«Λούσιμο μαλλιών, μασάζ και φρύδια», καθοδηγεί η Mary Lee, μιλώντας στη βοηθό της. Αμέσως, τα προϊόντα αφαιρούνται από τα ράφια, το κλιματιστικό ανάβει και οι κουρτίνες σύρονται. Οι εργασίες ξεκινούν.
«Είναι όλοι οι τακτικοί μου», λέει, δείχνοντας μέσα. «Δεν μπορώ να σου πω πόσο καιρό μπορώ να σου μιλήσω. Αυτή είναι μια πολυάσχολη στιγμή για μένα», λέει, αλλά κάθεται για μια συζήτηση πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο.
Το Rose Beauty Parlor πίσω από την πολυσύχναστη στάση του λεωφορείου Vannanthurai στο Besant Nagar, έχει μια ανόητη αλλά γενναιόδωρη προσωπικότητα που έχει δανειστεί από τον ιδιοκτήτη του. Το μονόχωρο σαλόνι χωρίζεται με συρόμενες πόρτες, έχει χοντρές δερμάτινες καρέκλες σαλονιού που είναι μόνιμα ανακλινόμενες καθώς οι μοχλοί δεν λειτουργούν. Υπάρχουν αρκετοί σταυροί, ψαλίδια και χτένες, κλωστές για να αφαιρέσετε τα φρύδια, τενεκεδάκια με χρώμα μαλλιών και κουτιά με χαλαρή πούδρα που κάνουν το δωμάτιο να μυρίζει τριαντάφυλλο.
Τα κομμάτια της ανατολίτικης σύνδεσης της Μαρίας εκτίθενται περήφανα — υπάρχει ένα ημερολόγιο με κινεζικές ημερομηνίες, αφίσες σκατά (σαφής φουκ στα κινέζικα, που σημαίνει τύχη), και πολλά αγάλματα των Βούδα.
«Η τύχη είναι πολύ σημαντική για τους Κινέζους. Αντικαθιστούμε το σκατά αφίσες κατά τη διάρκεια του κινεζικού νέου έτους. Φέτος μου το έστειλε ο ξάδερφός μου από την Καλκούτα. Νομίζω ότι έχει βοηθήσει. Αρκετά όμως για αυτό. Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω την ιστορία μου», λέει.
Αποκαλυπτική ετυμολογία
Μια αναζήτηση για να βρούμε τη σύνδεση ανάμεσα στο Chennai και το «Κινέζικο σαλόνι ομορφιάς», μας οδηγεί στο σαλόνι της Mary. Είναι ένα από τα πολλά άτομα κινεζικής καταγωγής, που μετακόμισε με την οικογένειά της μακριά από το σπίτι για να ιδρύσει επιχειρήσεις, με την ελπίδα της ευημερίας, αφού οι οικογένειές τους διέφυγαν από τις μάχες των εσωτερικών συρράξεων στην Κίνα του 20ού αιώνα. Ήταν μια εποχή που οι άντρες έγραφαν πρόθεμα στα εστιατόρια τη λέξη «κινέζικο», ενώ οι γυναίκες έκαναν το ίδιο με τα σαλόνια ομορφιάς.
Όταν ρωτήθηκε γιατί τα «ινστιτούτα ομορφιάς» και όχι άλλα επαγγέλματα, ο Joe Thomas Karackattu, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών στο IIT Madras, ο οποίος έχει κάνει δύο ταινίες για τις ιστορικές σχέσεις της Νότιας Ινδίας με τους Κινέζους, λέει ότι η ιδανική επιλογή επαγγέλματος επρόκειτο να ασχολούνται με δέρματα που άλλες γηγενείς κοινότητες εδώ είχαν βαρεθεί να επιδίδονται, λόγω θρησκευτικών εκτιμήσεων.
«Δεν υπάρχει κανένας συγκεκριμένος λόγος για την επιλογή των ινστιτούτων ομορφιάς, εκτός από τα χαμηλά εμπόδια για την είσοδο στην τέχνη και την τέχνη της ομορφιάς του εαυτού/του άλλου. Δεν χρειαζόσασταν πραγματικά πτυχίο ή εκπαίδευση (όπως σε εξειδικευμένο εξοπλισμό στην ιατρική ή τη βιομηχανία) και ως εκ τούτου οι απαιτήσεις εισόδου θα ήταν ευκολότερες. Αυτή κατά τη γνώμη μου είναι η καλύτερη εξήγηση».
Ωστόσο, οι Kaos, Lees, Lamas και Chen, που δραστηριοποιούνται στην επιχείρηση τουλάχιστον 40 χρόνια τώρα, έχουν διαφορετική απάντηση. «Δεν είναι τα πιο αρχαία μυστικά ομορφιάς από την Κίνα», ρωτάει η Μαίρη.
Η παλαιότερη ομάδα του Σούζαν Λάμα στο Χονγκ Κονγκ Beauty Parlor | Photo Credit: Special Arrangement
Μακριά από το σπίτι
«Γεννήθηκα στην Chinatown της Καλκούτας το 1959 από Κινέζους γονείς μου που ήταν από το Πεκίνο. Είχαν φύγει από τον πόλεμο, δεν είμαι σίγουρος ποιος, και έφτασαν στην Ινδία για να ξεκινήσουν μια ειρηνική ζωή. Δεν με ενδιέφερε ποτέ να σπουδάσω. Μου άρεσε η μόδα και είχα ενδιαφέρον να φροντίζω τον εαυτό μου. Έτσι, γύρω από την τάξη VIII, ο φίλος μου και εγώ παρακαλούσαμε τους γονείς μας να μας αφήσουν να δουλέψουμε στο σαλόνι. Το μόνο που ήθελα να γίνω ήταν αισθητικός. Ο πατέρας μου μου είπε ότι αν έφευγα χωρίς να τελειώσω τις σπουδές μου, θα υποφέρω, αλλά δεν άκουσα. Είχε δίκιο. Ήταν πολύ δύσκολο στην αρχή», λέει η Μαίρη, σκουπίζοντας τα ασημένια μαλλιά από το πρόσωπό της.
Και συνεχίζει: «Για τρεισήμισι χρόνια, εκπαιδεύτηκα στο Chen’s Beauty Parlour, Bengaluru, μαθαίνοντας την τέχνη του προσώπου, του μασάζ κεφαλιού, του μανικιούρ, του πεντικιούρ, του νήματος και της αποτρίχωσης με κερί. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχα παντρευτεί τον κύριο Τζον Λι, ο οποίος κατάγεται από την περιοχή Χάκα της Κίνας. Ενδιαφερόταν να εξερευνήσει επιχειρηματικές ευκαιρίες στο Νότο. Γι’ αυτό φτάσαμε στο Τσενάι το 1985, μια πόλη πολύ μακριά από το σπίτι. Μετά από ένα χρόνο εργασίας σε ένα τοπικό σαλόνι, εξοικονομήσαμε χρήματα για να ξεκινήσουμε το δικό μας εγχείρημα εδώ στο Besant Nagar. Δεν υπήρχε σχεδόν κανένας κόσμος που ζούσε εδώ τότε. Το σπίτι μου ήταν στο Adyar και το τελευταίο λεωφορείο για την επιστροφή στο σπίτι ήταν στις 6 το απόγευμα. Πώς έχουν αλλάξει όλα», λέει, μηρυκάζοντας.
Η Μαίρη επιστρέφει μετά από μια παύση για να κάνει ένα διάλειμμα που προκαλείται από νοσταλγία. «Μιλάω κινέζικα στο σπίτι και μιλάω άπταιστα Μανδαρινικά και Χάκα. Δεν υπάρχουν πολλοί σαν εμάς εδώ όμως. Είναι μια μικρή κοινότητα. Αλλά ο αριθμός των πελατών που έρχονται είναι μεγάλος και σταθερός», λέει.
Η παλαιότερη ομάδα του Σούζαν Λάμα στο Χονγκ Κονγκ Beauty Parlor | Photo Credit: Special Arrangement
Η Arlene Kao Chaurasia, της οποίας οι γονείς ξεκίνησαν το σαλόνι ομορφιάς Eves, το πρώτο κινέζικο σαλόνι ομορφιάς του Chennai στην Pantheon Road (το οποίο αργότερα μεταφέρθηκε στο College Road), το 1968, προσθέτει ότι πλέον έχει καταστεί απαραίτητο να προστατεύσουμε το όνομα, τις μεθόδους και την εθιμοτυπία που ακολουθείται στην αλυσίδα τους. σαλόνια. «Ο κόσμος περιμένει ποιότητα και εμείς παραδίδουμε γιατί προσέχουμε. Οι πελάτες μας, οι κόρες και οι εγγονές τους έρχονται στο σαλόνι μας μέχρι σήμερα. Γνωρίζουμε τις προτιμήσεις τους», λέει.
Η Arlene λέει ότι ουσιαστικά μεγάλωσε από τους γονείς της στο σαλόνι και έμαθε εξ ολοκλήρου παρακολουθώντας. Ως νεαρή κοπέλα, σκόπευε το κούρεμα, οδηγώντας τελικά στο να αναλάβει το σαλόνι. Ο αδερφός της Ντέιβιντ Κάο, διατηρεί τη δική του αλυσίδα καταστημάτων με το ίδιο όνομα. Η Arlene είναι σίγουρη ότι η κόρη της θα αναλάβει μόλις την ενδιαφέρει το make up. «Την εκπαιδεύω», λέει. Ο γιος του Ντέιβιντ είναι επίσης πιθανό να μπει στη γραμμή, λέει.
Η Σούζαν Λάμα, η οποία γεννήθηκε από γονείς του Χάκα που εγκαταστάθηκαν στην Καλκούτα, έχει δει το μερίδιό της στην Ινδία. Έχει εργαστεί σε αίθουσες σε Βομβάη, Δελχί, Mysuru και Bengaluru. Όταν ο σεφ σύζυγός της ήθελε να εγκατασταθεί, μετακόμισαν στο Chennai το 1997 σε αναζήτηση γαλήνης και ησυχίας. Μαζί με την αδερφή και τον κουνιάδο της, το κουαρτέτο ξεκίνησε το Χονγκ Κονγκ Beauty Parlor στο Chetpet και το Kim Ling Specialty Chinese Restaurant στο Anna Nagar. Ο στόχος ήταν να βγάλουν 500 ₹ την ημέρα στο σαλόνι. «Ήταν πολλά χρήματα τότε», λέει.
Η Susan λέει ότι είναι εύκολο να προσδιοριστεί γιατί τα ινστιτούτα ομορφιάς τους αντέχουν στη δοκιμασία του χρόνου παρά το γεγονός ότι ανταγωνίζονται φανταχτερά νέα μέρη γεμάτα ring lights, ισχυρά πιστολάκια και «show-sha». «Το σαλόνι είναι προέκταση του σπιτιού μου. Τα κορίτσια που εργάζονται εκεί είναι η οικογένειά μου. Είναι γλυκά και ευγενικά με τους πελάτες και φροντίζουν ο ένας τον άλλον. Η δουλειά γίνεται χωρίς πολύ θόρυβο και φανφάρες. Οι περισσότεροι πελάτες γνωρίζουν τα κορίτσια που εργάζονται στο σαλόνι μου εδώ και χρόνια. Υπάρχει μια σύνδεση», λέει.
Η Susan Lama με την οικογένεια και τους φίλους της στο Kim Ling, Anna Nagar. | Photo Credit: Special Arrangement
Η Μαίρη, που μένει στο ίδιο συγκρότημα με το μαγαζί της, συμφωνεί. Λέει ότι συνήθως απέχει μόλις μια κλήση, παρά τα αιτήματα σε περίεργες ώρες. «Ανοίγω στις 9.30 π.μ. απότομα, αλλά αν κάποιος χρειάζεται βοήθεια με το μακιγιάζ ή το μαλλί, δεν με πειράζει να ανοίξω νωρίτερα. Γνωρίζω τους πελάτες μου. Έρχονται σε μένα εδώ και χρόνια», λέει.
Η Μαίρη και η Σούζαν λένε ότι αν και οι κινεζικές πτυχές της προσωπικότητάς τους ξεφεύγουν σιγά σιγά, εξακολουθούν να τηρούν ορισμένες παραδόσεις. Η Κινεζική Πρωτοχρονιά είναι η πιο προτιμώμενη γιορτή για να συμμετάσχετε. Στο Mary’s, όπου στο σπίτι μιλιούνται ακόμα κινέζικα, μαγειρεύεται μια πάπια Πεκίνου προς τιμήν της καταγωγής της μαζί με νουντλς και άλλες λιχουδιές. Η Σούζαν λέει ότι προσεύχεται σε όλους τους θεούς και ως εκ τούτου κάνει μια πούτζα στον ουρανό στο κινέζικο εστιατόριο του συζύγου της. Το προσωπικό και από τα δύο αυτά μέρη είναι παρόν και ετοιμάζεται ένα τεράστιο γλέντι.
«Κανένα κινεζικό νέο έτος δεν είναι ολοκληρωμένο χωρίς την ανταλλαγή του κόκκινου φακέλου γεμάτο μετρητά. Φέρνει τύχη στα σπίτια και τις επιχειρήσεις μας και ως εκ τούτου είναι απαραίτητο. Άλλωστε, πρόκειται για όλα σκατάόχι;» λέει η Μαίρη.
Δημοσιεύθηκε – 18 Σεπτεμβρίου 2024 08:56 μ.μ. IST
