Είμαστε τώρα στην εποχή που ούτε ξέρουμε ούτε μέσα. Πώς πρέπει να ντυνόμαστε, εννοώ. Ξαφνικά ένα πρωί υπάρχει μια πρέζα στο μάγουλο. Το τσίμπημα είναι κρύο και γραμμένο φθινόπωρο. Γάντια λοιπόν, μάλλινο πουλόβερ. Έτοιμοι για πρωινή βόλτα. Το μεσημέρι είναι πιο ήπιο, αλλά το βράδυ μπαίνει ξανά το φθινόπωρο.
Κάποιοι εξακολουθούν να φοράνε σορτς (ανδρικά) και σαγιονάρες. Τους βλέπεις να σπεύδουν στα αρτοποιεία τα πρωινά του Σαββατοκύριακου και οι τρίχες στα πόδια τους ξεχωρίζουν ίσια φοβούμενοι το κρύο. Ίσως όμως να σκληρύνουν, νομίζω, ή να διαμαρτυρηθούν για την περίοδο των Χριστουγέννων που ξεκίνησε. Ναι, τα αστέρια του Advent και οι μπάλες του χριστουγεννιάτικου δέντρου αναβοσβήνουν ήδη στα πολυκαταστήματα και ήρθε η ώρα να κλείσετε χριστουγεννιάτικα τραπέζια. Ανακοινώνονται και χριστουγεννιάτικες συναυλίες.
– Γιατί η βιασύνη, λέω στον δασύτριχο ντάκ Ντάγκλας. Γιατί;
Με κοιτάζει με ένα βλέμμα δέσμευσης που όμως μπορεί να ερμηνευθεί και ως «υπάρχει ίσως μια φέτα λουκάνικου;».
Υποψιάζομαι ότι ο Ντάγκλας δεν έχει τίποτα εναντίον των Χριστουγέννων, τουλάχιστον επιτρέπει στον εαυτό του ευτυχώς να είναι ντυμένος με ένα κόκκινο κολιέ που αναβοσβήνει για να φαίνεται στο φθινοπωρινό σκοτάδι.
– Ο Διαφωτισμός είναι ίσως και η αγαπημένη σας περίοδος, του λέω καθώς κάθομαι με τη μύτη μου στα βιβλία ιστορίας των ιδεών μου.
Δεν του αρέσει να κάθομαι και να διαβάζω. Μετά έρχεται και βάζει το μακρόστενο κεφάλι του πάνω από τις σελίδες του βιβλίου και μένει εκεί σαν παγωμένος σελιδοδείκτης. Άλλες φορές κάθεται ένα μέτρο μακριά μου και κοιτάζει το βλέμμα. Είναι χειρότερο από το θυμωμένο παιχνίδι με τον Kristian Luuk.
-Τι είναι, λέω. Τι θέλετε;
Συνεχίζει να αστράφτει με μια στωική ηρεμία.
– Ξέρεις τη στωικότητα Ντάγκλας; ρωτάω.
Η λάμψη συνεχίζεται.
Τα παρατάω, φοράω τα εξωτερικά μου ρούχα και του κρεμάει το κολιέ της ντίσκο που αναβοσβήνει. Έξω συναντάμε μια χρυσόμαλλη σκύλα. Οι σγουρές σκύλες είναι η αγαπημένη ράτσα του Ντάγκλας. Κουνάει την ουρά του δυναμικά, κάνει αντρικές βολές για να δείξει την αρρενωπότητά του και τρυπώνει το σγουρό στο αυτί. Ίσως να ψιθυρίζει κάτι.
– Ναι, κι εσύ δεν είσαι επίκουρος, λέω όταν πάμε σπίτι. Δεν υποστηρίζουν επηρεασμένο πάθος αυτού του είδους που μόλις δείξατε.
Αλλά σαν αληθινός Στωικός, ο Ντάγκλας δεν ενδιαφέρεται για τις απόψεις μου. Εμπιστεύεται τη δική του λογική και τον αυτοέλεγχο σε αιχμηρές καταστάσεις.
Διαβάστε περισσότερες σειρές σπιτιών του Ståhlis, για παράδειγμα σχετικά με μια σπάνια συσσώρευση εκατοντάδων dachshunds.
