Τον Ιούλιο, η NASA ακύρωσε την αποστολή της Volatiles Investigating Polar Exploration Rover (VIPER) στο φεγγάρι, αφού η ανάπτυξη πλαισιώθηκε από καθυστερήσεις και το κόστος είχε αυξηθεί. Μέχρι εκείνη τη στιγμή οι μηχανικοί της το είχαν συναρμολογήσει πλήρως και είχαν ολοκληρώσει κάποιες δοκιμές, αλλά η NASA κράτησε τη θέση της. Η ξαφνική απόφαση απογοήτευσε τους επιστήμονες. Το VIPER σχεδιάστηκε για να χαρτογραφήσει την κατανομή του νερού-πάγου στην περιοχή του νότιου πόλου της Σελήνης και τα εδάφη στα οποία εμφανίστηκε, σε διάστημα τριών μηνών. Συνολικά, το rover μεγέθους καροτσιού γκολφ επρόκειτο να εκτοξευθεί από έναν πύραυλο SpaceX Falcon Heavy και να αναπτυχθεί χρησιμοποιώντας το προσεδάφιο «Griffin» της Astrobotic, το οποίο θα διαχειριζόταν όλα μέσω του προγράμματος Commercial Lunar Payload Services της NASA. Η προσγείωση στο φεγγάρι είναι μια δαπανηρή, χρονοβόρα άσκηση. Η απόφαση της NASA να ακυρώσει το VIPER σε αυτό το τελευταίο στάδιο, επέστησε την προσοχή της Επιτροπής Επιστήμης, Διαστήματος και Τεχνολογίας της Βουλής των ΗΠΑ και της ευρύτερης διεθνούς κοινότητας, η οποία βλέπει στην απουσία του VIPER μια ευκαιρία για το ολοένα και πιο περίπλοκο σεληνιακό πρόγραμμα της Κίνας να πρωτοστατήσει. Η βιασύνη του κόσμου πίσω στο φεγγάρι προσφέρει δυνητικά σημαντικά εμπορικά και γεωπολιτικά κέρδη. Το VIPER αναμενόταν να είναι ένα βασικό συστατικό του «σεληνιακού άξονα» υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που ορίζεται από τις Συμφωνίες της Άρτεμις, οι οποίες συγκαταλέγουν την Ινδία μεταξύ των ηγετών της. Ωστόσο, η Ινδία έχασε ένα τέχνασμα όταν, στις 18 Σεπτεμβρίου, το υπουργικό συμβούλιο της Ένωσης ενέκρινε πρόταση από τον Ινδικό Οργανισμό Διαστημικής Έρευνας (ISRO) για την έναρξη της δεύτερης φάσης του σεληνιακού προγράμματος της χώρας με το Chandrayaan-4, μια αποστολή δείγματος επιστροφής.
Λίγες στιγμές αφότου το σκάφος Chandrayaan-3 κατέβηκε στην επιφάνεια της Σελήνης στις 23 Αυγούστου 2023, ξέσπασαν αναφορές που υποστήριζαν ότι η Ινδία είχε και πάλι παραδεχτεί τον εαυτό της σε μια μικρή, ελίτ ομάδα χωρών που πέτυχαν μια αυτόνομη ομαλή προσγείωση στη Σελήνη. Αλλά τέτοιες διακηρύξεις παραβλέπουν τα σημαντικά κενά μεταξύ των διαστημικών υπηρεσιών αυτών των χωρών από επιχειρησιακή προοπτική. Μια σχετική διαφορά είναι ότι το ISRO δεν είναι σε θέση να εκτελέσει πολλές εμβληματικές αποστολές παράλληλα. Αντίθετα, ακολουθεί έναν ρυθμό «μιας σημαντικής αποστολής τη φορά» που, σε αντάλλαγμα για τη μεγιστοποίηση της αποδοτικότητας της χρήσης των πόρων, αφήνει τον οργανισμό ανίκανο να κάνει ελιγμούς γρήγορα για να ανταποκριθεί σε νέες ευκαιρίες. Αν ήταν σε θέση, η ISRO θα μπορούσε να είχε ζητήσει την έγκριση του υπουργικού συμβουλίου για την αποστολή «Lunar Polar Explorer» που σχεδιάζει με τον Ιάπωνα ομόλογό της, να προσγειώσει ένα rover στη Σελήνη για να εκτελέσει πολλές από τις κρίσιμες εργασίες που αναμενόταν η VIPER, ειδικά για την αναζήτηση μεγάλα κοιτάσματα νερού-πάγου. Ακόμη και τώρα, το περιστατικό VIPER θα πρέπει να υπενθυμίζει στο Κέντρο ότι παρά την επεκτεινόμενη κατανομή και τους νέους τρόπους χρηματοδότησης που βρίσκονται στο προσκήνιο, το ινδικό διαστημικό πρόγραμμα χρειάζεται περισσότερους πόρους για να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές του.
Δημοσιεύθηκε – 01 Οκτωβρίου 2024, 12:30 π.μ. IST
