Στο Μπακού, οι διαπραγματευτές βρίσκονται τώρα αντιμέτωποι με ένα βουνό για να ανέβουν. Την Τετάρτη, 13 Νοεμβρίου, οι Αιγύπτιοι και Αυστραλοί συνδιαμεσολαβητές πρότειναν δύο ακόμη πολύ μεγάλες εκδόσεις του κύριου κειμένου για αυτό το 29ου Διάσκεψη των Μερών για την Κλιματική Αλλαγή (COP29), ο Νέος Συλλογικός Ποσοτικοποιημένος Στόχος (NCQG). Στη δεύτερη, η οποία θα χρησιμεύσει ως βάση για τις διαπραγματεύσεις, απομένουν να αποφασιστούν 90 επιλογές και υποεπιλογές. Μια απείρως πολύπλοκη διπλωματική εξίσωση σε ένα κρίσιμο θέμα: Η βοήθεια που θα δοθεί στις αναπτυσσόμενες χώρες για τη χρηματοδότηση της κλιματικής τους μετάβασης.
«Είμαστε πολύ ανήσυχοι γιατί υπήρχε περισσότερο από ένα χρόνο προετοιμασία για αυτό το κείμενο και όλα απορρίφθηκαν ως βάση για διαπραγματεύσεις», σχολίασε ο Jacob Werksman, επικεφαλής διαπραγματευτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Πέμπτη, αναφερόμενος στο πρώτο προσχέδιο που σαρώθηκε. εκτός από τις αναπτυσσόμενες χώρες την Τρίτη. “(Το κείμενο) έχει ακόμα περισσότερες από 30 σελίδες. Είμαστε πολύ μακριά από το σπίτι κατευθείαν.”
Με άλλα λόγια, οι επόμενες μέρες υπόσχονται να είναι επικίνδυνες για τους διαπραγματευτές από τις 197 χώρες που συγκεντρώθηκαν στο Αζερμπαϊτζάν. Μετά την αποχώρηση των ηγετών του κόσμου που μίλησαν την Τρίτη και την Τετάρτη, πρέπει τώρα να καθαρίσουν το πεδίο από εναλλακτικές πριν φτάσουν οι υπουργοί στα μέσα της εβδομάδας της 18ης Νοεμβρίου, οι οποίοι θα επιχειρήσουν να ολοκληρώσουν τις διαπραγματεύσεις. «Θα προσπαθήσουμε να τους αφήσουμε όσο το δυνατόν λιγότερα να κάνουν», ελπίζει ο Werksman. “Παραμένουμε αισιόδοξοι. Μπορούμε να ολοκληρώσουμε αυτό το έργο εγκαίρως.”
«Ένα είδος χορογραφίας»
Όσον αφορά τον πυρήνα του εγγράφου, με άλλα λόγια το συνολικό ποσό χρηματοδότησης και τις πηγές των χρημάτων για τα επόμενα 10 χρόνια, το κείμενο θέτει τρεις κύριες επιλογές στο τραπέζι. Αυτές οι επιλογές αντικατοπτρίζουν τις φιλοδοξίες των μεγάλων περιοχών του κόσμου. Το πρώτο ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό στις προσδοκίες που εκφράζονται από τις αναπτυσσόμενες χώρες: ένα ποσό μεταξύ 1.100 και 2.000 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως μεταξύ 2029 και 2035.
Μεταξύ των μυριάδων υποεπιλογών είναι μια πρόταση για δέσμευση χρηματοδότησης για ορισμένες κατηγορίες χωρών (220 δισεκατομμύρια δολάρια για τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες και 39 δισεκατομμύρια δολάρια για μικρά νησιωτικά αναπτυσσόμενα κράτη). Αυτές οι προτάσεις φαίνονται δύσκολο να γίνουν αποδεκτές για ορισμένες πλούσιες χώρες, ιδίως όταν αναφέρονται στον «καταμερισμό του βάρους μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών με βάση τις ιστορικές εκπομπές και το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν». Αυτή η υπόθεση θα ανάγκαζε τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), που είναι υπεύθυνες για τη συντριπτική πλειοψηφία των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από το 1850, να πληρώσουν τεράστιο τίμημα.
Έχετε να διαβάσετε το 54,82% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα είναι μόνο για συνδρομητές.
