Η κυβέρνηση είναι πεπεισμένη στη δημιουργία άλλων εκατομμυρίων θέσεων εργασίας το 2025 και το 2026 μέχρι να φτάσει τα 23 εκατομμύρια. Ακριβώς μισό εκατομμύριο κάθε χρόνο, “διατηρώντας το ρυθμό του 2024”, όπως ο Υπουργός Οικονομίας, ο Carlos Body, έχει παραδεχτεί τη συνέντευξη Τύπου μετά το Συμβούλιο Υπουργών που ενέκρινε τη μείωση της εργάσιμης ημέρας. Πέρυσι, έκλεισε με σχεδόν 21,9 εκατομμύρια απασχολημένους.
Η νέα μακροοικονομική εικόνα του εκτελεστικού συνασπισμού σχεδιάζει την οικονομική ανάπτυξη (του ΑΕΠ) 2,6% φέτος και το 2,2% επόμενο, σύμφωνα με τον Υπουργό Οικονομίας τη Δευτέρα. Το INE προχώρησε την περασμένη εβδομάδα αύξηση 3,2% το 2024, πάνω από όλες τις προσδοκίες που έγιναν καθ ‘όλη τη διάρκεια του περασμένου έτους. Αυτή η άσκηση αρχίζει με την ίδια δυναμική. Με το 2,6%που προβάλλεται, το εκτελεστικό εξοπλισμό υπερβαίνει την τελευταία πρόβλεψη της Τράπεζας της Ισπανίας και του AIREF, 2,5%, και εκείνων του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΟΟΣΑ, του 2,3%.
Με αυτές τις προβλέψεις προόδου του ΑΕΠ και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, η κυβέρνηση προάγει ότι το ποσοστό ανεργίας θα μειωθεί κάτω από το 10%, ενώ ο ενεργός πληθυσμός συνεχίζει να αυξάνεται, ειδικά λόγω της ενσωμάτωσης των μεταναστών στην αγορά εργασίας, ένα από τα κύρια πλεονεκτήματα της χώρας μας.
Επιπλέον, ο υπουργός Carlos Corps υπογράμμισε τα κέρδη από την αγοραστική δύναμη από το 2023 για τον μετριοπάθεια του πληθωρισμού και την πορεία των μισθών αυξήσεων 3,7% το 2025 και 2,8% το 2026, από 4,8% του 2024 (πάντα κατά μέσο όρο).
Είναι αλήθεια ότι τα θετικά μακροοικονομικά δεδομένα συγκρούονται πάντα με μια θεμελιώδη κριτική, ότι οι προστιθέμενοι αριθμοί και οι εθνικές λογιστικές αποκρύπτουν ιστορίες επισφαλής και ευπάθειας και που δεν μετρούν την εξέλιξη της ευεξίας όλων των οικογενειών και την ανάπτυξη όλων των εταιρειών και αυτόνομο.
Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι με τη στάσιμη οικονομική δραστηριότητα στη Γερμανία και με τη Γαλλία πολιορκημένη από αβεβαιότητες, η Ισπανία είναι η θετική εξαίρεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και αυτό αντικατοπτρίζεται σε άλλες αδιανόητες αναλογίες πριν από μια δεκαετία. Για παράδειγμα, η Ισπανία λαμβάνει διπλές ξένες επενδύσεις που η Γερμανία, η Ιταλία και η Γαλλία.
Σύμφωνα με τη συνάρτηση της Funcas, οι “άμεσες ξένες επενδύσεις” στη χώρα μας αυξήθηκαν τα τελευταία χρόνια στο 3% του ΑΕΠ, κατά μέσο όρο, το 2023 και το 2024. Εν τω μεταξύ, στη Γερμανία έχει μειωθεί στο 1%, στη Γαλλία στο 0.7 % και στην Ιταλία 1,4%. Πάντα σε σχέση με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν κάθε χώρας, όχι σε απόλυτες ποσότητες, όπως φαίνεται στο πρώτο γράφημα αυτών των πληροφοριών.
Όπως φαίνεται επίσης στη σημαντική ανάπτυξη των εξαγωγών μη -τουριστικών υπηρεσιών, δεν είμαστε πλέον απλώς μια χώρα «ήλιου και παραλίας» για το εξωτερικό. Αυτό σημαίνει ότι το καλά γνωστό “ιδιωτικό επενδυτικό έλλειμμα είναι κυρίως από εθνικό χαρακτήρα: οι λιγότερο επιρρεπείς εταιρείες που επενδύουν είναι οι Ισπανοί, ειδικά οι μικρές επιχειρήσεις που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του παραγωγικού μας υφάσματος”, συνεχίζει το άρθρο Funcas. Αυτή η επένδυση στο κεφάλαιο είναι αυτό που η κυβέρνηση αναμένει να διεγείρει το 2025 (το κίτρινο μπαρ στο γράφημα που ακολουθεί αυτή την παράγραφο).
Η νέα μακροοικονομική εικόνα της κυβέρνησης υποστηρίζει επίσης την αύξηση του ΑΕΠ σε αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας (κίτρινο μπαρ στο ακόλουθο γράφημα) και αναλαμβάνει τη μείωση της εγκεκριμένης εργάσιμης ημέρας (μπλε μπαρ) αυτή την Τρίτη στο Συμβούλιο Υπουργών.
Της «μακροεντολής» στην πραγματική οικονομία των οικογενειών
Προς το παρόν, εκτός από τη δύναμη του ξένου τομέα, η πρόοδος του ΑΕΠ τροφοδοτεί επίσης άλλους άξονες. Το ένα είναι η άφιξη των μεταναστών και η ενσωμάτωσή τους στην αγορά εργασίας. Άλλες, οικονομικές, δημόσιες πολιτικές δαπανών, οι οποίες υποστήριξαν τις οικογένειες και τις εταιρείες τα τελευταία χρόνια. Τα μέτρα προστασίας των εσόδων – από τη δημόσια χρηματοδότηση του ERTE στην πανδημία, στην άνοδο του SMI από το 2018, μέσω της μεταρρύθμισης εργασίας ή συνταξιοδότησης – που έχουν επιτύχει δύο πράγματα.
Πρώτον, διαρθρωτικές αλλαγές όπως η μείωση της χρονικότητας στην πρόσληψη. Δεύτερον, μαζί με πιο συγκεκριμένα μέτρα, κατάφεραν να ανακουφίσουν τις συνέπειες της κρίσης ενέργειας και πληθωρισμού των τελευταίων ετών, προωθώντας την κατανάλωση και υποστηρίζοντας την επένδυση των εταιρειών. Τέλος, η ανάπτυξη των ευρωπαϊκών κεφαλαίων του Σχεδίου Ανάκτησης διεγείρει αυτό το τελευταίο στοιχείο του ΑΕΠ, αν και εξακολουθεί να είναι το πιο καθυστερημένο από το 2019.
