ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΝΑΪΡΟΜΠΙ
Με ένα δυνατό παφλασμό, ένας άλλος κουβάς νερό έσκασε σε χίλιες σταγόνες πάνω στο αυτοκίνητο. Το πλυντήριο είχε μόλις τρίψει καλά τις ζάντες, είχε λούσει το αμάξωμα με σαμπουάν και είχε αποτινάξει τα πατάκια. Τώρα, ήταν πάλι εδώ, βουτώντας τον κουβά του σε μια ανοιχτή αποχέτευση. Στη συνέχεια μετέφερε το αυτοκίνητο στη «ζώνη στεγνώματος», όπου γυαλίζεται με όλες τις πόρτες ανοιχτές.
Περνώντας από αυτή τη λεωφόρο στο Kileleshwa, μια κατοικημένη περιοχή στο κέντρο του Ναϊρόμπι, ένα ανεκπαίδευτο μάτι θα έβλεπε μόνο πολλά αυτοκίνητα. Αυτό το πλυντήριο αυτοκινήτων στην άκρη του δρόμου, χαρακτηριστικό των χιλιάδων μικρών θέσεων εργασίας που αποτελούν τον άτυπο τομέα της πρωτεύουσας της Κένυας, χειρίζεται δεκάδες οχήματα κάθε μέρα, από την αυγή μέχρι το σούρουπο.
Η τιμή μιας τυπικής λεπτομέρειας “εξωτερικού-εσωτερικού” είναι 150 σελίνια (περίπου 1,07 €). Αυτό το ποσοστό προσελκύει «το 98% των οδηγών που μοιράζονται το αυτοκίνητο», είπε ο Πάτρικ Σαμπούλα, πρόεδρος του συνεταιρισμού, υπογραμμίζοντας την εμμονή των πελατών του με την καθαριότητα. Ο Ian Thuo, οδηγός της Uber για τέσσερα χρόνια, έρχεται εδώ καθημερινά. Η επίμονη σκόνη της πόλης εισχωρεί συνεχώς στο αυτοκίνητο.
Τις βροχερές μέρες, όταν η λάσπη κηλιδώνει το γκρι σεντάν του, μπορεί να έρθει έως και δύο φορές σε μια μέρα. «Είναι το κινητό μου γραφείο», εξήγησε ο σχεδόν 40χρονος με κομψή εμφάνιση με το μαύρο πουκάμισο πόλο και το έντονο κόκκινο παντελόνι του. «Μπορείς να φανταστείς να πηγαίνεις στη δουλειά κάθε μέρα σε ένα βρώμικο γραφείο;» Πιστεύει ότι οι σταθμοί πλυντηρίου αυτοκινήτων ανταποκρίνονται σε μια ισχυρή ζήτηση σε μια συνδεδεμένη μητρόπολη όπου οι εφαρμογές ιδιωτικών μεταφορών έχουν εκτοξευθεί στα ύψη.
Κάποιοι έχουν ακόμη και κουρεία
Η αύξηση του αριθμού των πλυντηρίων αυτοκινήτων αντανακλά γενικά την έκρηξη του αριθμού των οχημάτων στο δρόμο. Σύμβολο κοινωνικής θέσης, η κατοχή ιδιωτικού αυτοκινήτου έχει γίνει επίσης κοινός παρονομαστής για τη μεσαία τάξη, η οποία αυξάνεται από τη δεκαετία του 2000. Για πολλούς, τους επιτρέπει να αποφεύγουν τις αναποτελεσματικές, πολυσύχναστες, θορυβώδεις και ανασφαλείς δημόσιες συγκοινωνίες.
Ωστόσο, χάρη στην άφθονη προσφορά μεταχειρισμένων οχημάτων, οι ομάδες χαμηλού εισοδήματος κατάφεραν επίσης να αγοράσουν αυτοκίνητα, εξήγησε ο οικονομολόγος XN Iraki. Όσο για τους πιο πλούσιους, τους αρέσει να διαφοροποιούνται με μεγαλύτερα, πιο εξωτικά αυτοκίνητα. Σύμφωνα με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Ναϊρόμπι, αυτοί οι σταθμοί είναι επίσης “ένα σημάδι ότι η οικονομία έχει φτάσει σε υψηλότερο επίπεδο, όπου οι άνθρωποι ειδικεύονται. Αντί να πλένω το αυτοκίνητό μου (…), κάποιος άλλος θα το κάνει για μένα”. Τόνισε ότι γειτονικές χώρες όπως η Τανζανία και η Ουγκάντα, των οποίων το ΑΕΠ είναι πολύ χαμηλότερο, δεν έχουν τόσα πλυντήρια αυτοκινήτων.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα πλυντήρια αυτοκινήτων καλύπτουν όλα τα γούστα και τα βαλάντια, από μικροσκοπικούς σταθμούς όπου το νερό αντλείται από ένα θολό ποτάμι μέχρι φανταχτερές αυτόματες καμάρες. Ταυτόχρονα, το απαραίτητο εστιατόριο που συνοδεύει κάθε πλυντήριο αυτοκινήτων έχει επίσης διαφοροποιηθεί σημαντικά: από το απλό kibanda, ένα παραδοσιακό εστιατόριο με οροφή, σε κομψά μέρη που σερβίρουν ακριβά μενού από σπεσιαλιτέ καφέδες και bagels, όπου μπορείτε να χαλαρώσετε για μεσημεριανό γεύμα με φίλους.
Έχετε να διαβάσετε το 45,9% αυτού του άρθρου. Τα υπόλοιπα είναι μόνο για συνδρομητές.
