Η πικρή κόντρα μεταξύ Ρόι Κιν και Alf-Inge Håland είναι η ουσία του θρύλου του ποδοσφαίρου. Είναι αυτό το σπάνιο είδος εχθρότητας που ξεπερνά τον αγωνιστικό χώρο, μπαίνει στον ίδιο τον ιστό της ιστορίας της Premier League και γίνεται μια προειδοποιητική ιστορία εκδίκησης, οργής και τάκλιν που αλλάζουν την καριέρα.
Εδώ ήταν ο Keane, ο αδίστακτος στρατηγός της μεσαίας γραμμής Μάντσεστερ Γιουνάιτεντένας παίκτης που απέπνεε ένταση σε κάθε του βήμα, αντιμετωπίζοντας τον Håland, έναν σκληροτράχηλο Νορβηγό παίκτη που στάθηκε εμπόδιο τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδου. Η κόντρα μεταξύ αυτών των δύο ανδρών παραμένει μια από τις πιο διαβόητες αντιπαλότητες στο ποδόσφαιρο, που ορίζεται από μια στιγμή τόσο συγκλονιστική που μοιάζει σχεδόν μυθική.
Όλα ξεκίνησαν με ένα περιστατικό 1997. Ο Κιν έπαιζε για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σε ένα παιχνίδι υψηλού στοιχήματος εναντίον Λιντς Γιουνάιτεντόπου ο Håland έκανε το εμπόριο του εκείνη την εποχή. Εν μέσω ενός σκληρού αγώνα, ο Keane έσκισε τον πρόσθιο χιαστό ενώ προσπαθούσε να αντιμετωπίσει τον Håland.
Καθώς ο Keane ήταν ξαπλωμένος στο έδαφος με αγωνία, ο Håland στάθηκε από πάνω του, κατηγορώντας τον για προσποίηση τραυματισμού, μια κατηγορία που θα σιγοβράζει στο μυαλό του Keane για χρόνια. Για αυτόν, αυτό δεν ήταν απλώς ένα τυπικό τρύπημα εντός γηπέδου – ήταν μια παραβίαση του σεβασμού, μια πρόκληση για τη σκληρότητά του και μια ερώτηση για τον χαρακτήρα του. Το είδε ως μια δημόσια ελαφρότητα που θα έπρεπε να απαντηθεί.
Γρήγορη μετάβαση σε 2001και ο Ρόι Κιν δεν ήταν πλέον απλώς ένας παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά ένας ηγέτης που είχε δώσει τον τόνο στην ομάδα του. Ενσάρκωσε τη σκληρότητα, την πειθαρχία και τη νοοτροπία των Κόκκινων Διαβόλων που κερδίζουν με κάθε κόστος. Ο Χάλαντ, τώρα με τη Μάντσεστερ Σίτι, ήταν στο γήπεδο σε ένα από τα πολυπόθητα ντέρμπι του Μάντσεστερ.
Η ένταση ήταν αισθητή. Ο Keane εντόπισε τον Håland και σε μια στιγμή, χρόνια δυσαρέσκειας, πληγωμένης υπερηφάνειας και θυμού έβρασαν. Ο Keane έκανε ένα βάναυσο τάκλιν μέχρι το γόνατο κατευθείαν στον Håland, μια κίνηση που αισθάνθηκε σαν η πλήρης δύναμη της οργής του να συμπιέζεται σε ένα τιμωρητικό χτύπημα.
Ο αντίκτυπος ήταν άμεσος και καταστροφικός, αφήνοντας τον Håland να στριμώχνεται στο έδαφος και το πλήθος σε έκπληκτη σιωπή. Ο Κιν έλαβε μια κόκκινη κάρτααλλά δεν είχε σημασία – είχε εκτελέσει την εκδίκησή του μπροστά στον κόσμο.
Αυτό που έκανε τη διαμάχη ακόμη πιο σκοτεινή ήταν η παραδοχή του Keane στην αυτοβιογραφία του ότι το τάκλιν ήταν προμελετημένο. Περιέγραψε το περιστατικό με μια σχεδόν ανατριχιαστική ειλικρίνεια, παραδεχόμενος ανοιχτά την πρόθεσή του να πληγώσει τον Håland. Δεν υπάρχει καμία ασάφεια στα λόγια του Κιν, ούτε συγγνώμη, απλώς μια βάναυση ειλικρίνεια που συγκλόνισε τον ποδοσφαιρικό κόσμο.
Αυτός ήταν ένας παίκτης που δεν έπαιζε μόνο με ένταση. το έζησε και το ανέπνευσε, χωρίς να φοβάται να περάσει τα όρια και να αποδεχτεί τις συνέπειες. Ήταν σαν ο Keane να είδε τον χλευασμό του Håland χρόνια νωρίτερα ως προσωπική προσβολή που απαιτούσε αντίποινα, και δεν θα ησυχάσει μέχρι να ισοφαρίσει το σκορ.
Οι συνέπειες του τάκλιν του Κιν στον Χάλαντ ήταν εκτεταμένες. Αν και είναι λανθασμένη η αντίληψη ότι το τάκλιν τερμάτισε την καριέρα του Χάλαντ – συνέχισε να παίζει για λίγο αργότερα – ο τραυματισμός επηρέασε σημαντικά την αγωνιστική τροχιά του Χάλαντ.
Η σκιά αυτού του τάκλιν τον ακολούθησε, όχι μόνο από την άποψη του σωματικού πόνου, αλλά ως υπενθύμιση της καθαρής αγριότητας που είχε εξαπολύσει ο Keane. Αυτό δεν ήταν ένα συνηθισμένο φάουλ, αλλά μια γραμμή που πέρασε, μια στιγμή που εξέθεσε τα πιο σκοτεινά, ανεξέλεγκτα συναισθήματα που μπορούν να ζήσουν μέσα στον επαγγελματικό αθλητισμό.
Οι οπαδοί, οι αναλυτές και οι παίκτες σοκαρίστηκαν από την ανοιχτή εχθρότητα, την απόλυτη περιφρόνηση για την ευημερία ενός συναδέλφου επαγγελματία. Ξεπέρασε τα όρια του αποδεκτού στον αγωνιστικό χώρο και πυροδότησε μια μακροχρόνια συζήτηση για τον αθλητισμό, την τιμή και τα όρια της αντιπαλότητας.
Η κόντρα Keane-Håland παραμένει μια προειδοποιητική ιστορία, μια υπενθύμιση της εύφλεκτης φύσης του ανταγωνιστικού πνεύματος όταν το πιέζουμε πολύ μακριά. Για τον Keane, ήταν θέμα υπερηφάνειας και αγώνας για σεβασμό, όπου οι γραμμές ήταν θολές και οι συνέπειες ήταν δευτερεύον μέλημα. Για τον Håland, ήταν μια στιγμή που άλλαξε την καριέρα του που τον κρεμούσε και μάλιστα σκίασε τον γιο του, Έρλινγκ Χάαλαντο οποίος είναι πλέον ένα ανερχόμενο αστέρι από μόνος του.
Υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη ειρωνεία ότι ο γιος του Alf-Inge Håland θα μεγάλωνε και θα γινόταν ένας από τους πιο τρομερούς παίκτες της Premier League, μια κληρονομιά που μοιάζει σχεδόν με τη συνέχεια της ιστορίας, μια απήχηση του προηγούμενου ανταγωνισμού του πατέρα του με τον Keane.
Χρόνια αργότερα, οι θαυμαστές εξακολουθούν να μιλούν για το περιβόητο τάκλιν, το ξαναβλέπουν με ένα μείγμα τρόμου και γοητείας και συζητούν τι λέει για τη φύση του ανταγωνισμού. Κάποιοι βλέπουν την πράξη του Keane ως μια πράξη ακλόνητης δικαιοσύνης, ενός ανθρώπου που υπερασπίζεται τον εαυτό του ανεξάρτητα από το κόστος, ενώ άλλοι τη βλέπουν ως μια πράξη απερίσκεπτης περιφρόνησης.
Στον κόσμο του ποδοσφαίρου, όπου οι αντιπαλότητες φαίνονται έντονα, λίγοι λάμπουν με το είδος της διαρκούς έντασης όπως ο Keane εναντίον του Håland. Αυτή ήταν μια αντιπαλότητα που έδειξε πόσο βαθιά προσωπικό και πικρό μπορεί να γίνει ο επαγγελματικός αθλητισμός, ξεπερνώντας το ίδιο το παιχνίδι και μετατρέποντας σε μια ιστορία που θα λέγεται για γενιές.
