοφόνων γνωστών ως «οι Σκιές». Όταν ένα νεαρό αγόρι από τη γειτονιά του πρωταγωνιστή πέφτει θήραμα ενός αδίστακτου εγκληματικού συνδικάτου, 13 αψηφά τον μέντορά της για να τον σώσει – εξαπολύοντας οργή κόλασης από όλες τις κατευθύνσεις.

Παρά τη βαναυσότητά της, ο Tjahjanto περιγράφει την ταινία ως μια συγκαλυμμένη ταινία ενηλικίωσης — ως ένα βαθμό.

«Στο τέλος, πρόκειται για αυτόν τον χαρακτήρα που μαθαίνει το πιο δύσκολο μάθημα στη ζωή – ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα στον έλεγχό σου», εξηγεί. «Ακόμα και όταν προσπαθείς να κάνεις τα πράγματα καλύτερα, μπορεί απλώς να γίνουν χειρότερα».

Ο σκηνοθέτης είπε ότι πήρε το αστέρι του, την 20χρονη Aurora Ribero, αφού είδε την πρωτόγνωρη ερμηνεία της στο δράμα για νέους. Like & Share.

“Όταν πρόκειται για δράση, οποιοσδήποτε έχει τη θέληση και το πνεύμα να εκπαιδεύσει μπορεί τελικά να το εκτελέσει – αλλά δεν βλέπετε αυτή την ανθρωπιά σε κάθε ερμηνευτή”, λέει ο Tjahjanto. «Η Aurora έχει μια ορισμένη αθωότητα στα μάτια της που είναι μία στο εκατομμύριο».

Πράγματι, σε όλη τη διάρκεια Αδέσποτα σκιώνο Ribero ταλαντεύεται ανάμεσα σε στιγμές οδυνηρής ευθραυστότητας και αχαλίνωτης οργής. Το να χτυπήσεις και τις δύο αυτές νότες πειστικά είναι αυτό που κάνει τη δουλειά της ηθοποιού ιδιαίτερα εντυπωσιακή, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της.

«Μια από τις πτυχές που οι άνθρωποι τείνουν να υποτιμούν στη δημιουργία μιας ταινίας δράσης είναι το πόσο απαιτητική είναι σωματικά – και ακόμη περισσότερο για την Aurora σε αυτό το έργο, επειδή έπρεπε να συνεχίσει να βαδίζει σε μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στο να είναι ευάλωτο άτομο και μια πειστική φονική μηχανή», εξηγεί. «Το ταξίδι που έκανε πίσω από τη σκηνή ήταν εξίσου δύσκολο με αυτό που πέρασε στην οθόνη. Είναι εύκολο για τους ανθρώπους να θεωρούν αυτονόητο αυτό το είδος — να πουν, «Ω, είναι απλώς άλλο ένα Pow! Πάου! ταινία δράσης», αλλά η δέσμευση που απαιτεί είναι συγκλονιστική».

Ο Ribero, ο οποίος είχε μηδενική εμπειρία στον κινηματογράφο δράσης στο έργο, πέρασε τέσσερις μήνες εκπαίδευσης εντατικά με το βετεράνο χορογραφικό συνεργείο κασκαντέρ του Tjahjanto. Υπήρχαν στιγμές νωρίς στην προετοιμασία που χάλασε και αμφέβαλλε αν θα μπορούσε να συνεχίσει.

«Νομίζω ότι είναι ένα από τα πιο γενναία πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου», λέει. «Αισθάνθηκα τόσο χαμένος στην αρχή. Κάνω γιόγκα, οπότε νόμιζα ότι ήμουν αρκετά ευέλικτη, αλλά αποδεικνύεται ότι χρειαζόμουν και δύναμη. Αλλά μόλις μπείτε στη ροή της προπόνησης, χτίζετε μυϊκή μνήμη».

Ο Tjahajanto παραδέχεται ότι δύσκολα συμμορφώνεται με τα στερεότυπα του κινηματογράφου κασκαντέρ.

«Στην ταινία που μόλις γύρισα, Κανείς 2Νομίζω ότι πολλοί από τους κασκαντέρ του Χόλιγουντ και η ομάδα χορογραφίας περίμεναν να έρθει στο πλατό κάποιος μυώδης μάγκας με φόντο το ακροβατικό», λέει. «Αντίθετα, πήραν αυτόν τον αδύναμο Ασιάτη».

Και προσθέτει: «Είμαι γνωστός ως σκηνοθέτης δράσης, αλλά είναι αστείο γιατί τα είδη των ταινιών που προτιμώ πραγματικά είναι ανθρώπινα δράματα».

Ο σκηνοθέτης λέει ότι προσπάθησε να εμποτίσει το Αδέσποτα σκιώνχαρακτήρες με την ανθρώπινη πολυπλοκότητα που δεν θα ήταν παράταιρος σε ένα κλασικό του Akira Kurosawa. Αλλά ήθελε επίσης να δημιουργήσει έναν αδυσώπητο κόσμο για την ιστορία του – «πιο σκοτεινό και πιο κυκλοθυμικό, με μια neonoir αισθητική».

«Νομίζω ότι υπάρχει χώρος για βίαιους κινηματογράφους δράσης», εξηγεί. «Δεν πρέπει κάθε ταινία δράσης να είναι ταινία υπερήρωων. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις ταινίες με υπερήρωες. Αλλά οι ταινίες δράσης, τελικά, γίνονται για ενήλικες. Και θέλω οι μεγάλοι να το δουν αυτό και να μπορούν να πουν, «Ναι, αυτό συμβαίνει αν βάλεις ένα σπαθί στο λαιμό ενός ανθρώπου».

Ρωτήθηκε τι ελπίζει να μεταφέρει από τον κινηματογράφο δράσης της Ινδονησίας στο Χόλιγουντ με την επικείμενη δουλειά του με τον Odenkirk στο Κανείς 2ο Tjahajanto είναι ωμά: «Ελπίζω να είναι η βαρβαρότητα».