ΕΝΑΟ Lexandre O’Neill θα βρει έναν καλύτερο τίτλο. Θα χρειαζόταν, για παράδειγμα, στο πίσω μέρος του Camões για την ανησυχία του κόσμου και να περάσει από εκεί σε κάτι ενοχλητικό. Με αυτόν τον τρόπο, θα εισήγαγα μια ποιητική μουσικότητα που δεν είναι σε κανέναν. Παρεμπιπτόντως, η μουσική – ή μάλλον το τραγούδι – αντιπροσωπεύει έναν τρόπο αποπλάνησης του αναγνώστη με βάση τον ήχο των λέξεων. Επίσης, εδώ, ο O’Neill θα μπορούσε να δώσει μια πιο πειστική εξήγηση, διανομή με τίτλους και διπλωμάματα. Εν πάση περιπτώσει, καθώς είμαι μικρός αναγνώστης ή τίποτα εξειδικευμένο στο έργο του, ομολογώ τον ερεθισμό μου ενάντια στη δυνατότητα υποβολής της ποίησης σε πομπώδη πλέγματα, ζήτησα από ακαδημαϊκές αναφορές.
