Χρειάζεται ένα χωριό, και μετά κάποιοι, για να φτιάξουν τα μπουφάν Tilla’s Kabira και Rosa. Τα μοναδικά κομμάτια διαθέτουν κλωστή και μεταλλικό κέντημα, αναστρέψιμα σχέδια και πολλαπλούς χρωματισμούς. Η συνονθύλευμη βάση είναι ένα αποκορύφωμα, ραμμένο από γυναίκες από το χωριό Pindharada κοντά στο Gandhinagar, χρησιμοποιώντας υπολείμματα υφασμάτων και κοψίματα από τα αρχεία της ετικέτας με έδρα το Ahmedabad.
«Ως στούντιο σχεδιασμού ρούχων, παράγουμε πολλά απορρίμματα κοπής», λέει ο Aratrik Dev Varman, σχεδιαστής και ιδρυτής της Tilla. «Έχω μαζέψει, με τα χρόνια, πολύ συνειδητά κάθε κομμάτι σκραπ, ελπίζοντας ότι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε κάτι από αυτό». Μια συζήτηση με τον Jaai Kakani, ο οποίος διευθύνει τη ΜΚΟ Soach, σχετικά με την αναβάθμιση των δεξιοτήτων των γυναικών της υπαίθρου, οδήγησε σε ένα έργο όπου ο Dev Varman και η ομάδα του δημιούργησαν μια εκπαιδευτική ενότητα για το ράψιμο. Η συνεργασία κορυφώθηκε με τη συλλογή «Recycle» της δισκογραφικής, που περιλαμβάνει σακάκια και φορέματα. Ο Dev Varman συνεχίζει να εργάζεται στην Pindharada και σχεδιάζει να επεκταθεί σε παπλώματα και υφαντουργία.
Μπουφάν Tilla’s Kabira and Rosa | Φωτογραφία: Rohan Doshi
Aratrik Dev Varman | Φωτογραφία: Rohan Doshi
Καθώς οι συνειδητοί στόχοι χειροτεχνίας και μηδενικών αποβλήτων κυριαρχούν στη σχεδιαστική σκέψη, οι ετικέτες μόδας γίνονται όλο και πιο προσεκτικοί στα απόβλητα. Πριν από μια δεκαετία, ο αριθμός των ενδυμάτων που παράγονται στον κόσμο ξεπέρασε τα 100 δισεκατομμύρια και μια έκθεση της Παγκόσμιας Ατζέντας Μόδας του 2017 υπολόγιζε ετήσιο αριθμό 92 εκατομμυρίων τόνων κλωστοϋφαντουργικών απορριμμάτων παγκοσμίως. Αυτοί οι αριθμοί εξακολουθούν να αναφέρονται, αν και ο όγκος τόσο της παραγωγής όσο και των απορριμμάτων πιθανότατα έχει αυξηθεί από τότε. Η Ινδία είναι μεταξύ των κορυφαίων περιοχών στον κόσμο για την προμήθεια ειδών ένδυσης και κλωστοϋφαντουργίας και σύμφωνα με μια έκθεση του 2022 της Fashion for Good, αντιπροσωπεύει το 8,5% των παγκόσμιων απορριμμάτων κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων — με περίπου 7.793 κιλά-τόνους που παράγονται κάθε χρόνο.
Σχεδιαστές και ανακυκλωμένο συνονθύλευμα
Η διαδικασία κατασκευής ενδυμάτων αποδίδει πολλά υπολείμματα, από υφάσματα μέχρι στολίδια. Ένας αριθμός εγχώριων ετικετών – τόσο μεγάλες όσο και μικρές – επαναχρησιμοποιούν αυτά τα απόβλητα παραγωγής χρησιμοποιώντας μεθόδους που κυμαίνονται από παραδοσιακές τεχνικές έως πειράματα υλικών. Πάρτε για παράδειγμα, το House of Anita Dongre, το οποίο παράγει 2.000 κιλά κλωστοϋφαντουργικών απορριμμάτων κάθε μήνα (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις στον ιστότοπό του). Η εταιρεία, γνωστή για τα προσεκτικά σχέδια και τις πρωτοβουλίες αειφορίας της, συνεργάζεται με οργανισμούς όπως η Goonj, μια ΜΚΟ που αναλαμβάνει την ανακούφιση από καταστροφές και την ανθρωπιστική βοήθεια, και τη NEPRA (Εθνική Ρυθμιστική Αρχή Ηλεκτρικής Ενέργειας) και τη δική της μονάδα προσαρμογής για τη δημιουργία Γκοντάρης (παπλώματα), τσάντες και άλλα είδη.
Σχεδιαστές όπως οι Amit Aggarwal, Urvashi Kaur και Bodice by Ruchika Sachdeva έχουν συνεργαστεί με το Paiwand Studio για να φτιάξουν συλλογές κάψουλας από τις υπερβολές παραγωγής τους. Στο στούντιο που εδρεύει στη Noida, η ανακύκλωση απορριμμάτων είναι μια πολυεπίπεδη λειτουργία. Τα υπολείμματα κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων που προέρχονται από τη βιομηχανία και τις ομάδες χειροτεχνίας υφαίνονται στο χέρι σε νέα υφάσματα και γίνονται ενδύματα.
Amit Aggarwal
Την περασμένη εβδομάδα, ο Aggarwal παρουσίασε τη συλλογή του ANTEVORTA στην εβδομάδα ραπτικής της Hyundai India, η οποία, σύμφωνα με την υπογραφή του, χρησιμοποιούσε βιομηχανικά υλικά και ανακυκλωμένα φύλλα πολυμερούς. «Δουλέψαμε με τους αγαπημένους Benarasi saris (για την ANTEVORTA). Οι χαρακτηριστικές μας τεχνικές κορδονιών ενίσχυσαν το ύφασμα και έδωσαν νέα πνοή σε αυτά τα πανάρχαια υφάσματα», λέει ο σχεδιαστής. «Χρησιμοποιούμε επίσης τεχνικές όπως η σύντηξη, η τήξη και η ραφή για τη συγχώνευση υλικών με αντίθεση, όπως το πολυαιθυλένιο με τσαντέρι.»
Ο couturier Varun Bahl έχει αναπτύξει μια υπογραφή συνονθύλευμα από τα αρχειακά του κομμάτια, ενσωματωμένα στο lehengas, sherwanis, σακάκια και σάρι. «Χρησιμοποιούμε τα ίδια κεντήματα και τα ίδια αρχεία (στολίδια) για να δημιουργήσουμε ανακυκλωμένη μόδα, καθώς και παλιότερες κλωστές και κουμπιά», λέει ο Bahl, ο οποίος παρουσίασε για πρώτη φορά τέτοια σχέδια κατά τη διάρκεια του lockdown. «Φέτος έχει γίνει το 30% της συλλογής μας και πολύ σύντομα θα είναι το 50%.
Τα ανακυκλωμένα σχέδια συνονθύλευμα του Bahl
Βαρούν Μπαλ
Παπλώματα για τη νίκη
Τα υπολείμματα παραγωγής είναι αναπόφευκτα, ακόμη και σε συνειδητά στούντιο. «Υπάρχει μικρή σπατάλη στον τρόπο που σχεδιάζουμε ρούχα», λέει ο Chinar Farooqui, ιδρυτής της ετικέτας ρούχων Injiri. «Αυτό που περισσεύει είναι το yardage, το οποίο συνήθως έρχεται σε μήκη 11 μέτρων από υφαντές χειροποίητου αργαλειού. Μετά την κατασκευή ενός ενδύματος, οι τελευταίες 10 έως 20 ίντσες τείνουν να παραμένουν.»
Στα κεντρικά γραφεία της Injiri’s Jaipur, η ομάδα ανακυκλώνει τα υπολείμματα για έως και ένα χρόνο μετά από μια συλλογή. «Τα παπλώματα και τα στρώματα είναι η καλύτερη εφαρμογή γιατί καταναλώνουν πολλά υφάσματα — ένα πάπλωμα απαιτεί 9-10 μέτρα υφάσματα και τα στρώματα μπορούν να πάρουν 5-6 μέτρα», λέει. «Προσθέτουμε επίσης αξία στα σχέδια, με κοψίματα και απλικέ». Τα ανακυκλωμένα παπλώματα της ετικέτας ξεχωρίζουν για τους εκλεκτικούς συνδυασμούς τους — το ένα πάπλωμα είναι χρωματισμένο με υφάσματα σε περισσότερες από δώδεκα αποχρώσεις, ενώ τα απλικαρισμένα βοτανικά σχήματα σε σκούρα χρώματα αντισταθμίζουν μια ιβουάρ βάση στο άλλο.
Ο Τσινάρ Φαρούκι του Ιντζίρι | Φωτογραφία: Julie Hall
Παπλώματα εισαγωγής
Η επιλογή του Injiri να κάνει παπλώματα και στρώματα έχει τις ρίζες του στην παράδοση. Κοινότητες σε όλη την Ινδία, από το Γκουτζαράτ έως τη Βεγγάλη, ανακυκλώνουν παλιά ρούχα και αδέσποτα μπαλώματα σε είδη οικιακής χρήσης. Και η μοναδικότητα τέτοιων υφασμάτων είναι και σημείο πώλησης και πρόκληση. «Πρέπει να εξετάσουμε τα logistics όπως ο χώρος και η οργάνωση των υφασμάτων», λέει ο Farooqui. «Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν δύο όμοια κομμάτια, χρειάζεται ενέργεια και χρόνος για να συλλάβουμε προϊόντα που λειτουργούν». Η Injiri επιδιορθώνει καινούργια γάρδια από αυτά τα υπολείμματα και πρόσφατα δημιούργησε μια σειρά από μπουφάν.
Ετικέτες σχεδιαστών όπως οι Ekà και péro χρησιμοποιούν τα απόβλητα παραγωγής με ευφάνταστους τρόπους, από ρούχα μέχρι συσκευασίες. «Κάνουμε πολλές δραστηριότητες γύρω από τα υφάσματα που έχουν απομείνει. Υπάρχουν τρεις γραμμές διάχυσης που χρησιμοποιούν σκραπ. Το Eka Core χρησιμοποιεί παλιά αρχειακά υφάσματα και τα επαναχρησιμοποιεί, όπως η επιτύπωση και η βαφή», λέει η Rina Singh της Eka. Τα υφάσματα ενσωματώνονται επίσης στην οικιακή και παιδική σειρά τους, στη συσκευασία και στις διαδικασίες εκτύπωσης μπλοκ της ετικέτας.
Εργασία με υπολείμματα
Οι σχεδιαστές ενσωματώνουν επίσης τα υπολείμματα σε νέα ρούχα. Για τους Harshna Kandhari και Mannat Sethi, συνιδρυτές της αναδυόμενης ετικέτας Graine με έδρα το Δελχί, το κλειδί βρίσκεται στην εισαγωγή λεπτών λεπτομερειών και αρθρωτών στοιχείων, όπως αποσπώμενα στρώματα. «Υπάρχει μια ικανοποίηση που νιώθουμε, καθώς μπορούμε να μαζέψουμε τα απόβλητα από τη μάρκα και να τα ξαναφαντάσουμε», λέει ο Sethi. Μία από τις υπογραφές της Graine είναι το σακάκι River, το οποίο παρουσίασε η ετικέτα πριν από δύο χρόνια, ράβοντας τα υπολείμματα οργάντζας για να δημιουργήσουν μοτίβα με υφή. Πιο πρόσφατα, στο Sublime Jacket Dress της συλλογής τους Άνοιξη/Καλοκαίρι 2024, «κάναμε επίσης τσέπες με άχρηστα υφάσματα στα οποία προσθέσαμε τσικανκάρι», λέει ο Sethi, ο οποίος τώρα επαναχρησιμοποιεί μεταλλικά μέρη και απορρίμματα στολίδια.
Ένα ρούχο από την Graine
Ο Jebin Johny, ιδρυτής της ετικέτας Jebsispar, εφιστά την προσοχή σε ένα άλλο είδος απορριμμάτων παραγωγής: τα ελαττωματικά εμπριμέ υφάσματα. «Κάποτε έλαβα μια παρτίδα σάρι που δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί λόγω προβλημάτων εκτύπωσης», θυμάται. Αυτά περιλάμβαναν, μεταξύ άλλων, τις στάμπες του St. Thomas με την υπογραφή της ετικέτας από τη συλλογή «Nasrani» και μοτίβα από τη σειρά «Kathakabuki». Ο Johny ενσωμάτωσε σταδιακά στοιχεία από αυτά τα σάρι ως statement μοτίβα χρησιμοποιώντας τεχνικές απλικέ σε φορέματα και ξεχωριστά ως μέρος της συλλογής «Kintsugi», τα οποία είναι πλέον μεταξύ των μπεστ σέλερ του Jebsispar. «Εργάζομαι επίσης σε μια νέα συλλογή χρησιμοποιώντας όλα τα υπολείμματα και τα υπολείμματά μας», λέει.
Το ανακυκλωμένο φόρεμα του Jebsispar
Σπάσε τον Τζόνι
Επαναχρησιμοποίηση Μπαντάνι νήμα
Στην εταιρεία Studio Medium που εδρεύει στο Δελχί, προσφέρονται καινοτομίες υλικών από απόβλητα στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Future Tense. Η πιο χαρακτηριστική του προσφορά είναι ένα υλικό που δημιουργείται από τα νήματα που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή Μπαντάνι και υφάσματα βαφής, και συνήθως απορρίπτονται μετά. «Το (απόβλητο νήματος) αποκτά μορφή και υφή λόγω του τρόπου χρήσης του», λέει ο ιδρυτής Riddhi Jain, ο οποίος ανέπτυξε για πρώτη φορά αυτά τα υφάσματα ως φοιτητής στο Εθνικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας Μόδας (NIFT) πριν από μια δεκαετία. «Φέρει μια ανάμνηση της διαδικασίας που πέρασε και αυτό ήταν πάντα συναρπαστικό για εμάς».
Ο Jain έχει εφαρμόσει το υλικό για να δημιουργήσει ρούχα, έπιπλα, ταπετσαρίες, μικρά αγαθά και υφαντουργία. Σύμφωνα με τη μάρκα, κάθε κλωστοϋφαντουργικό ύφασμα ή ένδυμα από απορρίψεις χρησιμοποιεί κατά μέσο όρο 1,5 κιλό απόβλητα προκαταναλωτικής κατανάλωσης. η ομάδα έχει χρησιμοποιήσει πάνω από 300 κιλά νήματα και κοψίματα μέχρι στιγμής. «Χρειάστηκε χρόνος και πειραματισμοί για να καταλάβουμε την επεκτασιμότητα και τα μέσα επαναχρησιμοποίησης σε τακτική βάση», λέει. Αυτό περιελάμβανε την κατασκευή νέων σχεδίων και την εκπαίδευση τεχνιτών για να αναλάβουν τις εργασίες. «Τώρα εργαζόμαστε πολύ σκληρά σε μια συλλογή που είναι εντελώς μονόχρωμη». Ένας ιστότοπος Future Tense είναι επίσης στα σκαριά.
Riddhi Jain
Μπαντάνι κλωστές
Ένα σακάκι Future Tense
Εντάσεως εργασίας
Η δημιουργία υποδομής ανακύκλωσης απαιτεί χρόνο και πόρους. Το Paiwand Studio στοχεύει να εξυπηρετήσει αυτήν την ανάγκη, συμβουλεύοντας σχεδιαστές, επωνυμίες και εξαγωγικούς οίκους για τη διαχείριση απορριμμάτων και δημιουργώντας ανακυκλωμένα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα και συλλογές καψουλών χρησιμοποιώντας τα απόβλητά τους. Η ιδρυτής και δημιουργική διευθύντρια Ashita Singhal σημειώνει ότι η ανάπτυξη νέων κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων μπορεί να είναι μια δαπανηρή διαδικασία για τις μάρκες. στο στούντιό της, η διαδικασία περιλαμβάνει τον καθαρισμό και τη διαλογή των απορριμμάτων με βάση το χρώμα και τις πρώτες ύλες, τη δημιουργία λωρίδων και μασουριών που στη συνέχεια υφαίνονται στο χέρι ή κεντούνται για τη δημιουργία νέων πρώτων υλών για ρούχα.
Ashita Singhal
Οι πρόσθετες ανθρωποώρες και η εντατική παραγωγή αυξάνουν το κόστος κατασκευής στο ίδιο βαθμό με την παραγωγή μιας κανονικής συλλογής. Αυτό με τη σειρά του επηρεάζει τις τιμές λιανικής. «Αλλά αν όλοι χρησιμοποιήσουν και ανακυκλώσουν τα απορρίμματά τους, θα αλλάξει δραστικά τα πρότυπα κατανάλωσης υλικών», λέει. «Μπορεί να εξοικονομήσει κόστος, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να επηρεάσει θετικά το περιβάλλον. Οι μικρές προσπάθειες φέρνουν μεγάλες αλλαγές».
Ο συγγραφέας και ο εκδότης εδρεύει στο Δελχί.
Δημοσιεύθηκε – 02 Αυγούστου 2024 11:37 π.μ. IST
