ΜΟ ichel Barnier προσπάθησε πρώτα και κύρια να μεταφέρει το στυλ διακυβέρνησής του στη δήλωση γενικής πολιτικής του την Τρίτη 1 Οκτωβρίου. σεβασμό και διάλογο» χωρίς ποτέ να υψώσει τη φωνή του, κρατώντας ως μάρτυρες τον γαλλικό λαό, που «δεν θα μας συγχωρούσε αν μείναμε ακίνητοι». Ήταν ένας τρόπος να αντιμετωπίσει την ευθραυστότητα της βάσης του, με όλες τις άλλες πολιτικές ομάδες να βρίσκονται σε ενέδρα.
Αυτή η μισόλογη άσκηση δεν σημαίνει παράδοση – το αντίθετο. Από την αρχή, ο Μπαρνιέ, ο οποίος προέρχεται από τις τάξεις του δεξιού κόμματος Les Républicains (LR), ξεχώρισε από τον Εμμανουέλ Μακρόν. Ο διάχυτος έπαινος του για τις συνδικαλιστικές και τις τοπικές αρχές, τις οποίες σκοπεύει να επαναφέρει στο παιχνίδι, είναι μια σιωπηρή κριτική στο στυλ διακυβέρνησης του προέδρου από πάνω προς τα κάτω. Η επιβεβαίωση, στον επόμενο προϋπολογισμό, ενός πρόσθετου φόρου σε μεγάλες εταιρείες που «κάνουν μεγάλα κέρδη» και «μιας εξαιρετικής συνεισφοράς» που ζητήθηκε από «τους πλουσιότερους Γάλλους» αποτελεί πρόκληση για τη φορολογική πολιτική που ισχύει τα τελευταία επτά χρόνια. Σε συνδυασμό με την εξοικονόμηση προϋπολογισμού, που θα αποτελέσει τα «δύο τρίτα» της προσπάθειας, αυτές οι δύο εισφορές στοχεύουν στην αντιμετώπιση ενός «κολοσσιαίου χρέους», που κρέμεται σαν «δαμόκλειο σπαθί».
Με ευγενικούς όρους, η απογραφή της δημοσιονομικής κατάστασης είναι ακόμη πιο αμείλικτη. Το τρίτο διάλειμμα αφορά τη διαχείριση του γαλλικού υπερπόντιου εδάφους της Νέας Καληδονίας: Ανακοινώνοντας την εγκατάλειψη της μεταρρύθμισης του εκλογικού σώματος και την αναβολή των τοπικών εκλογών, ο Μπαρνιέ έχει ως καθήκον να σβήσει τη φωτιά που άναψε η βιασύνη και οι γκάφες συσσωρεύτηκαν από τα Ηλύσια και την προηγούμενη κυβέρνηση.
Σε άλλους τομείς, ο πρωθυπουργός ήταν πιο ευγενικός, υιοθετώντας μερικούς από τους δρόμους που χάραξαν οι προκάτοχοί του για να αντισταθμίσει καλύτερα την εργασία, να βελτιώσει τη λειτουργία των σχολείων, να καταπολεμήσει τις ιατρικές ερήμους, να ανταποκριθεί στις αναταραχές στον αγροτικό τομέα, να αντιμετωπίσει τη στεγαστική κρίση και ενισχύσει την ασφάλεια.
Κάνοντας «με λίγα»
Όσον αφορά τη μετανάστευση, η δηλωθείσα προσέγγιση είναι σταθερή αλλά ρεαλιστική. Έρχεται σε αντίθεση με την επικίνδυνη επίθεση του υπουργού Εσωτερικών του, Bruno Retailleau, ο οποίος έχει ξεκινήσει μια σταυροφορία κατά του κράτους δικαίου, εισερχόμενος στο πολιτικό πεδίο της ακροδεξιάς. «Είμαι βαθιά συνδεδεμένος με την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του δικαστικού σώματος», υποστήριξε ο Μπαρνιέ. Ωστόσο, το γεγονός ότι χρειάστηκε περισσότερο από μία ώρα για να γίνει αυτός ο ισχυρισμός υπό τη μορφή δήλωσης αναδιατύπωσης δεν είναι καθόλου καθησυχαστικό.
Έγιναν νεύματα στους Πράσινους και τους αριστερούς με την ανάδειξη της περιβαλλοντικής κρίσης και τη διασφάλιση της συνέχειας των μεγάλων κοινωνικών μεταρρυθμίσεων. Δόθηκε υπόσχεση μελέτης της αναλογικής ψηφοφορίας. Αλλά στα περισσότερα θέματα, ο Μπαρνιέ παρέμεινε υπεκφυγός και ασαφής, γιατί όχι μόνο πρέπει να αρκεστεί στο «με λίγα», αλλά και το πολιτικό του περιθώριο ελιγμών είναι σχεδόν μηδενικό.
Η αριστερά, ως αντίδραση στη «δημοκρατική άρνηση» της οποίας θεωρεί τον εαυτό της θύμα, ετοιμάζεται να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας. Ωστόσο, ο πιο άμεσος κίνδυνος δεν πηγάζει από τις τάξεις της. Ούτε από εκείνους του ακροδεξιού Rassemblement National, που δεν ενδιαφέρεται πολύ για τα προβλήματα, ενώ η ηγέτιδα Μαρίν Λεπέν δικάζεται για ένα σύστημα ψεύτικων θέσεων εργασίας. Ο πρωταρχικός κίνδυνος προέρχεται από τις τάξεις του εύθραυστου συνασπισμού που υποτίθεται ότι υποστηρίζει τον Μπαρνιέ. Η LR θέλει μια ακόμη πιο δυναμική ρήξη πολιτικής, ενώ το στρατόπεδο Μακρόν αρνείται να δεχτεί τυχόν αυξήσεις φόρων. Όλα μένουν να τελειοποιηθούν πριν από την αποκάλυψη του νομοσχεδίου του προϋπολογισμού την επόμενη εβδομάδα, που θα είναι η πρώτη δοκιμή του Barnier, αλλά σίγουρα όχι η τελευταία του.
